признае (гл.) - сопствен (прид.)

Германските нацисти и руските комунисти стигнаа многу блиску до нас во нивните методи, но тие никогаш немаа храброст да си ги признаат сопствените мотиви.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
И ангелите ги менуваат лицата, чувството на вина ми го наментуваш зошто незнаеш да се извиниш, честа ја газиш под нозе зошто не можеш да ги признаеш сопствените грешки.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Љубовта ја доведе до ивицата на бездната, во која како во огледала се одразуваат грдите лица на лагите, а на дното сенките на избледените неми ветувања.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Од друга страна, кога интервјуто би било класично (разговор, диктафон и сл.), не верувам дека воопшто би можело да биде изведено, согласно со рамките најпрво на мојот, а потоа и на твојот идентитет; емпириски е докажано дека таквиот разговор со малку среќа во најмала рака би завршил со непријатна тишина, со раскинување на сите договори и чекање евентуално да се признае сопствената грешка, до следниот чекор, контакт.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Ова објаснува зошто ужасот може да сосуштествува со урнебесноста во поетиката на машкиот геј-дискурс, а човечките неволји, како што е епидемијата на ХИВ/сида, може да станат средства за пародија без најмала импликација на свирепост, дистанција или одрекување – без онаа „моментална анестезија на срцето“ за која филозофот Анри Бергсон мислеше дека е нужна за секоја комедија.197 Според некакво хетеросексуално и хетеронормативно културно мерило, кое ја мери искреноста на јавните сентименти според тоа за колку стрејт треба да се сметаат – според јачината на нивното категорично одбивање да ја признаат сопствената перформативност, според нивното свечено клонење од секакво признавање на театралноста или на играњето улоги, на секаков дослух со својата публика околу формалната или конвенционалната природа на нивниот израз и околу недозволивоста на нејзиното признавање – според тоа мерило, велам, сигурно би изгледало дека италијанските вдовици од Фајер Ајленд си ги тривијализирале чувствата, не си ги сфаќале сосема сериозно.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но не се работи само за тоа дека машкото геј-чувство се принудува да заземе став на емоционална неавтентичност зашто е сведено на абјектното генеричко подрачје на мелодраматичноста.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Геј-мажите имаат и причина да се отуѓат од погубната нарцисоидност на мажественото чувство за сопствената важност, од неговата театралност што не е избавена со иронија. (Ако побудите за таквото отуѓување не се веќе крајно видливи и разбирливи сами по себе, тогаш големата и многу смртоносна доза на неиронизирана мажествена театралност што светот мора да ја апсорбира од 11 септември 2001 година наваму, и тоа како би го оправдала тоа отуѓено геј-гледиште.) Геј-мажите имаат еднакви причини да ја проѕрат неволевата мелодрама на семејниот живот, сосе нејзиното задолжително преглумување, сосе нејзиното емоционално насилство.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Да скратам, геј-мажите ја знаат – односно, барем мора да ја знаеме – цената на високата сериозност, тиранијата на општествените улоги што не можат да си дозволат да ја признаат сопствената изведбеност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тие лични цени се највисоки кога се работи за романтична љубов.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
-Првиот чекор кон успехот е да се признае сопственото незнаење – продолжи старецот. – Со тоа, ти пројави желба да учиш, потиснувајќи ја гордоста која престставува последица на лажно вообразено знаење.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)