Климент Камилски, откако се врати од Голи Оток, му се радуваше на животот, солзите му идеа самите од себе, емоциите притискаа во него, макар што староста ги потиснуваше од животот...
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Беше тоа куп книги, скици, мапи, лични записи, за кои Мајка посебно се грижеше, кога други книги и списи притиска во Татковата библиотека.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
И како потоа жал го притиска во душата и како пред очи ја гледа неа, сите домашни, целото село.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Тој се прашуваше дали одбивноста потекнува само од минатото, или пак е инспирирана од неговото поднадуено лице и од солзите што ветрот постојано му ги притискаше во очите.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)