Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Таа никогаш не го беше видела таков.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

-Вадја, летаргичен сон - тоа е глупост - возбудено-напнато рече таа внимателно гледајќи во Вадим.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Трајанка ги следеше работите. - Чедо, бегај од тука! Бегај си за Кирета, омажи се, не останувај во оваа куќа повеќе! –ѝ рече таа еден ден на Невена.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

- Сега ќе го гледаме изгревот на соцето – рече таа подзаспана во гласот, се издига од под покривката почна да се соблекува потопло за надвор.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Светот се собра во Лисиче.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Чекај да видиш кога ќе се стемни и кога ќе се запалат светилките, ми рече таа. Ова не е ништо, додаде.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Е, ако де, ќе дојдеш, кога ќе се вратиш, ми рече таа.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Откако замина, ја прашав сестра ми која е жената? Библиотекарката, рече таа.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

- Решив, рече таа.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Порано знаеше да се шегува!

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

- Напишета само: капетан Никола, Аспровалта, тоа е доволно! - ни рече таа на збогување, ни набра црници и ги стави во едно книжно ќесе. - Благи се и освежителни! - со насмевка ни рече Параскева.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

„Морам да одам”, рече таа, и ни се насмевна со својот тажен, настојчив поглед, кој потсетуваше на погледот на татко ѝ.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

„А што да кажам?“ - му рече таа. „Ќе јадеш ли?“

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

„Умрена од глад и истоштеност, кон крајот на војната, непосредно пред влегувањето на руските сили” - како што читам во нејзиниот „пасош” - во логорот на смртта Освјенцим како што би рекла таа, или Аушвиц како што би рекла мајка ѝ. Кога се вратив во Скопје, Елен Голдблум беше замината на Мартиник, набрзо, слушнав, добила преместување во претставништвото на Светската банка во една азиска земја на Кавказот.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Чула ли некогаш за таа скромна музичарка? И за нејзината мајка. Иако презимето на Елен е Голдбаум.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Рашела погледна во мајка ми. „Немаме”, им рече таа студено на службениците, а на Рашела строго ѝ рече, на влашки: „Ајде, што чекаш, оди заврши си ги работите!

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

- Многу слабичко си, момче, - му рече таа како со жал.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Жената издивна. - Што да правиме, господине Стојче, - рече таа. - Вие со науката, ние жените вака.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

- Вие сте биле Крсте, - рече таа. - Често зборуваме за вас.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

- Ти имаш ли намуз или не! - Ти не ме оставаш да се омажам, - рече таа низ плачот, горко. - Ја, за овој ќелеш!

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

- Ти не ми даде да се омажам ни за Никола, - рече таа и го погледна в очи.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

- Тебе, море човеку, - му рече таа, - како да не те носат нозете.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

„Ќе бидам ваша”, рекла таа, „откако ќе минете сто ноќи чекајќи ме на столчето во мојата градина, под прозорецот”.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

„Знам, ми рече таа. Но, болен е. Има треска. Вчеравечер цела ноќ не беше дома. Настинат е“.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

„Тоа што сакам“, рече таа, пукнувајќи со прстите така што управувачот се заврте и засветли, „е работа.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

„Подобро лекар да му ја погледне раната“, рече таа. „Гадна рана“.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

„Војната“, рече таа. „Сите биле навлечени. Морнарицата го направи тоа. Како инаку да ги натераш да работат за тебе?“

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

„Мој човек“, рече таа, и се насмеа.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

- Еве, синко, излегува, - со изгаснат глас му рече таа не одделувајќи го погледот од чардакот, каде што се раздвижија сите и ѝ направија пат на Викторија, која излезе во тој миг од одајата со една постара жена.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

- Ви кажав... - Со презир рече таа и ја трасна вратата.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

„Тие не добри, Рози”, рече таа.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Петлите премногу ги ангажираат кокошките ”се топорат врз нив и ги исцрпуваат”, рече таа, така што, кутрите, одвај имаат време да несат јајца и да ги квачат.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

„Можеби грешиш, Милан”, рече таа, „Кој може да знае?

