разбива (гл.) - во (предл.)

Секогаш во својот живот ги избегнувал колку што можел тие притаени чекања, а тука, кога не ќе можел да работи тој секогаш ја пуштал барем водата, барем таа да се плиска, да прска, да се разбива во бела пена.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тркалата ја стружат калдрмата, калдрмата ги отфрла тркалата, а сето тоа се спојува и се разбива во некој монотон погребен звук, стиснат од двете страни со груби стари ѕидови.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Не сме се ни вдомиле во себе, а веќе погодни се разбиваме во делчиња, во мали одблесоци под ноќното сонце.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Сите убедувања на стариот се разбиваат во нивната тврдост, како вода плисната на восочна површина.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)