рече (гл.) - јас (зам.)

„Знам“, реков јас, „многу ми е жал. Никогаш нема да ја заборавам онаа посета на гробиштата крај океанот, каде што лежат двајцата“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Да“, реков јас. „Спомнав“ „Тој гроб, не е негов гроб“, рече Владе.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Да, реков јас, им е криво. Бат, тоа не може така, вели тој, економи ис економи, бизнис е бизнис!
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Што има друго да се знае, реков јас.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Што е лага?“, му реков јас, воздржувајќи се да покажам дека сум љубопитен и дека се чувствувам предизвикан.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Јас“, вели, „го прочитав текстот на Метохит за неговото пратеништво. Голем дипломат. Ама... “ „Што, ама?", реков јас ладно.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
“Не може да не му била трговијата со волна главна работа“, реков јас, “кога во своите спомени не само што споменува градови, села и патишта по кои одел, туку наведува точно и имиња на луѓе со кои се среќавал, а кои исто така се занимавале со тој вид работа.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Прашање е дали Портата примила било какво известување за шмеќарлакот. „Затоа Кочовите избрале свој мухтар“, реков јас.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Да“, реков јас, но бев изненаден дека е тој запознат.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ќе се стрпиме, реков јас, трудејќи се да бидам смирен, подолу белким, реков, ќе се работи полесно.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Тој човек“, реков јас, „им дал на маказарчани црква, иако сета работа околу црквата не ја финансирал тој, им ставил крст на неа, не еден, можеби два, им обезбедил камбана, учител за црковното училиште, им ископал бунар, а им го поправил и мостот каде што се денес продавниците на Маказар и кој и сега има потреба да биде поправен или да се изгради нов.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Аирлија, си почнал со бунарот“, рече. „Почнав“, реков јас.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Сум слушнал дека е убиен, но не знаев под какви околности“, реков јас.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Да, семинар“, реков јас. „Разбирам“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ах, реков јас, како да ти кажам! Јес, јес, вели тој, прогресира. На многу им е криво дека нашава држава стана индепендент.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Така, реков јас, претпоставувам дека е така.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
“Тоа е многу убаво од вас“, му реков јас, “но не е потребно да давате пари за водоводот“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Кочови успеале да го придобијат Абди-паша од Монастир“. „Тогаш изгледа почнале убиствата“, реков јас.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
- Добро, реков јас.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Не во тој момент. И двете бевме многу збунети.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
- Како да не, и реков јас.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Егејците дојдоа од сите страни.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
НАМЕРНИ (ФИНАЛНИ) РЕЧЕНИЦИ; Со намерните (финални) реченици се искажува целта, намерата со која се врши дејството во главната реченица : , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , Па не би потенцирал ништо посебно а можеби се лажам ?!*Се лажеш, - ми вели еден невротичен уличен фенер - подобро преиспитај ги твоите познавања за хемиската структура,а особено валентноста на металите како што се жжжжелезо, бакар, никел,челик што не рѓосува и др. * -Можеби треба да го бакнам црвот замотан околу еден недопрен, гол, црвен живец- му реков јас.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Јас реков, кога веќе загина човекот и сакат селото да оперит крвта со пари, тогаш друг лав не остават од оној што реков јас.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Сега знам дека во сиот овој работа замешан сите каури од овој село.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Не, реков јас, тоа другото.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Бргу, реков јас, и ја повлеков за рака мојата роднина Емилија.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Што е ова, реков јас, обидувајќи се на мојот глас да му дадам тон на невозбуденост.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Слушај, реков јас, и ја фатив за рака мојата роднина.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
„Што ѝ да речеш јас тебе не можам да ти се налутам, Кети.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Да речеме јас... јас сум еден од тие! Тука врабецот Џивџик малку подзамижа од задоволство и од гордост.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Чекај, чекај, му реков јас, а Крмакот истовремено му срика: Море ќе гледаш и ѕрцки од очите ќе ти потечат.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
А, не чини работата, си реков јас тогаш, ама ем така си велам ем никако да ми се поверува...
