Само едно стракче беше загледано на другата страна и се обидуваше да го префрли работ, да излезе од вазната да ја допре и да и се предаде на светлината и заедно со неа да се искачи таму од кај надоаѓаат походи небеска љубов.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
На син ми Жорж и снаа ми Лидија Во древна кинеска вазна сноп исушени цветови, со долги стракчиња, се поткренале нагоре, ги подале главчињата и сите свртени на една страна слушаат светлината како раскажува за походи небеска љубов.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)