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

„Сиот тој зеленчук ние требаше да го конзервираме, Кети“, рече таа.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

„Колку храбра беше“, рече таа.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Кети стана. „Мора да влезам внатре“, рече таа, „За да почнам да чистам и рибам.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

„Тогаш ќе го крстиме Даниел”, брзо рече таа.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

„Болница, болница“, рече таа. „Ти не се плашиш од болница, Кети?“

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

"Уште тој срам ми требаше, некој да ме разбере што мака ме мачи мене", си рече таа во себе.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Можеби малку се изненади кога жената речиси наосилавено му одговори: „Колку сакаш да ти трае еден сервис!?“ рече таа.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

"Убава", рече тој повеќе укажувајќи ѝ на тоа одошто согласувајќи се со она што го рече таа.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

„Замисли“, рече таа. „Додека ти беше на пат, ми се скршија пет чаши. И да видиш...“

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

"Јас ќе излезам", некако набрзина рече таа.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

"Убава емисија", рече таа, не сфаќајќи зошто.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Му телефонира мајка ѝ: "Сандра сака да ве види", му рече таа.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

„Но, погледни му ги очите; црвени му се како сулфур во пеколот“, рече таа.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

„Јас и ти заедно“, реков. „Не негувај си надежи“, рече таа.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Мојот одговор воопшто не ја зачуди.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

„А долу, во оризиштата и во реката ги има колку сакаш.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Се разбира не и спомнав дека и Ѓурчин беше потписник на иницијативава.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

„Можеме да продолжиме за наш ќеф!“ Нели, да плачеш и да се смееш!?

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

- Го знаев тоа и пред да те прашам - рече таа и продолжи да ги составува со иглата разделените делови на здолништето.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

„Ако беше помала, како што велиш, ќе се најдеше некој умен да ја откорне од земјата за да си ја одведе дома”, рече таа, но јас оваа нејзина досетка не ја протолкував како шега иако поштарот се смееше и кога го напушти тремот.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

„Да знаеше и да беше уште жив можеби и ќе се појавеше“, рече таа.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

- И знаеш што ми рече таа покајничка, батка? „Оние фатија магла“, вели.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

„Овде нема ни пијавици”, ми рече таа.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

И тоа само заради него", рече таа и покажа кон Ивана.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Сега и Даскалов, мојот професор, ме потсетува на една од подвижните сенки што ги фрла раното сонце и тоа во моментите додека го прескокнуваат малите облаци што си играат криенка околу него.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

„Но веројатно не знае.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

- Ми ги запираат очите, - рече таа.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

- Елките в шума се многу поубави, - рече таа.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

- Сакам и јас да дојдам со тебе, - ми рече таа.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

„Еднаш во сто години!“ рече таа.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Борини блеска. Но кога запрашав дали Фаерабенд навистина ужива во миењето чинии, како што тврдеше, таа профрче.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

- Засега на првите, - рече таа и благо се насмевна со големите црни добри очи.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

- Вие дојдовте кај нас со тетка Рајна? - реков. - Да, да ... рече таа и ме погали по косата.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Сега ќе одам в град да завршам некои работи - рече таа - па ќе дојдам по Ели.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Да не не се чувствуваш добро, - рече таа гледајќи со загриженост во моето лице.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

- Ајде да ја честиме новата куќа, - рече таа.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

- Татко ми доведе друга мајка, - рече таа одненадеш, кога излеговме во дворот на училиштето на големиот одмор.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

- Многу доцна ве пуштаат, рече таа. Изгледаше како да не ја очекувала.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

- На Марина ли се книгите, - рече таа и ја зеде чантата.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

- Ќе дојдеш ли со мене, кај мене дома, - ме праша Марина кога бевме кај првата раскрсница, - јас не седам веќе овдека, се преселивме со баба ми, - ми рече таа.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

- Ти, сепак, си многу среќна, - рече таа, - Вера е многу добар човек, - барем мене така ми се чини.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

„Ах, вие мора да сте…,“ рече таа, и со изразот на лицето, со еден ноншалантен гест со раката, покажа дека Рајнер ѝ има спомнато за мене.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

„Сакам да знам нешто повеќе за вас. И сакам да знам што сакате од Рајнер.“

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Тој тропкаше со прстите по масата. „Речи ‘аут’,“ рече тој. „Оут,“ рече таа. „Ах,“ рече Ливајн.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

„Ох, Исусе Христе,“ рече таа, „ти си се вратил?“

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Испадна дека внатре има душек. „Не е многу,“ рече таа задишано, „но е дом.“

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

“Прилично двосмислен комплимент,” рече таа, “но со многу повеќе вкус од сите што ги добив денес.”

