Ние, децата во нашето семејство, кога одеше татко ми на работа, сѐ почесто го пуштавме радиото со надеж први да ја дознаеме веста за уништувањето на козите и тогаш први нешто да сториме.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Откако ќе се врати, го пушта радиото и слуша ноќна програма.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)