Смртта и животот често, пречесто се судираа, а поретко се разминуваа во животот на нашето семејство.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Два воза што во некоја чудно халуцинантна ноќ миговно се разминуваат во одблесоците на стаклата.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Едното од нив беше една девојка со која често се разминуваше во ходниците.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Одиш по својот послан килим од гордост, ме разминуваш во утрото, во денот, во мракот, во сегашноста и минатото.
„Разминувања“
од Виолета Петровска Периќ
(2013)