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

„Гадно ли е таму?“ рече таа. „Прилично гадно,“ рече Ливајн.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

„Еј,“ рече тој, „шо ќе се напиеш?“ „Том Колинс,“ рече таа. Ливајн пиеше скоч.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Испадна дека внатре има душек. „Не е многу,“ рече таа задишано, „но е дом.“ Се приви до него во темнината. okno.mk | Margina #1 [1994] 19

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

“Подоцна, се разбира,” рече таа.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

„Па, Криол,“ рече таа. Ливајн ја погледна.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

„Не тоа“, му рече.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

„Многу ми се допаѓа!“ рече таа погласно кога ги одмина и посилно ја стегна својата другарка за раката.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

„Ќе си ги расипеш очите во темницава“, му рече таа.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

„А тој миг беше токму овој и ниеден друг“, му рече таа.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

„Не баш“, рече таа и влезе во кујната.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

„Ти не знаеш колку сум веќе расипан“, ѝ рече тој и ја подаде раката кон неа.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

„Секогаш можеш за сѐ да ме прашаш, добро?“ ѝ рече таа допирајќи ја по рамото. Таа потврди со главата и поцрвене.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

„Остави ми нешто“, му рече таа и тој почна да го вади синџирчето од вратот, кога таа се наведна и го бакна.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

- Простете, им пришол Васко Тушев; очите сѐ уште го болеле - ја слушал во ноќта својата песна, со разденувањето ја заборавил, останала пустош во душата; еднаш, во некоја друга ноќ, ќе се сретне со сенката на својот мртов баџанак и пријател, те чекам, дојди, ќе му рече таа сенка, и тој ќе ги подаде рацете кон сите сеќавања на својот живот.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- И нафрлете гранки над него. Проказник ќе отпее молитва. Ех, господи...

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

„Е, малечки, теткини деца! Тетка секојпат ќе ви помогне!“ - рече таа и излезе од училницата.

„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)

Морам да ти кажам дур самата не си сфатила", ѝ рече таа на нејзината пријателка, пред која се обидуваше да нема тајни.

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

„Ништо не разбирам. Каков музеј е ова? На невидливи работи?“, рече таа, и самата не насетувајќи колку е блиску до поентата.

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

Тој беше повисок од таа здиплена наполно старичка, онака сува и вдовички свитката у две губи, таа појде кај Башмајсторот, нешто зборуваше таму, Башмајсторот само климна неколку пати со главата, загледан во орото, а Змејко тогаш можеше да го чуе оној глас на старичката, тој глас од тажаленките во летните приквечерини, кога рече таа: „Чувај ми го, мајке, добро.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

- А, бре момче - му рекла таа, ќе те прашам ако не ми кажеш, од кој град си и чи си и колкугодишен си?

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

- К'де је? - Тука, дома - рекла таја.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Ево, за тоа ти рекла оти дедо је расипвел еден прелез, а праел два прелеза.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Пријателот вџашен од момината хитрост и умшчина, шчо гледал во нејзините одгоори, рекол на старецо: - Каква поумна девојка од неа бараш?

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

И тогај му раскажала за трите наречници како што му рекле една ноќ и, ете, вистина се погодило, чунки чоекот што го отепал в лозје бил татко му негов.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

- Тие, со зелени лица, какви се тие? - Недоверливи, рече таа. - Тие тебе не те сакаат.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Браќата, исплашени, се согласиле да ѝ ја исполнат последната желба, и во висина на градите оставиле отвор за двете боски.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

– Ќе доаѓам секоја сабота. Дури и почесто, ако ми дозволи раководителот. Ќе видиш, сѐ ќе биде добро.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

И така го тепаме време – рече таа.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Се бакнаа рутински. – Како се чувствуваш? – ја праша тој. – Среќно, зашто најпосле дојде, зајче – му рече таа. – Ова беше полошо и од смрт.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

„Девери мои, рекла таа, не заради мене, туку заради мртвиот ви брат, помислете на чедото мое и не оставајте да умре од глад.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Ти веќе нема да го нишаш моето чедо; седејќи под убавото дрво во овоштарникот кое дава храна и сенка, веќе нема да те полнам со вкусни плодови.“

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Кај тебе е еден месец.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

По очите ти гледам дека ноќеска око не си склопил.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

„Ах! Кутри мои нозе, рекла таа, вие веќе нема да ме носите на врвот на ридот, на своето драго тело да му понудам што поубав поглед.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Мајка ми објасни. – Тој има благородно срце, – рече таа. – Јасно е дека е носталгичен.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

„А ти, оче, прости му“, рече таа пред да се вкочани, пред да загувее без причина.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

„Каква е таа жена со која тој толку години нема никаков контакт и кај која не мисли да се врати...” му рече таа.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Денес, му рекла таа на имамот, ви подготвив убаво јадење за да зајакнете и да уживате во вкусот!

