проси (гл.) - милостина (имн.)

Вечерта, за к'сметот од Силјана, дошол еден дуовник на анот, од Божигроб, да проси милостина по виљаето Прилепцки и по друзи.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Арно, ама дуовнико другипат не бил по тој виљает за да знајт да шетат сам и му рекол на анџијата за да му барат некој калауз за да го шетет по селата и по градојте.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Вечерта за касметот од Силјана дошол еден дуовник на анот, од Божи гроб, да проси милостина по вилаетот Прилепски и по други.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Се удрил со дуовникот и Силјан на пазар; вур, тут, беше ујдисале поштозашто и утрото тргнале по вилает да просат милостиње за на Божи гроб.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Се удрил со дуовникот и Силјан на пазар; вур, тут, беше ујдисале поштозашто и утрото тргнале по виљает да просат милостиње за на Божигроб.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Целото лето и есента што шета Силјан со дуовнико, и на ден Митровден си дошле во Прилеп, и изваил дуовнико пари да му плати на Силјана ругата колку што беше погоден.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Тргна по селата да проси милостина за манастирот Трескавец и дури ги ишета овие села по ново Мариово, веќе дојде и денот Богородица, панаѓур на Старавина.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)