претвори (гл.) - во (предл.)

Сите се претворија во уво.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Сврти ја земјата наопаку, истури ги сите води, дупките наполни ги со сѐ што е живо, пушти оган да ги претвори во мрши, да ги засмрди, да ги сврти во пепел, па ветер да го развее пепелот по црни неба.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Би требало поединецот да се претвори во роб на својот идентитет, својата волја, својата одговорност и својата желба.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Од едната детска соба треба да направиш спална за 5, 6 деца со кревети на кат ‘ко фиоки поставени едно врз друго, како кибрити, а другата детска ќе ја претвориш во туш кабини зашто само за капење твоите и нејзините, па и ова заедничкото, ако не дај Боже се роди, очи ќе си ископаат, или коси ќе испокубат.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Адолф Хитлер - најголемиот анти-уметник на сите времиња, човек што фрустрацијата на андерграундот ја претвори во генератор на политичка моќ.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
А оние што биле сопственици на своите домови во многу случаи немаа живи наследници или преживеани љубовници на кои би им ја пренеле сопственоста.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И не знаете колку ми е мило што, ете, ние се најдовме, нашите деца Бојан и Денко да спречат една голема несреќа, а несреќата да ја претворат во ваква радост.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Оваа приказна, значи, е претворена во продавница за љубовната напивка, но таа напивка, како и сите други магични напивки не е безопасна. * На ова место одеднаш прекинав со пишувањето, бидејќи во духот ми се јави кристално јасно прашање: – Зошто ја лажеш?
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Најпосле царот решил да ообјави во царските зандани, каде што чувал робови заробени во војните, дека секој оној што ќе се нафати да го победи џинот ќе му го подари животот и дека ќе го пушти на слобода.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
И можете да си претставите каков впечаток направи мојата реч, дури и на моноклесијата, која намерно стана по пауза од еден ден, што бев ја направил предодениот ден, кога настојував собранието да се претвори во моноклесија.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Мудрецот веднаш го претворил во карпа.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Грдото пајче се претвори во лебед, блескаво суштество, исполнето со топлина и сладостраст.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Сè ќе се претвори во мраз, дрвјата, тревите, билките, водите, воздухот што го дишиме, а можеби и самото сонце. О, боже, колку се исплашивме!
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Виде Димче Волшебникот една птица и си помисли: „Нека птицата се претвори во лута оса и нека го касне непослушното маче!“
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Имено, во име на апстрактната „флексибилност на пазарот“ реално се жртвувани животите и благосостојбата на илјадници живи луѓе – па нашиот сон за бизнис рај, се претвори во работнички пекол!
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
А тој им велеше: Господар беше и некогаш кога се сметаше дека еден елемент не може по вештачки пат да се претвори во друг.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Немиот плач се претвори во лелек, слаткиот блажен сон во сурово јаве. Не беше тоа Рада од пред неколку часа.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Трошчејкин сепак успева да заплови во светот на фантазијата (кој за него се претворува во област на неподнослив страв).
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Ако го цените својот приватен живот не дозволувајте си го себеси тој луксуз да бидете ранети, бидејќи тогаш, многу брзо, сиот ваш приватен живот ќе се претвори во јавно ВЦ. (...) Кога ми беше доволно добро, почнав да ги читам сите весници и списанија во кои имаше статии за случката.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
6. Преградените простории во бараките, некогаш што биле спални, сега беа претворени во ателјеа; со тоа што дрвените легла на катови беа извадени, а на нивно место се отвори простор за долгата тезга со алат, за грнчарско колце на ножен погон и за купот глина во аголот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Во втората минута Омразата се претвори во лудило.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Или, поточно, трагедијата да се претвори во мелодрама.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Се знае ли што не ќе измисли војник во првите бојни редови, чекајќи ја смртта секој момент? Ho по едно време оваа цуцка се претвори во вистинска стапица за војниците од двете страни.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Летото не се шегуваше, безмилосно ни ја нудеше слободата за подоцна, кога се најдовме на невидливиот раб, одеднаш да се претвориме во возрасни.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
(„Земја со такви студенти (линк Буден) треба да се претвори во полигон за атомски проби!“, изјави господинот Контра Банда/ш/ гледајќи ги карикатурално плагираните македонски ученичко-студентски демонстрации кои во манијакално-депресивен стил на шутнат љубовник минаа во знакот на бебешки незрелата парола “Ние или Тие”), веројатно не била толку калкулантска ни во најтврдите времиња на “едноумието”.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Откога го претворил во сонце, пред него, се појавил еден голем облак, кој го затемнил и му ја прикрил светлината.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
А и како 9 и пол недели ќе се претворат во 6 месеци љубов без прекин, а ти - те во делови, те составена, наутро, кога во онаа мраз постела, откако ќе си го добиеш... ќе си го добиеш и кафето и појадокот.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ниту лагата може да се претвори во вистина, ниту пак вистината може да се претвори во лага.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Префрлавме дрва, некакви сурови цепаници само што беа исечени од планината; животворната сок им беше претворена во мраз.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Миговите што остануваа сакаше да ги претвори во вечност.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Задоволство - Чувство, далечно од нас Клетва - Одличен начин лагата да се како должник од зајмодавец. претвори во вистина.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
И, токму на тоа место, каде што во прегратка се среќаваа Сава и Дунав, една црна точка се претвори во огромен вител.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Тој никогаш не навалуваше бакнежот насилно да го претвори во нешто друго.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Кид и Св.Витус можат да бидат симпатични мајтапчии, но и зли техно-силеџии. На една од нашите средби неколкупати го спомнуваа бројот на мојата кредитна карта и дофрлаа некои податоци во врска со моите родители. Ми нудат „целонеделен тест“ со кој директно ќе искусам како можат некому животот да му го претворат во пекол. Велам дека и без тоа им верувам.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Чудно безгрижен, првпат по толку години, четирипати го заврте бројчаникот на касата и се претвори во крик.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Зашто, она што трагедијата не може да го преживее е и најблагото знакче дека можеби, само можеби, е „малкуцка изнасилена“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Белата капа од главата на Водно се зголеми, некој невидлив ѝ наддаваше петли на долните рабови и растејќи слегуваше сѐ подолу и подолу додека најпосле не се претвори во бело платно што едно утро го открија врз покривите на куќите и врз калта на улиците.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Колку што настојуваше генерално да го согледа текот на настаните во светлината на ангажманот на Европската унија и САД, заплашена тие да не се претворат во војна како претходно во Босна, Хрватска и Косово, таа беше силно внесена и вникната во мојата судбина како човек и писател на една балканска семејна хроника во текот на XX век.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Со чудесна моќ, успеваше обичното бело брашно да го претвори во послушно тесто кое го извиваше во тенки, проѕирни кори.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Предметите направени за масите, со врвен квалитет и во ограничен број, постепено се здобиваа со митски ореол и стануваа етикети на поп- митологијата. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 107