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Имамот, убаво се најал, ја пофалил сопругата за јадењето со многу состојки, но кога забележал дека во подрумот нема храна, се онесвестил. Сите весело се насмеаја, вкусувајќи ја варијантата на Мајкиниот имам бајалди.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Тревата околу нив шушкаше како да пука сама од себе. „Минатата недела најдов погоре детелина со четири листа,“ му рече таа и зафрлувајќи ја главата се загледа во небото.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

„Еве, најдов, во ред е“ рече таа и се насмевна.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Живееше во еден пансион со триесет други девојки („Постојано сред смрдеа на жени! Колку ги мразам жените!“ рече таа попатно), а работеше, како што претпоставуваше тој, на машините за пишување романи во Одделот за проза.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„Во последно време има многу чај. Веројатно ја имаат заземено Индија или нешто слично“, рече таа неодредено.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„Сега би можеле да си кажеме збогум“, рече таа.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„Тоа е кафе на Внатрешната партија. Овде има цело кило“, рече таа.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„Понекогаш“, рече таа, „ тие те третираат со нешто... нешто на што не можеш да му се противставиш, нешто на што дури не можеш ни да мислиш.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„Тоа е поради оваа проклетија“, рече таа, одврзувајќи ја црвената марама на Јуниорската анти-секс лига и фрлајќи ја на една гранка.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„ Вака е веќе подобро“, рече таа, се потпре на ѕидот со затворени очи.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Г-ѓа Парсонс гледаше беспомошно. „Се разбира, да беше Том дома тој ќе го средеше за час“, рече таа.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„Од каде ти е ова?“ праша тој. „Од црниот пазар“, рече таа спокојно.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„Извини, душичке“, рече таа. „Не сакав да седнам врз тебе, ама оние гомнари ме бутнаа.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„Тие не можат да ти влезат во душата“, му беше рекла таа. Па сепак можеа.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„Јас те издадов“, рече таа отворено. „Јас те издадов“, рече тој.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„Мора повторно да се сретнеме“, рече тој. „Да“, рече таа, „мора повторно да се сретнеме.“

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„Стануваат многу немирни“, рече таа.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„Еве, од овде си ја подаде муцката онаа гадотија“, рече таа и ја ритна ламперијата веднаш под сликата.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Приказните за Голдштајн и за неговата илегална армија, рече таа, се целосна измислица што ја исконструирала Партијата за свои цели и во која човек мораше да се преправа дека верува.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„ Прочитај ја ти“, рече таа со затворени очи.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„А сега, да видиме кој од нас може да си ги допре прстите на нозете!“ рече таа бодро.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„Ох, навистина? Добро“, рече таа, без многу интерес и речиси веднаш потоа клекна до печката за да направи кафе.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„ Половината од водата испарила“, рече таа.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„Во моментот кога тоа се случува“, беше рекла таа, „ти навистина мислиш така“. Тој мислеше така.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Тие мораат, рече таа, да направат дете ако можат.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„Ако мислиш не смееме да признаеме“, рече таа, „ќе го сториме тоа сигурно.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„Чекај малку“, рече таа. „Само да ти покажам што донесов.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„Света, премила мајко,“ рече таа, здржувајќи ги солзите, „те молам, жити светиот син што го држиш во пазуви, фрли еден зрачец врз мене, ќердосај ме со рулче, та и моиве очи еднаш да престанат да солзат.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

- Каде ти е прстенот? - ја праша. - Го фрлив, - му рече таа и му ја тргна раката.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

- А? - му рече таа гледајќи се во огледалото.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

- Негова работа - му рече таа.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Се возбуди и Богуле, се допре до неа и ѝ рече: - Слечи се сосем... да се видиш... - Не, - му рече таа.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

- Ха, значи... - рече таа.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Потоа го зеде покривот да го покрие, но Мил не ја остави; да почекаме уште малку, ѝ рече; ќе чекаме, му рече таа, принесувајќи му ја запалената свеќа крај устата да види дали пламенчето ќе затрепери.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

- Не можам да дозволам да ѝ препукнува срцето на ќерка ми додека ти ноќе ќе шеташ по покриви... - му рече таа луто.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Обземен од овие размислувања, еднаш ја праша: ”Дали секој мора да умре?“ „Секој”, му рече таа. А тате? „И татко ти...“ А ти? „Па и јас...“

