— Маноле, Лазоре, вели Оливера Поточка, одете, проширете со умот и побарајте ги луѓето.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Езерото е проширено со мласчиња светлина од огромната, бронзена висечка сончева кугла. – Убаво ни е местово – вели таа.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
„А зошто па да не“, си реков, „Ми треба малку да се „промувам“, а и енџио коктелите се стандардно добри“.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Ние дури би можеле и да ја прошириме со османските заемки во јудеошпанскиот јазик.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)