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
А и ова веќе не сум јас – некогаш имаше нишка која ги поврзуваше ова детенце, ова момченце и мене.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И, како на шаховска табла, сè се претвори во игра на жртви, во обид да се спаси кралот.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Стивенс целиот беше претворен во уво: наштутуваше ловејќи го секој шум околу него: пркнување на птица, шушнување на гуштерица или на некоја друга тишка низ сувите лисја; кога ќе спискаа сојките, срцето му забрзуваше, зашто знаеше дека тие први се вознемируваат кога ќе осетат дивеч.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Всушност лудилото и не е друго туку метафора за способноста едно нешто да се претвори во нешто друго”.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Иако шепотеше, шепотот го уловија ушите на Чана и таа мислата од својата глава ја претвори во зборови Мило ми е што си нашол стреа само за себе!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
(Тешко е да не се забележи дека во ликот на Тот, наострениот клун на неговата ибисовска глава изгледа како инструмент за пишување, како гласот да е претворен во зашилено перо.)
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Времето се лизга низ моите нежни години, а се плашам од минатото, од просторот и времето застанати во еден миг, а секој миг претворен во слика насликана на платното на очајот која секоја вечер ме враќа на местото на злочинот, обоено со агонијата на немоќта.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Знаењето што било на располагање не можело да се претвори во моќ.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Париз беше претворен во некаков арсенал на историјата, во музеј на времето, во еден вид енциклопедија на мртвите крај живите.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Лошина: една птица што прелетуваше над улицата да се претвори во тежок камен да падне и да го скрши излогот на блиската слаткарница.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Триста и седумдесет гроша, што пари се, но ако се претворат во аспри ќе излезе баснословна сума од 44.000 аспри, сметајќи во еден грош четириесет пари, а секоја пара по три аспри, за која сума ќе треба да продадат 44 најдобри волови, та остави што секаков вол и не се продава по сто аспри.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
З К Завист - Грижа за благосостојбата на Клевета - Отровно растение, што расте и другиот. венее под розите.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Списокот на оригинални дела од геј-мажи што за поаѓалиште ги земаат стрејт-општеството или главнотековната култура може да се проширува речиси бескрајно.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А птицата навистина се претвори во камен, но не се устреми кон излогот на слаткарницата, туку почна да паѓа право кон Димче.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Совршена љубов без извинувања, барања, очекувања и последици.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Повеќе идеолошкиот интернационализам на социјализмот речиси е претворен во фикција.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Како тој миг и самиот да се претвори во дел од таа вода, потона во ноќта.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Селото како да се претвори во песна која постојано ја придружуваше труба, барабан, маршево чекорење и трчање од горната до долната маала.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Допирот се претвори во прегратка и се случи експлозија од блажена топлина сред студените ѕидови, дамарен трепет кој заврши со спој на две врели усни.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во умот на Водачот проблесна генијот, целата земја ќе ја претвори во бункер со трудот на целиот народ кој ќе се брани самиот од непријателите!
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Тој е претворен во огромно градилиште во кое се наѕираат нови улици, авении, плоштади нова архитектура, која целосно ќе се разликува од таа на „Карл Марксовата Авенија“, денес единствено оформена артерија во Источен Берлин...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Престани! „Што?“ прашав, сѐ уште бесполезно туркајќи како да не те слушнав.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Околу неа, како сина светлина околу месечина, затреперуваа мисли и чувства, но ниту едно од нив не се претвори во збор.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Се покажа дека разгранетоста на дланката е погодна за вршење на најразлични работи, па затоа едниот пар нозе, оној поблизу до очите се претвори во раце, а другиот пар порасна на сметка на прстите кои станаа излишни, заради стабилноста сплескани од тежината која падна само врз нив.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
По извесно време, тоа плачење на Марија се претвори во нешто што личеше на песна... Но, од оние тажаленки...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Без значајни геј-населенија концентрирани во маала, погонската основа на геј-движењето во конкретните општини значително ослабе.449 Економската основа на геј-медиумите исто така многу се намали: од град до град, локалните геј-весници пропаѓаа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Жолтите одрази на сончевите зраци од последното лисје пред да падне на земјата ги придружуваат тажните Палестинци кон својот Јасер Арафат, човекот веќе претворен во симбол, одземен од животот...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Само требаше да ги повлечат чкрапалата и привидното затишје да се претвори во канонада, рововската борба да се претвори во судир гради во гради.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Сам, со туѓото минато како со свое со своето како со туѓо со „стодваесет и петте гласови“ кои, секогаш одново, го наговараат да се оддалечи од живата стварност сѐ додека таа, неповратна, не се претвори во јаз кој не се објаснува и кога ќе се преживее.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Во периодот на перестројката митот “ние сме најсреќни” се струполи за да се претвори во “ние сме најнесреќни”.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Му се внесе в лице, се претвори во две огромни очи.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Непреболени надежи, перверзии на вистината, трансгресија од лаги претворени во јачења, патила, занеси, болки и рани.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
А болката продолжуваше, како да ми го свлекуваше месото од коските, а и коските ме болеа од очај.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Со време се претворил во - Баџе, и најпосле се сторил - Баџак.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Бети: Ги изедов плескавиците на Џо, питбулот, сега покојниот.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Со воведувањето на експресионистички средства, како што се разбивањето на просторот, повеќекратните перспективи и деформирањето на фигурите, неговата уметност се претвори во една, формално и содржински мошне компликувана, колку длабока толку и непроѕирна, панорама на модерниот светски театар и во своевиден „современ мит”.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Пеењето на птиците, чуруликањето на врапчињата, се претвори во волшебна утринска песна, песна со која птиците го поздравуваа раѓањето на новиот ден...
