Кога го извлекла трнот, мечката рикнала и почнала да бега и да рика; бегала, потоа ќе се свртела, клекнувала и рикала: Сѐ додека ме гледаше така правеше, раскажуваше мајка ми.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
„А, клучарчиња...“ рече татко му.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
И јас и тоа растевме здрави. Ми раскажуваше мајка, дека баба ми ме хранеше со магарешко млеко и така дома си имаа две прлиња.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Тие жени ги одбираа ако им беше загинат мажот или свршеникот... (раскажува мајка ми) Кога ја читав Небеска Тимјановна од Петре М.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Тие ми се најверни другари...“ рече Љупчо.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
И тоа не би сѐ, раскажувала мајка.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
А таа, кутрата...“ раскажуваше мајка му на Љупчо.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Сепак, ни раскажуваше мајка ми подоцна на тие места сигурно, според татковите записи, се копала и откопувала хромна руда.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)