Ја познавам мојата Тодора, а тоа што таа тебе не те познава, само ме радува повеќе.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Честотата на стапалките ме радуваше повеќе од старата логика во која секогаш сомнително се плеткаат читања, летања, но и слободни паѓања од карпи, во собата за сослушување во приземниот дел на оваа станица.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)