притаи (гл.) - свој (прид.)

Сенката на манастирот паѓала на другата страна, кон густите полусуви и сѐ уште неизгорени смреки премалку достоинствени за својата жилавост, кон зимзелената расфрленост што горе, под најблагиот превалец се проретчувала пред старци дабови, и пред парченца млечна покривка на снег со четирипрсни траги на лештарки и со лански примки за горски еребици.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Секогаш кога ќе фрлев понекој вистински силен збор кон сенките испречени на мојот пат тие самите ќе побрзаа да се повлечат или ќе побараа скривница за да го притаат своето злочесто присуство.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Наеднаш, им се сторило, планинските долишта ја притаиле својата бучлива песна.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)