На неговото чело како заклана птица се прпелкаше сенка на изненаденост.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Неочекувано за сите, кога камшикот по третпат се крена, луничавиот Борис Калпак застана пред бегот, речиси се подаде да биде удрен, но бегот остана со крената рака, побледен и со грч на лицето.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)