рашири (гл.) - тој (зам.)

- А колку ќе живееме под земја? - Колку? ги рашири тој рацете. - Цел живот.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Јас знам дека не сум умрен, ама ако тој го рашири тој глас тогаш мене никој нема да ми верува, сите овие видувања, овие сознанија ќе останат несоопштени, луѓето незадоволени со одговор на прашањата за кои тие мислат дека нема одговор.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Долината го рашири тој ѕвонеж, го разнесе до ридовите и кориите, и пак го врати назад, ослабнат.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)