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Подоцнежното “естетичко” филозофирање се претвори во разблудни дрдорења.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
И така живна загноената заемна омраза меѓу едната и другата опција на тие кои се самонарекоа бранители и душегрижници на Егејците, како што сами се нарекоа и ги нарекоа и тие во чие заблудување беа замешани нивните прсти и никој не прифати и не почувствува грижа на совеста, а рамнотежата меѓу двете скарани страни – грижливо ја чуваше Лазо, кој лично водеше сметка неслогата да не се претвори во кошмар.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Во книжевноста киберпанкот се претвори во нешто повеќе од Гибсон, а поопшто стана нешто повеќе од литература и филм.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
И сонот се претвори во опсесија, па кога тој зад големиот стаклен излог го минуваше своето работно време, таа по трипати се преслекуваше и, како божем случајно, проаѓаше.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Мојот плач беше крик на ужасна болка, што ги погоди и небото и земјата и ја уби како со гром мојата душа, сјајот во моите очи се претвори во црни бисери, натежнати над крвавата месечина.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Сончева полава и наезда на капка роса. тој немир ме завитка во кора и ме претвори во страшлиивец кој што нема нерв за страв.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
—Значи, беше само прашање на степенот кога Заливската војна ќе се претвори во “виртуелна војна”.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Голема снежна бура се спушти над земјата и сите дрвја што беа цутени ги претвори во мраз, во бело.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
„Ауербахкелер“, однонсо оној дел од кафеаната што е сврзан со Гете и „Фауст“, е преполн со ракописи, со фотографии на Гете и е претворен во спомен-музеј на овој голем германиски поет.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Анаграмот на анаграмот не само што го изедначува животот со Еросот (земен во сите свои многубројни алхемиски и митолошки значења) туку и Еросот со Невестата (сфатена и во егзотеричното и во езотеричното значење), бидејќи Rrose (Невеста) е живот (Ерос).
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Нормативната рамка преку која трудово-правното законодавство требаше да ја обезбеди потребната заштита се претвори во уште еден дополнителен механизам за уште поголемо поткусурување на работничките права, па онаму каде не може да се овозможи на работниците да користат некое свое право, преку бројните измени и дополнувања тоа право се укинува.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Станот ни беше претворен во аптека, шишиња со инфузии, лекарства, спрејови, шише со кислород.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
- Сакам сѐ што ќе допрам со рацете да се претвори во суво злато! - Нека биде!
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Овој псевдоним Duchamp го направи за налепницата на шишенцето со Eau de Violette (Темјанушкина вода), која, само со преместување на една самогласка, ја претвори во “Eau de Voilette” (Затскриена вода, зад вел).
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
— А бре, кажуј каде се комитите, та не продавај маслава ти тука! — се издере сега онбашијата сиот претворен во ѕвер и почна со двете нозе, едно за друго, да ги клоца: и Бојка и стариот Јована.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И зошто навистина не ја силував Луција онаа ноќ? (Таа, всушност, лукава како и секоја жена, ме измами, ме надмудри, оти навреме се предаде: јас само сакав да ја силувам, да покажам извесна надмоќ над неа, како одговор на нејзината партиска декларираност; но таа тоа го сети и во клучниот момент се предаде, да ми го оневозможи тоа задоволство, затоа што Партијата, општеството, нацијата и семејството ја научиле дека е недостојно некој да те силува; така таа, со тоа што се предаде, најде алиби за силувањето, и сакаше скандалот што долго го планирав, да го претвори во регуларен сексуален однос; тука пак, јас киксирав, оти се исплашив од она нејзино ненадејно движење).
