Ова - иако огромното мнозинство на членовите на Партијата го разбираат само површно - е вистинското значење на партискиот слоган: Војната е Мир.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ако комуникацијата не ја разбираме само како идеализирана говорна ситуација во која вклучените страни толерантно разменуваат мислења креирајќи го на тој начин идеалот за еден демократски универзум, туку ако ги земеме предвид и современите психоаналитички и постструктуралистички сфаќања, тогаш комуникацијата станува далеку помалку идеална.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Пред некое време, медиумите пренесуваа една комична ситуација поврзана со јазик што го разбира само интерпретаторката на истиот.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Возбудата делуваше врз падот на шеќерот, избегнуваше да говори, а со Снеже се разбираа само со насмевка.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Си мислеше колку малку научил во досегашниот живот. Ги разбираше само минливите работи.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Се разбира само од себе оти тие со своето учество во револуционерните работи одеа во расчекор со интересите на Егзархијата; но, при сѐ тоа, тие беа бугарски чиновници.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Истоветна лузна каква што носеше Тој на челото - ѝ изгреба и на секирата уверен дека лузните нанесени од честа не се грди, па продолжуваше сам низ планината листајќи ја како недочитана книга чиј јазик го разбираше само - Тој.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)