продолжува (гл.) - упорно (прил.)

„Ако ве прашам кое нешто е добро, а кое е зло и опасно, што ќе одговорите?“, продолжуваше упорно Филозофот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Кога ќе се гледаше во тоа лице, секогаш се имаше некаков впечаток како на него да недостасува нешто, некој свиок на некоја брчка или некаква длабочина, или можеби некаква цврстина, што би го собрала него во една целина, која што продолжува упорно да недостасува и колку да се мачеше човек да ја бара на тоа лице, загледан во него.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)