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Го бојам со боите на животот копнежот што толку долго го чекаше моментот да излезе од мене, да ги претвори во живот илузиите на сонот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Хиерархиите на овие авангарди се вплеткаа во страшни борби.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Го претвори во румено јаболко и го постави токму пред принцезината постела, на масичето кое допираше до нејзината перница.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Томо својата сериозност ја претвори во уво, а Рада продоложи.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
„Само со целосно прифаќање на самата стигма човек може да го неутрализира осилото и да го претвори во смешно“, заклучува Естер Њутн.191 ‌Еве, значи, уште еден пример кога геј-мажите изгледа дека го искажуваат својот особен субјективитет и дека изведуваат чинови на културен отпор така што канализираат разиграни, хиперболични или будалести претстави на женското страдање.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А кога Камбиасо своите цртежи геометриски ги стилизира, кога човечките тела и лица ги претворил во кубички роботи со тоа ги антиципирал можностите на модерниот кубизам; Леже, на пример, повремено свесно ги користеше влијанијата на Камбиасо”.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Таа моја физичка промена беше многу тешко да се сфати и, на крај, не постоеше човек кој може да се носи со фактот дека оваа атрактивна убавица следниот момент може да се претвори во грда, очајна трапавка без ни трошка достоинство и самодоверба.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
АКТИВНОСТА НА ТМОРО ПО ИЛИНДЕНСКОТО ВОСТАНИЕ Неуспехот на востанието било причина за бројни несогласувања меѓу нејзините членови при што се издиференцирале две гледишта.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Само тој што ја има силата да ги претвори во живот моите, твоите, нашите надежи.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Во рок од една минута, таа ќе се претвори во пепел.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Културата (со големо К и во еднина) станала култури (без голема буква и во множина). (...)Но, постмодернизмот внимава на тоа маргиналното да не го претвори во нов центар бидејќи знае, според Баргин, дека „исчезнале апсолутните гаранции објавени од страна на најважните метафизички системи.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
За разлика од, на пример, Клас Олденбург кој предметите на консументската култура ги претвори во сурогати на неговиот моќен, понекогаш дури и збунувачко експресивен начин на израз.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
А кога тој ветрец ќе умре, ноќниот небесен жнеец сиот претворен во седефен срп, силен и напнат од нагон во 'рбетот, ќе се заплетка во влажните коси на врбите, ќе ги испие од белата кора сите сокови и лудо опиен ќе потоне во првиот вир. Тој, жнејачот.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Вас крајот на веков и оваа случајна промена на идеологиите дефинитивно ве претвори во карикатури и во „историски шљам“, па и ако набутате по некој милион марки под вашите перници, сеедно.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Таа кон мене се однесуваше како Конан Варваринот и беше убедена дека е нова Лиз Тејлор. Каква заблуда, Тики.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Во мигот кога една рипка, борејќи се за воздух, излезе со главата над водата, ѕуницата се претвори во кружница.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- За нас жителите од езерово најголема чест е да не проголта кралот Вок и да не претвори во опашка од златна риба со која си ја чешла косата.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Аеродромите се претворија во „машини за надзор“.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Значи пак: сѐ може да се претвори во сѐ.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Една типична реклама покажува семејство во дневна соба додека мудро „расправа“ околу некоја нова играчка неопходна за животот да ви се претвори во рај.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Во исто време, брановите џентрификација што придонесоа кон преобразбата на геј-маалата предизвика стопанска експлозија на недвижностите во внатрешноста на градот, бидејќи оние од предградијата почнаа да се враќаат во новообновените внатрешни делови од градот, а поради тоа цените на недвижностите во урбаните центри на САД пораснаа вртоглаво. ‌Геј-мажите со скромни приходи кои ги населуваа геј-гетата и кои подоцна умреа од сида честопати не беа сопственици на имотот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
- Море, некако пред време ми се задевојчило. Погледни ја, преку ноќ се претвори во зрела жена. Зрела во телото, но не и во умот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И, само по два муабета и една кратка средба, сонот за една поинаква стварност му се претвори во јава која боли.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Сексуалниот импулс беше опасен за Партијата и Партијата го беше претворила во свое оружје.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Второво во негеј- светот наоѓа претстави што може да се претворат во изрази на машкиот геј- субјективитет или чувство – со малку дотерување, ако мора – и кои им овозможуваат на геј- мажите имагинативно место за влез во некаква настрана утопија, некаде отаде виножитото, која не е сосема нивна творба.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но Дедо Мраз, не забележувајќи го сето тоа продолжуваше: - Ако бев доследен на верноста, сигурно немаше да дозволам од најголема да се претвориш во најмала и да се вратиш кај куклите.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Потоа дојде нова војна - војната во СФРЈ, А Лабрис упорно се размножуваше за конечно да се претвори во комплексен визуелно-литерарен постмодернистички лавиринт без крај.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
За имбецилот, за смотаниот се вели дека е “валенки”.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Набргу целата гора запеа и сончевото пролетно утро се претвори во празник.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
До колку вака изѕемнети, оклапушени, полежеа на суровиот мраз уште само полчас, превезот можеше да се претвори во модра коруба што ќе ги скамени за навек.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Без оглед на тоа колку несразмерноста на градот е намалена со современите превозни и комуникациски средства, а особено со доброто планирање Margina #26-28 [1995] | okno.mk 157 на градскиот живот, населбата по мерка на човекот во мегалополисот е напуштена и повикувањето на новиот граѓанин, човекот на “урбаната револуција”, делува како напор нуждата да се претвори во доблест.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Храмовите растеа во височина, музиката стануваше пожива, се претвори во растечки бран на звуци со ѕвона и гонгови.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Знам дека во меланхоличните денови сум носталгична по старите гитари, по стариот живот, по далечните патувања.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Дури и во соништата животот се претвори во незаслужен подарок, а онаа која ми го беше подарила постојано ме потсетуваше на тоа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Може ли омразата да биде тиранин на душата таму каде живеела благодета на љубовта?“
