Комитетот како трајна организација, се плашеше да пушти кај себе рамноправни членови од другите народности, од Словени србомани и гркомани, или пак и само со српско и грчко образование, од страв неговите тајни да не им станат достапни на балканските државици.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
И мажите се пуштија кај мене, што се вели, ме заробија.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)