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Кај старите калуѓерот разбра дека бунтовниците се готови да ја издржат опсадата и цела година, но бабата се испушти и го наведе на една пакосна мисла: – Ако не им ја секнат водата – рече таа – ќе можат и две години да издржат.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

„Ладно е“. Рече таа, небаре ме повикува да ја погледнам, небаре пред малку не го изрече спротивното.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

— „Кој ќе дојде мене овде друг од Тода да ми каже" — ал рече таа и го зеде букарот да оди на вода, иако пред еден саат полн го донесе.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

- Размислив... - му рече таа. - И? - се израдува кметот. - Никако! - му рече таа.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Сето тоа не ќе излезе на арно, сакаше да рече таа, но силната доверба во мажа си, ја смируваше и таа остана замолчена.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

А твојот? Зафатена си?“ „Како и обично“, рече таа.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Со тоа Сара, витка жена на нешто преку четириесет години, физичар аматер која почнала да се занимава со пишување како со хоби пронаоѓајќи го таму она за што сега верува дека е вистинска активност, од сеќавањето ја бележи (на хотелски лист хартија, со молив со знак на авиокомпанијата Делта) формулата на Ервин Шредингер која прикажува развој во време на брановата функција на физичките системи, аксиом од квантната механика: /еве ја формулата/ „Топката”, рече таа потоа, брзо вртејќи се на стомак, „сега е на твоја страна.“

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

„Фрлив два пара од твоите панталони”, рече таа.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

„Имате ли пиво?“ „Имаме“, рече таа. „Ладно?“

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

„Шутрак,” си рече таа и седна.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

„Ништо”, рече таа.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Тој развива разни верзии на нивната можна приказна додека ветрот од заливот почнува сериозно да дува: таа тој, тој таа, оп цуп, ла ла, и тогаш еден ден аха - „Крај”, би рекла таа.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

„Те знам”, рече таа.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Не можам да речам зошто Пеперутката го стори тоа, зошто се сврти, но ова нејзино движење сигурен сум дека смеам да го наречам свртување кон себеси, а тоа го изведе многу умешно и тоа само со погледот.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Не смееме да дозволиме љубовта да нè обезличува, му рече таа додека сè уште ми седеше во скутот и беше приклештена до моите гради.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

-Проблемот е во тоа - продолжи таа малку подоцна - проблемот е во тоа дека на нашиов нов пријател јас не му се допаѓам! - рече таа туркајќи се посилно во прегратката на Зрновски. – Повели, прашај го!

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Не инсистирав на мојата вистина.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

- Или веќе мислиш дека знаеш оти спомените не се здрава храна? - рече таа но овој пат беше свртена кон Катерина.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

- Доволно сум будна за да можам одговорно да тврдам дека ниту за момент немам скршнато од Алејата - рече таа .

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

- Сепак, некогаш случајно ако се загубиме ќе треба да останеш на местото каде што се имаме разминато.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Љубовта умее и да убива.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

- Има многу отменост во однесувањето на момчињата - рече таа и во истиот момент сетив како нејзината дланка го олабавува стисокот на мојата подлактицата а потоа, со истата рака, почна да им мавта на момчињата качени на дивиот костен.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

- Чудно, ноќеска нема бубачки - рече таа со насмевка што не кажуваше ништо.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

- В ред, извини - рече таа и се сврти.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

- Не те разбирам – мислам дека ми рече таа.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Потоа погледна зад себе и стори чекор назад.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

„Те бара веќе подолго време Виктор“, ми рече таа.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

- Не сум сигурна дали нешто нарачав - рече таа. - Можеби, кафе?

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

„Почна да се стемнува“, рече таа и самата изненадена од своето откритие.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

„Ќе помине ова. Ќе помине како онаа ветрушка на патот што те сретнала" му рече таа додека го испраќаше.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Потстана и Бојка. - Божем некоја случајна гостинка, и тоа в бело, а тебе толку те вознемири! - рече таа, но мене не ми беше јасно дали станува збор за прашање или за прекор.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