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Не можев да се туширам затоа што како веќе да ги чувствував чекорите на тетка ми како нервозно маршираат пред вратата - кога наместо да слушнам чекори од ходникот, од шолјата слушнав само едно „клок-клок“ и регистрирав како водата од казанчето сосем се испразни.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Во паника грабав по песокта, го најдов Вулканот, се обидов да го исчистам па да го навлечам без да ја нарушам атмосферата (Берт Ланкастер немаше ваков проблем) и ги почувствував зрнцата песок во него, па удар на молња, и Големото Езеро во позадината се претвори во Тихиот Океан; кожата ти имаше вкус на сол и на настојчивото прашање на моите колкови твоето тело одговори “да”, твоите бутини се отворија како крила од мојата половина додека задишани испливувавме од бакнежот по кој ти молеше Ох, боже, да. . ; да, звучеше остро како крик од болка така што за миг си помислив дека ние веќе го правевме она и дека некако сум го пропуштил моментот кога сум навлегол во тебе, кога сум навлегол на бескрвниот начин на којшто еден млад маж ја отфрла својата невиност, сум навлегол како да поминувам низ портата што води кон остатокот на мојот живот онаков каков што јас сакав тој да се живее, да, но; О, тогаш увидов дека сѐ уште неповрзани претавме во калта и дека имаше песок во Вулканот додека се судиравме сѐ уште посегнувајќи кон совршениот склоп, сѐ уште Овде грабајќи по Вечноста која што ни беше оддалечена само за мало нагодување, само еден милиметар на лево или делче од инча на југ, иако со сето тоа нагодување песокливиот Вулкан се лизгаше и испадна, но ти повторуваше да иако главата ти климаше не-не-сосем-речиси и срцата ни чукаа како луди и ти рече да ДА чекај ... Margina #32-33 [1996] | okno.mk 179
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тогаш хеликоптерот фрли меѓу нив една бомба од 20 килограми страшен блескот и чамецот се претвори во кибритчиња.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Неговите милион трактори во секој час можат да се претворат во толку тенкови.“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Добрина: посака на едно девојченце што свиткано од студ поминуваше по улицата, излитеното џемперче да се претвори во убаво, топло зимско палто.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Мојот престој во Албанија се претвори во вистинска рашомонијада, во фантомско патување меѓу семожни режимски режирани фантазми.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Во таков случај, невистинитото ќе се претвори во вистинито, неможното во можно.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Со Џулија не му беше тешко да разговара за такви работи: за Кетрин, во секој случај, одамна беше престанал да мисли, и сѐ беше претворено во непријатно сеќавање.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Изненадувањето врзано во крпчето на тајната ќе се претвори во трагедија.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Политиката често пати може гулабите да ги претвори во тираносауруси и обратно.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Дури и да завлезеа понекогаш во некоја расправија што би можела да се претвори во кавга, почитта што Бојан ја чувствуваше кон возраста на Кирил, го задржуваше од натамошни расправии, го присилуваше да се согласи со него, да попушти.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Амам: промена на смислата Не кога ќе влезеш и кога ќе те заплисне врел и непроѕирен воздух не кога ќе те поклопат капките разлеани по ѕидовите реата, мермерот, мрморењето не кога ќе те обземе вртоглавица зашеметеност од празнината на амамот, полна пот, плот и пареа не кога ќе те погоди како отсјај во сон светлината подадена низ розетата дозирано, од високо не додека студеното сонце-иње од карши ги облагородува дрвјата, релјефите, порталите, фасадите на сараите туку кога ќе потонеш гола во гротлото ко крвава рожба во исцедокот од водолијата тукушто прсната, за да може да се слизне низ пенџерето на животот (на)право во царството на немилосрдноста кога збунетото тело ќе помисли дека секое друго место е подобро ама ќе остане и понатаму - таму без да се помести кога ќе ја осетиш жешката вода како оддалечување од секојдневието, од агонијата на распадот (целото е мислена именка, далечно минато) кога ќе се престориш течен заборав божји благослов и ќе му се предадеш на телото мислејќи си ѝ се предал на психата егзотичното прелевање на смислата сѐ додека не се претвориш во прелив како таков кога ќе се испреплетат значењата едни со други и ќе се испретурат во кошницата на светогледот а ти ќе тргнеш во потрага по почетокот кога ќе сфатиш - Бизант е капија во темните агли на памтењето цела епоха е втисната како анатолиска крпенка во обичните зборови од твојот мајчин јазик во интимата на јазикот и се спровира низ капијата кон одаите и спалните дома кајшто по извесно време по извесна стварност потеклото се заташкува сродството се изобличува јазикот има свои потреби како и телото сфаќаш и тонеш во без-сознание зад јазикот, отаде нека почека ако те чека ... Истанбул, декември 2003
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
На боиштето, пред непријателските ровови и бункери околy Коница беа погребани сите надежи и, секако, сигурноста за способноста на Демократската армија на Грција ол партизански одреди да се претвори во регуларна армија и да почне да напаѓа градови, силно утврдени позиции, да отвори фронт.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
1. Драги Аристин, Вие можеби имате раце и глас од коишто треперат женските уши, мустаќи кои ја разубавуваат вашата насмевка и насмевка која ги разубавува вашите мустаќи, но тоа нема да Ви помогне да станете јунак на оваа приказна.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Можеби во бескрајот копнежот ке се претвори во совршен цвет, а дотогаш ке чекам, како Пенелопа, таа верна предана жена зошто допир на утеха ми треба за да ми ја излечи душава.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Се намести до малата вратничка, се завитка убаво во чергите и целиот се претвори во чекање.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ја отвори устата и само што сакаше мислата да ја претвори во зборови Ти дедо Костадине пристигна?... кога гласот што излезе од човекот го расколеба да ги пушти зборовите.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
И на тој, по малку перверзен начин, простите консументи на уметноста се претворија во уметници - свесно избрале дека не сакаат да бидат само пасивни набљудувачи, туку активни учесници во создавањето. превод: интелектуална кооператива Изрод 152 okno.mk
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Соочувајќи ги минувачите со овие импозантни слики, понекогаш во комбинација со звук и говор, Водичко има за цел да изврши симболички напад врз идеолошката функција на овие објекти како еманации на моќта, со цел градскиот пејзаж да се претвори во место на јавен дискурс и дејствување.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Од сликите воскреснаа и маж и жена и сласт и ужас и бог и ѓавол, божествено и сатанско, злосторник и покорник.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Ако терминот „пердуви“ го претворам во идиомот „се кити со пердув“ и го објаснам како фалбаџиство или купување по инерција, добивам „прекрасен“ резултат. Неточен.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Напати му се причинуваше дека се тоа бранови што се креваат, шумат, се пенат и тамам да го поклопат се расчленуваат на најразлични бои кои треперат, треперат додека не се претворат во шарени кругови кои се вртат, се вртат околу него.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Додека грозоморното ехо не се стопи со чадот и неколкуте лоши акорди, таличнотомовската фаца најпрво се претвори во невина фацка на судски прислужник, потоа несреќно еволуирајќи во интригантска фаца на адвокат, и којзнае, можеби и ќе се појавеше новото лице на убиецот на Сузана Спасовска (или на Тони Маркс) ако во меѓувреме не влезеа, веќе споменатиот Г. Н.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Тој просто сета вселена ја претвори во една логичка конструкција од апстрактни поими, категории, чијашто логичка формула на движењето значи движење на вселената.
