прибере (гл.) - во (предл.)

Сите тие херои на митологијата на моќта на спокојно си се прибираат во своите гробови, секој во својот, внимателно навлекувајќи си ги одоздола над себе тешките црни мермерни плочи на кои имињата им се испишани со златни букви.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
— Затворете овие магариња во авурот од конакот мој и добро вардете ноќеска! — си ја издаде Арслан наредбата и се прибра во конакот да ги успокои своите напрегнати нерви.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Затоа реши и тој да се прибере во нефшлело од неговиот „пашалук", но сега не како паша, ами како обичен мариовец.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Му побара на јагуменот поп Ристета еден такам женски алишта, го преслече Ќосото и срцето му запрва од радост кога го виде по толку години пак невеста, како што беше некогаш кога се запозна со неа кај Брлета.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Го запозна со сите и нагласи дека другаров нема нужда од материјална помош, но ќе треба да се прибере во Организацијата за да се исползува неговото име во општото дело.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— На кого?... На тој што го имаше и досега, — на султанот, — потфрли и не сакајќи Сарафов, кој веќе беше решен да се прибере во своето гнездо во Софија, каде што го чекаше пријатен пречек на неговите работодатели и награди за успешно свршената работа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Пораката беше усна и гласеше: Се слуша дека Хилмипаша веќава бераети за сите оние востаници што немаат крвни злочини.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ве донесе ли господ да се видиме живи здрави по победата? — иронично се провикнаа Пере Тошев и Петре Ацев, коишто заедно со Тренков, Коле Пешковчето, Шаќира, со целата своја чета се прибраа во Толевиот пашалук и се ставија со Толета, молејќи го да им осигура заклон и леб, бидејќи народот почна да ги отпадува од себе, а тие немаа морална сила да го повелаат како порано.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тројцата рудари, другари на потиснатите, се напија секој по една полоканичка винце за душите на покојните другари и се прибраа во својата дупка да ја преспијат половината есенска ноќ на влажната земја.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А обичните селани не сакаа да слушнат за некакви чети и војводи.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Пискаа, стенкаа, се советуваа што да прават живот да спасат барем тие што ќе останат по ќотеков денешен и решија да му понудат на бегот поголема сума пари да га остави барем живи, та маките ќе ги тргаат што ќе ги тргаат, алипни до живживоти.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Откако вечераа, луѓето почнаа да си се прибираат во колибите и со едно кусо „лека ноќ“ легнуваа да спијат. Изморени, тие брзо заспиваа.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Убаво ја затвори вратата и се прибра во колибата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Чекаше уште десетина минути, потоа ја затвори вратничката, си ги собра чергите и се прибра во колибата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Бојан ги прибра во тремот, ги собра во долната половина, каде што во јаслите го беше наредил сеното, и ги загради со една леса, која служеше, кога е потребно, тремот да се преградува на две.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Се качи горе во плевната, наполни едно кошниче со јаболка, за да има секогаш при рака, па се прибра во колибата, која сега, по темелното чистење и средување, имаше празничен изглед.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Бојан се прибра во сопчето, зеде јаболко, го залапа, па со полна уста се плесна на леглото.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Освен да си ја земе торбата од масата и да се прибере во собата.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Толку ненадејно одекнуваат истрелите и толку безнадежно се распрснуваат брзите гулаби што ни морето моќно што секој час се враќа да здивне на брегот не успева да ги прибере во пенливите води ситните парченца земја.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Децата во меѓувреме пак се прибраа во својата соба, зашто она што се емитуваше на телевизија не ги интересираше.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Но јас побарав да не се вика зограф, оти и најдобриот зограф е полош од најслабото огледало; реков да не се фрлаат парченцата, туку да ми се приберат во ковчеже и да ми се дадат.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Беше доцна за да му возвратам. Се бев расоблекол.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се сетив на него дури кога се прибрав во собичето на Даскалов.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Гневот тивко ќе се прибере во своето легло, од каде што ќе го испуштиш само кога мора.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Таа се што родила, прибира во себе да го обработи пак во земја.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Под влијание на околината која го прибира во нејзината аура, го обработува, менувајќи му ги дотогашните негови слики за себе, го пушта да замине видоизменет по состав – истрча со одговорот Еразмо, скокајќи околу старецот како дете.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
По три дни и три ноќи, дури сосема не се прибрав во себе и не си ја стишив болката во празнината кај што ми беше срцето, натажен и болен, тргнав на пат за татковината.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Неговата малечка ќерка, желбата што побргу да се приберат во топлиот дом, наместо до Дедо Мраз, ја упатила до Тито - „Те молам, друже Тито, помогни ни!“
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Црвениот лав на сонцето беше како удрен по глава; таков ошумоглавен; тој беше се прибрал во тревите, гаснејќи.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Штотуку беше се спремил да си се прибере во своето легло, тој забележа како некаде на самиот најгорен крај на голината прострелка една сосема поинаква црнка, а после, наполно откриено, таа зеде да ја крстосува неа со своите високи скокови.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Дека тие секогаш се прибираат во некое свое легало, криејќи ја, заедно со себе, и својата болка во топлата земја на честаците. Мораше да го најде.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Не можеше да се прибере во онаа своја колната притаеност за ништо на светот, не сакаше да се скамни пак во таа подлипната замолченост, бидејќи тоа сега би значело уште едно умирање во тој ужасен студ и во таа сивина.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Чупево се прибира в куќи и веднаш констатира дека е во заблуда.!??