„Уживам кога ми се врти во главата“ рече таа и веднаш додаде дека изгледа оти ќе мора да седне.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Ќе ти се причини во еден момент, рече таа, дека си поминал низ него, но не залажувај се, ќе испадне дека не било така.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Сестра ми во меѓувреме се оддаде на волшебно одгледување растенија гледаше во нив имаме ли иднина или не моите невени развија раскошно и сега ми се пред очи отворени како мугри ти најмногу ќе ги израдуваш мама и тато со твојата судбина, рече таа на мама ѝ се врати надежта и се насмеа за сите тато се разбуди од сон што не ни го раскажа и појде на извор јас не верував во ништо иако и денес се вознемирувам од помислата на неа барем ноќта да не ја испуштам денот изгледа не е доволен да се стигне на правото место реков и почувствував - имам работа со симболи од -ден-на-ден стравот е сѐ пострвен ако не се исплашам нема да запамтам што се случило стравот е време додека се думам во мракот - останало ли нешто од мене мрда под прстите надигнат и препороден.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

„Ни најмалку не си ми од помош“, рече таа. „Ниту најмалку.“

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

„Глупости, баш би сакала да е така!” рече таа. „Така никогаш не би можеле да ги нагазиме.“

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

„Но јас живеам сама“, рекла таа.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

„Добро“, рече таа, „да одиме сега внатре.“

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

„Слушај.“ Таа слушаше. „Ништо не можам да чујам“, рече таа. „Навистина?“ „Не, што е тоа?“

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

„Те молам опушти се“, рече таа. „Слушнав што се зборуваше утринава, но треба да си ги видиш очите — повторно ти треперат од нервоза.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

„Сум ја оставила водата, капеше во лавабото“, рече таа.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

„Дури знаеме и каде да ги довеземе телата.“ „Значи, ти си размислувал цел ден за тоа“, му рече таа. 86

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

„Само малку“, рече таа. Ја чу како се извлекува од креветот и оди во кујната.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

„Можеби имам причини за тоа“, рече таа.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

„Горда сум и ти завидувам, тоа е поблиску до вистината“, рекла таа. „Смеам ли?

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

„Не плачи; пак ќе го наквасиш“, рече таа.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

„Имаш среќа што не си ослепел“, рекла таа. „Како ти се случило тоа?“

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

„Работев цело утро“, рече таа, ставајќи ги рацете на своите вити слабини, „а ти не сакаш да помогнеш? Грми, значи, ќе врне.”

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

„Да беше убав, сончев ден, воопшто не би замолила“, рече таа разумно.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

„Мамо“, реков. „Не ми зборувај за ништо што веќе не го знам”, рече таа. Не плачеше.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

„И?“ „Пикасо“, рече таа. Се згрчи. Белки еден ден ќе научи да го изговара тоа име.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Рамнотежа, Кора, рамнотежа.” „Бла, бла, бла“, рече таа. И додаде: „бла!“

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

„Подобро да влезеш во водата сега“, рече таа. „Да“, одговори, „подобро ќе биде да го сторам тоа.“

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

„Ова не е летното стоваришно претпријатие“, рече таа.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

„Не беше сѐ лето во тие стари денови“, рече таа.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

„Лекарот ќе дојде вечерва во осум“, рече таа и излезе.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

„Колку љубезно од тебе“, рекла таа.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

„Сите ние сме во своите черепки. Гледаш ли колку сум грда?“ рече таа. 9

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

„Секогаш само тоа и си го правел“, рече таа, трескајќи ја вратата од шпоретот.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

„Да, забележав дека си некако повреден“, рекла таа.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

„Па”, рече таа, гледајќи го одблиску.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Сега веднаш ќе ти стоплам млеко, - рече таа и се упати кон кујната.

„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)

- Ајде да играме мрсен Петко, - им рече таа на децата и изненадено се сврте, го допре со рака Мартина и спрсна да бега.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Морниците што ѝ минаа по телото од она што го чу ја натераа да рече: - Како да тропаше некој, - рече таа.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Тогаш се јави Трајанка: - Јас ќе му проговорам, - рече таа и тргна надолу.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

А тој рече: - Зоран. - Не, - рече таа, - ти си Зоки.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

„Пробај“, ѝ рекла таа, како што тврдеше и самата на судот, бранејќи се од обвиненијата на Кубре дека токму таа е виновникот кој ѝ го завртел умот на Босилка, па еве сега тој, ни крив ни должен, бранејќи ја својата чест и честа на својот дом, мора да одговара за едно проклето убиство кое, така се бранеше Кубре, Господ му наредил да го стори.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

„Зошто избега во манастир?“ ја праша - „Не сакав да имам пород од животно“, му рече таа.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

„Тоа е од пијалокот“, му рече таа, „ти ја гори душата...