„Значењето на Хегеловата филозофија“ од Кочо Рацин (1939)
Дики: Значи мафија?
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Веќе и самиот рудолфински кружок бил составен необично: во друштвото на маниристичкиот цар кој што дел од својата младост минал на мадридскиот двор на Филип II, освен Арчимболди, ги сретнуваме Џовани да Болоња (скулптор), Венцел Јамницер (славен гравер), Бартоломаус Спрангер (сликар од Антверпен познат по прикажувањата на голи осуденици на смрт во доцноромантичарски стил), Ханс и Филип де Монте (водечки претставници, покрај Лас и Пелестрина, на доцноренесансната полифона музика), Адриан де Врис, Кеплер, Брахе, Антониот Абондо (изработувач на медали), портретистот Николас де Нојшател, потоа разни трговци со уметнички дела, колекционери, врвни занаетчии - еден, во секој поглед, космополитски собир. (...) Не е чудно што народот во Прага набрзо почнал да зборува дека Рудолф II е во врска со ѓаволот, токму како во легендите за Фауст од времето на доцната ренесанса, како во Гетеовиот Фауст, како во Мановиот Фаустус кој се надева дека со стекнатото знаење ќе се стекне со една нова, крајна и спасоносна формула... Margina #26-28 [1995] | okno.mk 223 okno.mk | Margina #26-28 [1995] 224 Margina #26-28 [1995] | okno.mk 225 Необичниот гроф Арчимболди Арчимболди пред скоро време повторно е откриен и претворен во настан во современите луксузни галерии, а за неговите слики (портретите составени од животни, на пример) се плаќаат баснословни суми.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Сега долината беше во колонеж и коленак, а требаше да се претвори во вештачко езеро што ќе ги потопи селата или барем нивните долни куќи, а да не зборуваме за нивчињата со кои се прехрануваа.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Потоа животот на З се претвори во спиење меѓу корици; дремење без надеж дека некое дете, некаде, некогаш, повторно ќе погледне во неговите вечно млади румени образи.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Се најдов во внатрешноста Иднина на два обли бели рида. Па, тоа е Земјата.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Едно од децата се оддели од мажот, и направи два чекора во правец кон жената, два чекора кои можеа потоа да се претворат во трчање, но одеднаш запре.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Бројчето што ми го купи братот, сосема на крајот, како последно, го изговорија неколку пати па оти никој не се јавуваше, стоејќи во последниот ред на хорот, го извадов од џебот - и токму тој штоф, претворен во двореден костум што го плати татко ми, направи да не се срамувам од доброоблечените скопјанчиња.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Лежев на твоите гради, го слушав чукањето на твоето срце и чувствував дека јас сум таму длабоко под кортексот во коморите и келиите на љубовта.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Гласот од Профима се претвори во крик, излета надвор, ја грабна секирата и се обиде со неа да ја замолчи Царјанка.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Зборот „некогаш“ е надеж дека пак ќе ја сретнеме загубената љубов, со истиот жар што сите го носиме, пламенот на љубовта кој секогаш во нас гори во симбиозата на вечната опачина на болката.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Тој ден во градот почнаа да се случуваат најневозможни, просто несфатливи нешта: наеднаш цела една петокатница блесна како илјадници невидливи молери да ја премачкале за секунд со сончева боја; наеднаш една липа се претвори во златно дрво, чии лисја место да шушкаат нишани од ветрот, почнаа да ѕвонат; наеднаш железната ограда на мостот стана златна, а еден минувач изненаден од тоа, падна во реката...
