Таквите луѓе од незнаење и страв проектираат во умот лоши случки, несреќи! Неотпорни се на болести.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Дали таа се проектира во него, и дали нејзиното задоволство доаѓа од тоа што знае дека, иако се прави нешто општествено недозволено, сепак, безбедноста ѝ е загарантирана, преку тој еден?
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Елеазар бен Цви одново го вперува погледот во историскиот филм што го проектира во себе.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Моето организирано кино-доживување го паметам и по шлаканицата што ја добив од учителот по математика во основното училиште кој, за време на проекцијата, се проектираше во редар.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Сакав да допишам свои страници во татковата историја за јаничарството, јаничаризмот или балканската и светската јаничарија, за да ја доразберам смислата на некогашната таткова потрага, проектирана во новите времиња.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Не може да биде писател оној што не сака да чита или што вели дека му е досадено да чита туѓи дела или оној што лесно се проектира во смешната ситуација на Гвендолин Карду, ликот од пиесата „Важно е да се викаш Ернест“ на Оскар Вајлд.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
(8) Насловено како “Pausage fautif (1946, “Своеглавиот пејсаж”), ова дело е направено како специјален додаток на луксузната едиција на неговото “Boite-en-Valise” - портабл музеј што Дишан го проектирал во 30-тите години и почнал да го продава во раните 40-ти, како некој вид минијатурна збирка од своите најважни дела.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
На оваа изложба постои и еден предмет кој послужи како живо сведоштво за Дишановата приврзаност кон барем една личност, Марија Мартинс (1900-1973), бразилска вајарка која Дишан веројатно ја запознал недолго по доселувањето во Њујорк, во 1942.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)