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

„Губи се! Не сакам повеќе да те видам!“ – му рече таа и му залепи шлаканица.

„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)

Повеќе гребаници и модринки имав од рацете на Дино.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

- О! Јас не пијам кафе! - рече таа и несмасно се насмевна.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Ѓорѓија ја праша дали ѝ се допаднале колачите. - О! Да! - рече таа. Многу биле вкусни.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Јас нема да бидам жива целиот ваш живот, - како на шега рече таа и ми го сврти дебелиот бел тил.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Го затворија Дејан зад една сива врата и долго време никој не излезе оттаму освен сестрата Ката, која беше многу дрска и за која сите се сомневавме дека ни плука во супата, па затоа никој ништо не ја праша.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Па сепак, - рече таа и направи мала пауза, - лута ти е од пред малку кога ја згазна.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

- Ајде сега, касни, па ти го правеше, - ме буцкаше мајка му на Дино за време на ручекот.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

- Ама нема ама! - овојпат наставничката звучеше сериозно - со-бле-ку-вај се! - рече таа нагласувајќи ги слоговите.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Навистина, мојот цимер се погоди да биде младо момче со слични убедувања и интереси како моите, така што трите дена ги минавме во разговори и без никакви расправии и недоразбирања.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Можеби надвор некаде залутала... - рече таа загрижено и го стави првиот залак во уста, - Тврдо е. Не чини месото.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Ја зеде тепсијата, се насмевна и рече: - Утре имам час рано утро, имам резултати од тест. Ѓорѓија само се насмевна и ѝ посака добра ноќ.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

- Нормално, - рече таа и не ме погледна, - Благо, многу благо.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Порано и ме бакнуваше - но вака, кога ми се спиеше, можеби мислеше дека ми прави услуга со тоа што е ефикасен за побрзо да можам повторно да заспијам, иако по неговото дишење препознавав дека тој секогаш заспиваше пред мене.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

- Утре јас би сакала да ви зготвам ручек.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

- Хм, куче... - рече таа, кривејќи ја надолу устата, а веднаш потоа се врати на темата, - некои животни се за јадење, а некои се за галење, - рече, ја погледна Маци и ѝ се насмевна.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

- Се чита Дебиси, - рече таа стегнувајќи си ги дебелите усни, - ама не го знам.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

- Телешко, - рече таа подготвено.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Ни збор да не чујам! - и си ги облече влечките што одеднаш се појавија во дневната соба.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Таа беше првин малку изненадена од оваа идеја и ја одбиваше: Зар не мислиш дека тоа би било претенциозно? ми рече таа.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

- Молк! - рече таа, влечејќи се во насока на Шарко.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

- Крстовица - рече таа тивко и продолжи пред себе без да го прифати разговорот.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

- Гори... има оган... - рече таа колку за себе.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Што рекла таа леди Мери?

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

„Лајм заболување“, рече таа. „Лајм заболување.“ „Се шири со каснувањето од крлеж. Тие се плеткаат низ тревата.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Лицето ѝ се намурти и почна да плаче.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

„Чагас заболување“, повторив не знаејќи што точно да правам со себе.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

„Слепа паника. Не можев да не помислам дека тоа излегување ќе го платам со жолтица или дизентерија, треска или нешто слично.” „Треска?“

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

„Слушај“, нејзиниот глас пак доби на острина.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

„Кога си вљубен водиш љубов“, рече таа полека спуштајќи се на седиштето тврдо како камен.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Гласот ми пукна од бес. „Дали паднав на проклетиот преглед?“

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Еден месец заедничко излегување и еден сув конфузен бакнеж.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Можеби сега почнувате да размислувате за мене, но не ми е грижа.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Опремата сјаеше зад шанкот, месинганите шипки се жолтеа од одбивачкиот сјај, и сѐ мирисаше на дезинфекционо средство. Бевме сами во просторијата.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

„Ох, да“, рече таа, „да, сношти. Беше. И те сакам, да, стварно...“

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Каков живот”, рече таа мавтајќи со чашата пред екранот.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

„Тоа е најново нешто“, рече таа, очите ѝ навираа, „најбезбедно... мислам, ништо не може да - “ Лицето ми гореше. „Не“, реков.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

„Тогаш Рокфелер центарот, крај фонтаната.“ Гласот ѝ звучеше мртовечки.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Направи пауза за да дојде до воздух.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