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
А потоа почна да не ги распознава нештата, да ги побркува – го земаше ножот за да пресече леб со него, а потоа помислуваше дека е игла и бараше од мене да ѝ донесам кошула за да ја закрпи со ножот, компирите ги редеше во шкафот за чевли, и онаа кукла – парталче со избледена крвава трага преку неа, сигурно во еден миг за неа се претвори во птица која ја пушти да одлета.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
За жал, не можеше ништо да смени. Желбата да го пронајде се претвори во апатија.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Истото важи и за јуначкиот вид на мажественост во писмото на трагедијата: штом достоинството ќе му излезе претерано и ненужно, статусот неповратно му се снижува и се сведува на високопарна поза, на празен блеф, на претерана глума, на песна и танц.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Белуш, Гривчо!“ - им се огласи Бојан. - „Кути, кути!“ Настрвениот лаеж смекна, спласна, се претвори во понизно цимулкање.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Утредента јавија дека ќерката на логотетот, секое утро се претворува во пајак грд, влакнест, и дека од креветот се искачува во аголот на собата, каде си плете своја вселена.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Затоа во Америка и се роди популарната уметност, уметност што алхемиски требаше лажното злато да го претвори во вистински пари, уметност создадена за да создаде нова модерна митологија.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Колективното човечко тело се претвори во колективно човечко месо, бившите Југословени денес се - човешко месо. 162 Margina #8-9 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Како резултат на неспособноста и пасивноста на членовите на ЦК, овој веќе ги загубил нишките на раководството и фактички ВМРО, од организација со полна централизација, се претвори во таква со полна децентрализација.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Чардакот, речиси виснат над брзата река која се влеваше во блиското Средоземно Море, се претвори во еден вид семејна читална.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
И затоа овој дел е претворен во огромно летувалиште и не се знае каде едно свршува а каде другото продолжува, сѐ таму до Румолифенари, пред вратите на Црно Море.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Тој се претвори во еден вид кукачка или подобро - малецко чеканче што на секој чекор ја ковеше со по едно клинче кожата за земја.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Да се живее или не?, - прашањето кое како да си го поставува Меланхолијата на Дирер, се претвори во прашање на моето постоење.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Митра стана снаа на Стоја Цуцулов, а Толе — најстар негов син и продолжија да си живеат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Не беше можно расположливото знаење да се претвори во моќ.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Следејќи ги наредбите од Атина, органите на грчката црковно-училишна пропаганда во Македонија уште од порано се ставиле во служба на турските власти и многумина од нив се претвориле во опасни доушници и непријатели на Организацијата.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Потребни ни се боите на виножитото и неколку животи за да ги претвориме во убавина сите мисли и чувства, а изворот е љубовта.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Ако се случеше во сонот да се одвои од неа, ќе срипаше како попарен, исплашен да не се претвори во пердув, ветерот да не го подземе.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
На овој дел од разговорот Петра навистина пропаѓа во сонот, и од тука до утрото е темница во нејзината глава каква што владееше и во просторијата, ама првата бледа светлина што удри низ дупката за џам ѝ ја поврати синоќешната слика па затоа се поткренува внимателно и го бара Костадина, а на местото каде што го гледаше веленцето притиснато, нагмечено, претворено во широко седело.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Тие очи со брзо движење му ја тргнаа превивката од ранетото рамо.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Заслуги за тоа секако има и англиската фирма Burbery, која иконичкиот моден знак го претвори во симбол на едно време, специјализирајќи го своето производство врз белите мантили за дожд. Burbery мантилите станаа митска етикета главно поради филмската уметност, особено поради детективските филмови за Филип Марлоу (главен јунак на Чендлеровите романи) или инспекторот Мегре на Сименон.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Перформансот се претвори во оргијастичко прскање поликолор со таков спонтанитет и енергија што зачудената од почеток публика брзо се ослободи од првобитната фрустрација и влезе во таква екстатичност што сето тоа почна да наликува на некаков Вуду ритуал.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Сликата што Велветите ја имаа за себе како рокенрол група не ја вклучуваше и Нико - тие едноставно не сакаа да се претворат во нејзин придружен бенд, но, за иронијата да биде поголема, најдобрите песни што Лу некогааш ги напишал беа токму оние што ги направи за Нико - песните како „Femme Fatale” и „Ill Be Your Mirror” и „All Tomorrows Parties” - нејзиниот глас, зборови и звуци кои ги произведуваа Велветите, сето тоа беше магија.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Им се воодушевував на моите сестри, на нивните гестови и нивните разговори.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Грубите раце ѝ го допираа телото, ја браздеа како со гребло, за да на крајот се претвори во болка.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Еден ден, се претворил во јаболко на раздорот.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Сега куќа нејзе ѝ светна, гредите, од црни, саѓосани, се претворија во бели, нови, небарем вчера Илко ги наделал.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Митот за Америка всушност е мит за таа специфична повисока средна класа и за нејзиниот комплекс во однос на европската аристократска елита.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Го прашував, тој молчеше, а кога прашувањата ќе се претвореа во плач или обвинувања, ме бркаше од својот дом.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Потоа топлината и влагата се претворија во некакво пецкање, па пак во течна топлина и на крајот во болка.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Тој поглед во кој е измешана есенцијата на љубовта и страста вечно ќе пламни во тие горди очи кои горат во крвавиот залез на недопрениот хоризонт кој ги поврзува небото и морето.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Еден ден повеќе нема да лазат, туку ќе полетаат.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А тој покрај неа, со тик кој го добил со тежината на криминалот што го направил во својата фирма, постојано фрла поглед наназад, целиот претворен во чекач на лисици на двете раце и окови на двете нозе.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Кога и самиот, понесен од необјасниви реминисценции на младешкиот идеализам во себе, во пролетта 1979 година со најдов во сталинистичка Албанија, на прославата на 100-годишнината од раѓањето на Сталин, само за неколку дена ја вкусив горчината на сталинизмот кој земјата ја беше претворил во сталинистичка оаза, опколена од илјадници бетонски бункери, со Атеистички музеј среде, како да имав докази на некогашната таткова теза за големата моќ на преживувањето на јаничаризмот!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
- Јас со него борба водев - Ете, тука беше, пред мојот нос, но одеднаш го снема, како в земја да пропадна, како да се претвори во невидлив дух!