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Бојана го прибра во нејзиниот кревет (- гревче едно, зарем мислеше дека со цел памет ќе те оставам да спиеш на подот?), што малку го подсмири, дури и сонот неколку пати сакаше да го прими во неговото царство... ако Бојана за беља не почна да грчи.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Ханка насети движење во дворот, набрзина стана, се приближи до прозорецот и се насмевна кога виде дека стариот пес, што заеднички го хранеа со комшијата Боро Симески, уморен се прибира во дворот и се свиткува крај коренот на кајсијата за да ја мине ноќта.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Веќе падна мракот додека гавазот и Бошко, со мртвото тело преку своето седло, се прибраа во градот, па валијата нареди покојникот да ја преседи ноќта во куќата, иако според муслиманските обичаи тој требаше што поскоро да биде закопан.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Нели зборувавме пред Митровден да слеземе во селото, да се прибереме во домата наша? - Ѕвезда нишна глава.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
- Секое зрно мора да се прибере во амбарот - повтор повторува дедо Петре.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
А тогаш кој ќе го работи гумното? Кој ќе го овее зрното? Кој ќе го прибере во амбари?
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Школниците ги прибраа во училниците, Друже Србине во канцеларијата на Мандулски се пикна, а Корнулов и Папокот сѐ почесто ги посетувале двата вагона на споредниот , слепиот колосек.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Во мракови се прибраа в село и Пелагија не ја лсна сијалицата кога влезе во одајчето, туку така промрзната и извалкана, се пикна под кувертата.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
На анот од Младена Чкулот поп Петко се најде со коџабашијата Лесната, и лафмуабет, го поканија попот да се прибере во куќата на умрениот чорбаџи Бина и да ги прибере децата и сермијата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— И напна бегот да стане да се прибере во конакот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Дали ако во првиот сон заскитате во стварниот живот Во вториот ќе се приберете во манастир?
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Присебните трчаат на сите страни, ги прибираат во бараката, и така наизменично, помагајќи си, многу од нив го дочекуваат својот суден ден.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Истрелаа црвена ракета и кучињата се прибраа во кафезите.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Се додека овците не ги прибраа во задруга.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Се согласија за трите статии, а другите ги прибраа во папка како документација и за еколошката проблематика, и за новинарот.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Речи обично - по веќе определен ред, веќе видено, познато... редење на столчиња во холот, а тоа значи дека откако ќе заврши приредбата - враќање во училиште... мораше така, немаше друг излез... како наводенети врапчиња се прибравме во холот... а надвор врне, со студен ветер, небаре секој миг ќе заснежи...
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
А долу тече Бистрица и мие, трие, глади, превртува и исфрла на брегот камчиња, а кога вода прибира сал малку повеќе, тогаш ги прибира во себе и одново ги прегрнува, ги мие, ги мазни и ги превртува, та превртува.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Сега знам зошто. Брзавте да се приберете во вашата црква, а?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Само кога доаѓа мракот, кога се прибираат во земјанките, кога високо мижуркаат ројовите sвезди, секојa сака да украде од времето и пред да јa совлада дремеж, со мислата да полета дома...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Мече беше без родители и се скиташе по улиците сѐ додека еден ден не го прибраа во детски дом.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Кога го дојаде јаболкото, внимателно го избриша ножето со два прста, го затвори, го прибра в џеб, ја забриша устата со рака и ги сотре дланките од панталоните.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Го исчука на една гламна, го извади од џебот ножот со чклен врзан за појас, го иструга лулето одвнатре и го прибра во џебот од џамаданот.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Чакарвелика се печеше овде на сонце и се плашеше од зимата кога ќе треба да се прибере во анот усрамено да го слуша кркањето на вратите и душемињата дури во мозокот.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Негова непосредна задача беше да тепа време сѐ додека не поверува дека би можел да се прибере во хотелот, малку да почита лижејќи и овој неуспешен ден да го одвали во минатото.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Оттаму тој се прибрал во својот стан што се наоѓал зад католичката црква во куќата на Италијанецот Антонио Пете106.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Понатаму во пресудата се редат веќе познатите настани: ноќта на 29 април, во моментот кога жителите на градот не биле уште прибрани во своите домови, „агитаторите“ се обиделе да го спроведат во дело својот план.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Штом фатија првите студови, мравките се прибраа во својот дом.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)