5. Таква е, гледана однадвор, пуста и ненаселена, наваму од крајот на последната Голема војна, односно наваму од принудната колективизација, и нешто потоа, откако ги зафати луѓето емиграцијата, таа самоникната и безимена потковица среде Бакарно Гумно, која, спуштајќи се благо по голите падини на ридиштата, на запад и на југ, сè до мелиорацијата (пред десетина години ја извршија доброволно младински работни бригади; покрај бесплатна исхрана, работничка облека и плускавици на дланките, младинците имаа и задача да ги шират меѓу себе љубовта и братството) се преточува во ливадско земјиште (сега сушно и неплодно) испресечено со мртвици и блата кои, пак, се вливаа во Црна и во кои заедно со стотици видови барски и преселни птици живееше и лошиот дух на маларијата, а на исток и на север, односно на североисток и на северозапад, сѐ до мариовските планини, односно сѐ до Прилеп и сѐ до крушевските планини, во житница и тутунско поле.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Индигнација, лутина и гнев скриени во сечилото преточени во охрабрувачки занес, злобна алузија за да го казнам просторот и времето околу себе, а претворам во ужас дел од сопствениот хабитус и свесно правам деперсонализација, обезличување на душата.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Дел што никогаш повеќе нема да ја има истата форма и никогаш повеќе нема да го имам за себе.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Имено, Mouskes 1243. мојата историја ја преточил во фламанска рима.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Ја замолив да ми раскажува а јас ќе се обидам тоа да го преточам во парчиња приказни или слики најдобро што можам, зашто едно ме мачеше:
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Двете свои големи изненадувања Рада сакаше да ги преточи во едно.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
За миг и двајцата ја допревме границата каде сонот се преточува во јаве.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Поезијата е онаа состојба на духот на творецот во која дури и најморничавите мигови од животот се преточуваат во своевидни метафори, алегории или други стилски фигури сосема ненаметливо и спонтано.
„Зборот во тесен чевел“
од Вероника Костадинова
(2012)
Умереност преточена во генијална изведба на контраверзниот интелект.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
„И!“ извика Едо целиот преточен во очекување.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Во секој случај, тие изразуваат настрани начини на чувствување така што изнаоѓаат сопствени (дисидентски, девијантни) начини на поврзување со главнотековните културни предмети на кои им се изложени и така што се идентификуваат со особените аспекти на тие предмети кои се или нехетеронормативни или сеотворени за нехетеронормативно чувствување.372
Ова може да објасни зошто некои геј- или протогеј-машки субјекти гравитираат, уште рано, кон конкретни жанрови на дискурот и на чувствувањето, сосе нивните сродни културни облици (како што се холивудските мелодрами и бродвејските мјузикли).
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Разделена од својот невработен и хировит сопруг, морала да стане самохрана, вредна и тврдоглава деловна жена и успеала скромните домаќински вештини да си ги преточи во доходовно стопанисување со успешен синџир на ресторани.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Иако „ниеден дванаесетгодишник никогаш не бил одведен на психијатар и не му се молел на Христоса за помош затоа што собирал албуми со оригиналната екипа“, пишува Д. А. Милер, се покажало дека бродвејскиот мјузикл не е „ни трошка помал показател (за хомосексуалниот развој) од оние (други, попрепознатливи негови ‘знаци’) што биле страшно видливи уште од мигот кога се појавиле“.373 Се обидов да објаснам зошто, да укажам каква врска може да има конструирано поетиката на американската култура меѓу жанровите на дискурсот – или стиловите на изразувањето, односно видовите на општествена изведба – и облиците на сексуалноста.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Еден друг мој геј-пријател, додека сѐ уште бил основец, ја преработил автобиографијата на Кристина Крафорд Најмила мамичке и ја преточил во драма – само што ликот на Кристина го преобразил во машко, надевајќи се дека кога ќе се поставувала драмата, тој самиот ќе ја игра таа улога; промената на полот му овозможувала драмска улога што можела да посредува меѓу неговиот мажествен идентитет и неговата емоционална идентификација со абјектниот, но моќен мелодраматичен женствен пример.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Извесен мој геј-студент се сети дека еднаш, некој летен ден, кога бил многу помалечок (изгледа кога имал околу седум годинки), го заглавил целото свое запрепастено семејство на паркиралиштето пред некој супермаркет, каде што се изначекале додека да им ги изглуми сите улоги од Звукот на музиката или барем да им ги испее сите песни од филмот.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Низ благородните Новогодишни усни испотечуваат водопади од желби и честитки преточени во чудотворниот јазик на Желбоноско кој, ете, дошол од таинствениот леден дворец на ветриштата.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Се разбира, најлесно е парите да се разменат за сладолед, чоколадо, да се појде со нив в кино, да се преточат во сок, лимонада, играчка и друго.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Ја преточуваат во легенда вистината за безбројните херојства, за животите положени во темелите на нашата слобода, на нашиот мир, на сите наши убавини и радости.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Ја преточи во нејзините очи сета своја молбена добрина, топло ја прегрна, и тивко ѝ прошепоти: - Заминуваме!
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Но, понекогаш смртта си иде како природен крај на еден голем и страдален живот чија мисија се преточува во друг живот.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
(Таа му рече оти не го сака животот преточен во слики а Радо ѝ одговори оти ќе ѝ ги почитува желбите но дека не е спремен да ги закопа сите свои навики).
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
И така, како што одминуваа годините на мојот живот, Мајка ми беше сѐ поблиску, сѐ до миговите кога средбата со неа се преточи во оваа книга.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)