„Филмов го имам гледано шест пати“, рече таа борејќи се да го контролира својот глас, „и секогаш се возбудувам.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

„А заболувањата меѓу прстите“, рече таа. „Псоријаза. Екцем. Инфекција на кожата.“

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

„Мислам“, рече таа, „дека те сакам.“

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

„Не можам да ти опишам какво мачење за мене беше претходното излегување“, рече таа, гледајќи во својот сладолед од чоколада и мока.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

„Тоа е кондом”, липаше и плачеше толку силно што кимоното ѝ се отвори и можев да ја видам контурата на таа работа врз испапчувањето на нејзините пупки.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Собата беше празна како монашка келија.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Таа го проголта залакот речиси незабележано, во еден трзај вратот ѝ се спушти и подигна како кај газела. „Умрев од страв“, рече таа.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

„Мислам дека немав прочитано ниту една книга пред својата осумнаесета година“, вели.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

„Но јас не работам со било чии стапала - јас работам во канцеларија. Како и ти. Со клима-уред и блиндирани прозорци.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

„Ќе ти се јавам“, рече таа. „Важи“, реков и ѝ ја упатив својата најширока насмевка. „И јас тебе ќе ти се јавам“.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Му завидував на висулчето од жад што се клатеше меѓу нејзините гради и тоа ѝ го реков.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

„Тоа е кондом“, рече таа, солзите ѝ навираа на очи, “докторот ми го набави... ги прават во Шведска.”

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Т. Корагесан Бојл (Coraghesan Boyle) е роден 1948-та во Пикскил (Peekskill) во државата Њујорк.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

„Чагас заболување“, рече таа насмевнувајќи се и широко откривајќи ги своите големи и совршени заби.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Погледнав во пакетчето во мојот скут.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

„Што значи тоа? Здравствено?“

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Беше рано попладне, бевме во слаткарницата „Кај Хелмут“ во Маморенек, сонцето се пробиваше низ заледените прозорци и просторијата ја осветлуваше како опоравилиште. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 151

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

„Како тоа мислиш?“ „Сите тие стапала“, рече таа. „Стапала.“

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

„Обично носам хигиенски чаршафи за кината - помисли само кој сѐ можел да седи пред тебе на седиштетето, и колку пати, и каков вид на некоја ужасно гнојна бактерија мора да се наоѓа во сите оние древни капки од карамела и кока кола и пуканки со путер - но не сакав да помислиш дека сум настрана или така нешто на првиот состанок, такашто не ги понесов.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

„Те повикав затоа што те сакам, мислам дека те сакам, и сакам да се сретнеш со некого.“ „Се разбира“, реков.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

„Не сакам да стекнеш погрешен впечаток“, рече со засипнат и сиров глас, „само поради тоа што сум внимателна и скромна и што има толку гнасотија на светот, но и јас имам своја страсна страна.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

При втората средба се запознавме подобро.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Не можам веќе да те видам”, рече таа.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

„Бреда?“ „Тоа е одвратно“, рече таа. „Тоа навистина е одвратно.“ „Но мислев...“ Се повлекував. „Извини“, реков.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Пластичен чаршаф со боја на кожа, чист, завиткан во провидна кутија како кеса за ѓубре.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Ми беше потребна минута да сфатам дека зборува за бизнисот со чевли.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

„Беше убаво“, рече таа. „Да“, реков и ја фатив за рака. Имаше ракавици.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

„Каков совршен живот? Зарем не му завидуваш?“ Не му завидував.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

„Да“, рече таа, „бевме блиски“, и јас се сетив на првата ноќ во нејзиниот стан, момчето во меур и облеката од провидна фолија, се сетив на целиот зашеметувачки спектакл на нашата врска кога го слушнав нејзиниот глас како удар на чекан на рефренот „но не толку блиски“. превод: Г. Н. Ом

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

„Од Шведска е“, рече таа.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Потоа добиваш Белова парализа, менингитис, мозокот ти бабри како кисело тесто.”

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Да, ја имам. И те сакам. Барем така мислам.“

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

„Но слушни го ова: токму добив вест од еден пар што живее со племето Тураг во Нигерија - тоа се луѓе коишто одгледуваат добиток и животинскиот измет го користат за оган.“ Ѝ дадов на знаење дека ја слушам.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

„Не можеш да ме видиш?“ Бев вџашен, погоден, лут.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

- Читај ми - рече таа, - а, јас ќе пијам кафе и ќе уживам.