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Разговорот нешто не се отвораше, па затоа и се служев со внимателни прашања: „Значи, не се во одредена служба“, на тоа реков јас.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
„Реков јас дека сте многу андердивелопет“, рече Брчалото брзо снаоѓајќи се во ситуацијата.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
„Секогаш има исклучоци. А напати е виновна и брзината на летот! “ реков.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Ајде, не избегнувај го суштественото, нормално е да се има намери и да се брка некаква цел.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А можеби и не реков; можеби само успеав да слушнам дека размислувам!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Кој знае, можеби не им е судено на сите птици да бидат видени“ и реков јас за да ја збунам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Нели сепак е редно да ги признаам овие околности, или поточно да ги имате и вие предвид - реков јас.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ај, ќе речам јас една да им го одберам срамот.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Предизвикувачки нѐ гледаше и мрмореше: - Авива, Адис Абеба, Акропол, остави го детето ти велам. - Го пцуе, реков јас.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Реков јас дека си анархист, политичар. Ќе те набркаме од гимназијава. Не си, братче, за овде...
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- Знам, - реков јас, и забележав дека таа не се изненади.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Благодарам за чантата. - Догледање, - реков јас и тргнав полека по скалите.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Или се плашиш да ми кажеш, за да не му речам јас на татко ти.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Врз основа на сето тоа што го реков јас за историјата на националните имиња што се имаат сменувано едно со друго, како и за причините за тие сменувања, ќе изникнат многу злоупотреби.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но сѐ што реков јас во нив ќе си остане без добар фундамент ако не се разгледаат некои теориски прашања, од чие правилно поставување ќе зависи успехот во нашето општо работење во полза на нашата татковина и нашиот народ.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Може да биде сосем спротивното на тоа што го реков јас погоре за комитетите, т. е. тие се готови да ѝ дадат на Европа секакви гаранции Македонија да не се соедини со Бугарија, но тие никојпат не ќе се согласат да се упразни во Македонија бугарскиот јазик и бугарското име во полза на централното македонско наречје и името „Македонец”, со други зборови, тоа што го реков јас дека имало само еден чекор од таа положба што Македонците и македонските комитети по македонското прашање се држат кон Бугарија, па до полното отцепување на Македонија и Македонците од бугарските национални интереси, не е право, зашто не еден чекор, ами цела пропаст го одделува едното од другото, и комитетите ќе покажат најсилно спротивставување на новото течење; 2) ако се допушти оти комитетите никојпат нема да се согласат со упразнувањето на бугарското име и јазик од Македонија, а заедно со нив против новото течење ќе биде и целата македонска интелигенција со бугарско образование, тогаш од каде ќе црпи сила за себе новото течење?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ти само има да слушаш и да се покоруваш на тоа што ќе речам јас!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Не сака ни велење оти како ќе речам јас (Се чука по гради).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Не сакам да учам!
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
- реков јас.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
- А што да речам јас! Рацете ми отпаднаа од правење јадење и миење садови.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
За судија на борбата Мустафа ефенди го одреди прилепскиот кадија Абдурахим Али.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Лазор, кутриот, се сврте наврапито спрема Максима, но Мустафа ефенди, како и сите Турци голем љубител на борењето, рече Јас ставам две лири на нашинецов и веќе немаше кој да одречи да нема борење помеѓу нив, помеѓу Лазора Перуноски од Потковицата и Иса од Кичевско: Мустафа ефенди го испрати протуѓерот да ја разгласи борбата за точно напладне во Али чаир па сите заедно слегоа во дворот на општината за да ги состават борачите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Слези. – Во ред, – реков јас, – но запамти дека мораш да ме оставиш да се обидам да јавам сам.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Му требаше половина час за да го најде коњот и да го врати. – Добро, – рече тој, – скокај. – Цел свет сега се буди. – Што ќе правиме, – реков јас. – Или ќе го вратиме, – рече тој, – или ќе го скриеме до утре наутро.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
- Сепак, – продолжив јас, – колку време јаваш секое утро? – Само ова утро, – рече тој. – Ја зборуваш ли вистината? – реков јас. – Се разбира дека не, – рече тој, – но. ако нѐ откријат, тоа ќе треба да го речеш.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сонцето изгреваше. – Сега ми е мене ред да јавам, – реков јас. Братучед ми Мурад слезе од коњот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Не се пожалија ни дека се гладни, реков јас. Кутрите, живи голи се.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
И заспав. Ноќта стана море. Ме однесе далеку на меки бранови.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Да, реков јас сите овие крстови ќе ги снема од полето.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Помајка ми се скрила до ѕидот и слушала што ќе речам јас и наеднаш се јави: Лазо, таа нејќе да ти каже, ама јас ќе ти кажам.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Така мало, а знае што сака, што не сака, реков јас.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Не, реков јас, така ќе ми одзема повеќе време.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Видов дека овој пат си донела книги, рече едно време тој. Да, реков јас.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
И нему ќе му реча јас да гледа никој да не а гиба.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
„Реков јас дека сте Грци. Да, Грци, сте и ништо друго!“ Јас тогаш ништо не реков.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Рече јас да одлучам дали ќе патуваме!
