пука (гл.) - и (сврз.)

Барем така, преку рид, преку трап, со пешник леб во едната и парче сирење во другата рака, да се пцуеме, да се караме, а не да пукаме и да се убиваме...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Во главата дури имаш жива слика како 'рбетните пршлени ти пукаат и како 'рбетната течност истечува од нив.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Двособниот стан се преобразува во терми, заситени од тешка пареа, и од таа надразнувачка атмосфера, изнуркува јадрото, испотено тело на госпа Елвира, со сочни, податливи дојки што ни најшироката дланка не може да ги опфати и со моќни колкови, под кои пукаат и најсолидните гаќички.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Касапите го врзаа накусо за гредата добичето, му рекоа на милиционерот оти може да пука и ги фатија ќошињата на кланицата.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Постојано се пука и не можеме да излеземе од ровот, ниту тој може да дојде кај нас...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
На војниците им иде да пукаат во прозорците. Да пукаат и да пукнат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Пукаат и пцујат, нѐ нарекуваат вошки.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Само да пукаат и да ми се прават красти.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Пукаат и пеат, а устите им се зацрвениле, како да имаат неизбришани капки вино.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И вистина, при поголеми качачки налети, идеа војници од градот, се растураа над селото, пукаа и пак се враќаа назад.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Колкав им е крвниот притисок и шеќерот На белосветските хуманитарци Кои на зајакот му велат да бега на ловџијата да пука И кои за своите самозададени мисии Папагалски повторуваат дека се мостови меѓу Исток и Запад?
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Нашите му поверуваа и тој зеде еден митролез, цело време пукаше и се покажа како голем борец.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Остана само еден кој ни покажа некаков документ, божем работел за нас и бил доктор.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)