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ова, за волшебната моќ на камшикот го бев рекол јас кога спомнав дека еден силен удар на камшик може да расплетка многу смотани раце и нозе.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А Господ додаде: - Нели ќотекот господ го измислил, така тврди народната мудрост а јас ја почитувам таа мудрост и не ја доведувам во никаква врска со религијата - а потоа најде за потребно да додаде дека и оваа наша власт, иако атеистичка, ја почитува традицијата на ременот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Пандо, дрезнејќи ја својата цигара од тревки, се загледува во неговите сини очи, плука настрана и процедува: - Што да речам јас?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Ајде уште еднаш да се обидеме со туркање, - рече Коста.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Што ќе правам сега без џипот, а?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Арно реков јас уште вчера да те прекомандувам, туку си реков, нека остане.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Им реков јас на оние во Граждано25 дека не можеме да ја добиеме борбата со стари, американски џипови.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
„Тебе сешто ти се причинува“, реков јас а без да проверам и самата дали ја кажуваш вистината.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Таква сум, неверничка, избрзувам со своите заклучоци.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Што има сега јас да се малтретирам да купувам, затоа не ми рече јас да купам.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ми беше срам да прашам дали имаат друг.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ноќта ме подразбуди некое тивко ’ржење и мачнина во стомакот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Каде ќе одиш? - ме праша. - Ќе одам да си играм со другарките, ­- ѝ реков.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Имам, - реков јас и ги извадив гордо и сигурно парите.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Уште веднаш ми дојде да повратам, но морав да се воздржам затоа што Дино и јас немавме каде да живееме.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Секако, - реков јас културно и за да ја задоволам почнав да кинам парчиња кожа од кокошка да ја нахранам Маци.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Ти да молчиш, сиот свет со Билјана го прошетавте на сметка на Болницата, а што да речам јас?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Тоа не може, - ѝ реков јас.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Освен тоа, толку многу посакував некој да сака да ми рече јас да го тргнам јажето и да ја удрам.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- Татко ти можеби поубаво ти ја мие главата- му реков јас како некој недоветен.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- Не е тоа- му реков јас на Килета зашто по зборовите на дедо ми знаев дека се сметаше оти подобар поп и да сме барале не ќе сме можеле да најдеме. – Во нешто друго е работата- реков.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- Немам лажица- реков јас како божем тој вистински да имаше чинија пилав пред него. - Со една ќе сркаме- рече бате Николче. – Братски.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- Штом е братски- реков јас по токму ќе сркаме. Една лажица јас, една ти.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Ова што го реков јас, а другото братучедот.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Не лути се, ќе огрдиш, ќе ѝ речам јас на Оливера и ќе ја удрам вратата зад мене.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Го молам Судот да ги земе записниците и таму да види што сум рекол јас во однос на обвинетите.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
- Тебе ти е сеедно – реков јас – ама сепак мислам дека е време да се враќаме.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
А, ако ѝ падне авионот? – си мислев.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Па, заедно гледавме – реков јас, а грлото ми се стегаше и зборовите тешко ми минуваа низ него.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Кога ќе дојде време – мирно реков јас, и бев сосема сигурна во тоа што го зборувам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ќе не стемни во паркот и може да биде навистина опасно.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Гајле ти е тебе, ти го имаш Игбал, ти пишува дури од Индија – се пошегува Мацка и ми се стори дека малку ми се потсмева.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)