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Предметите од културата што не содржат експлицитни геј-теми, кои не ги претставуваат геј-мажите, туку им даваат на геј-мажите можности да ги колонизираат и да ги претворат во преносители на настрана афирмација за нив се неминовно заводливи: нив геј-машката геј-култура постојано си ги присвојува и ги преобразува за настрани потреби.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Порано или подоцна тоа ќе се случи, силата ќе се претвори во свест.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Суштината на целиот настан беше да се претвори во нешто што носи поголемо уживање, а не да биде само издувување.“
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Бевме во добата на невиноста, кога душата уште е мека глина и не знае дека еден ден ќе се претвори во камен или во посна земја; бевме во онаа доба кога душата е глина која лесно може да се стопи со сродна душа, и од двете да стане едно.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Телово беше претесно за тој оган што изгоре се и се претвори во пепел.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Геј-писателите, уметниците, изведувачите и музичарите веќе подолго од еден век создаваат оригинална култура, иако многумина од нив морале да дејствуваат под покровот на хетеросексуалните теми, а само неколкумина, како Волт Витман, Андре Жид, Томас Ман, Марсел Пруст, Редклиф Хал, Жан Жене и Џејмс Болдвин, можеле експлицитно да се зафаќаат со геј-теми.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Медениот месец се претвори во медени месеци кои траеја од октомври до јуни.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Протестите против тој злосторнички акт се претвориле во движење кое постојано ги потсетувало народите и државниците на Европа дека султанска Турција е анахронизам во современото општество и дека ако не се преземат мерки и не им се помогне на угнетените да добијат свои човечки и политички права, крвавите настани можат пак да се повторат.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Се оддалечи од овците, се прошета покрај нив, се вртеше така незаинтересирано а сепак цел претворен во уво.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
И лисјето на блиските буки се затресоа, но срцето на онбашијата не трепна.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Во тоа време Охрид прераснал во црковно-просветен и книжевен центар и се претворил во најразвиен словенски културен центар не само на Македонија, туку и на целиот словенски свет.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Н беше ковач. Живееше на крајот од градот на осмиот кат, во стан претворен во работилница.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Човекот се претворил во идиот и им се радува на грчевите.”
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
„Ох, Боже!“ ти крикна, кревајќи се. „Што е тоа?“
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Знаеш, среќо моја, те учев дека зад восхитот на освоениот врв, планината често знае да се претвори во ѕверка подготвена да го земе својот данок. Тоа ме плаши.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Мојот час подоцна се претвори во незаменлив дел на животот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Воопшто, и нека тоа биде крај на овој двоглав текст, демократичноста истовремено е предност и недостаток на мејл-артот бидејќи, ако го прифатиме советот на Лиотар, „треба да им се спротивставиме на консензусот на вкусовите и на утехата на добрите облици”, не претворајќи ја уметноста во пошта, кога веќе дефинитивно пропадна обидот да се претвори во црква. okno.mk | Margina #15-16 [1995] 13 ]
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Како вистински и доследен идеалист, тој сосема го укина дуализмот меѓу битието и мислењето, и на свој мистички и идеалистички начин го воспостави нивниот полн идентитет: и материјата на објективниот свет Хегел ја претвори во развоен процес на „светскиот разум“, чиишто категории вечно се движат по законите на една посебна логика.
„Значењето на Хегеловата филозофија“ од Кочо Рацин (1939)
За разлика од оние другите, од родот на грабливците, (орлите, соколите, сојките, ветрушките, бувовите, утките, чавките, страчките) па оние од родот на полските (еребиците, дивите кокошки, дропките, тресопатките, потполошките, белоперките, чурлините, чучурлигите, полските врпчиња, дивите гулаби) па оние од родот на шумските, (кукавиците, пупунците, чукајдрвците) па и оние, слаткопојните, (славеите, трнарчињата, сколовранците, гугутките, сипките и другите) кои ги има плипотници.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Навистина, малку потешко ми паѓа кога гледам дека животот, оној што преостана, се претвори во исцрпувачка симултанка од стварносни трагедии и кичеви.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Не е ли еден сиров, лого- и етноце­нтричен гест, да се пресврти ситуацијата и маргиналноста да се претвори во општо решение?
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Мозокот сакаше да ги претвори во убијци додека во нив длабоко беа вкоренети жилите на животот.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Како што растеа цените, празните места што ги остави сидата не се пополнуваа со нови бранови геј-доселеници од работничката класа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ме дотера до гнев. Мојата љубов кон него се претвори во омраза, а омразата премина во рамнодушност.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Со време, за сите различно животот ќе се претвори во складиште на отсуства: без зуење, без зборење, без пискот нема пожар, нема татко нема семејни пријатели нема гости, нема милост нема иднина нема држава, нема ништо нема како што познаваш... нема, без, нема без ... Твојот живот ќе биде пополнета празнина.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Повеќе од куќа идеја во која живееме Пред многу години, не многу значајниот американски поет Edgar A. Guest напиша поема во која стоеше „Потребно е многу за куќата да ја претвориш во дом“. 18 okno.mk
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Токму таа беше пречката пријателството да се претвори во нешто повеќе.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Но, со тек на времето, се претворил во голем и восок рид.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Во неделите не одев во домот на Рајнер, затоа што дома не знаев како да се оправдам, бидејќи тогаш библиотеката беше затворена за читателите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Секој софијанец помалку е и градинар, па настојува својата куќа, доколку е со двор, да ја претвори во цвеќарник или, ако тоа не може, тогаш куќата ја украсува со цвеќиња во саксии.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Така тие ќе се претворат во еден прекрасен букет, полн со мириси и бои, а гранчињата посеани со кревки, но бодликави трње. Прекрасна композиција.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Од намуртено, наведено. натажено дете за миг се претвори во вистински веселник.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Есента веќе одминуваше, ветриштата се заменија со магли и дождови, главната улица се претвори во батак што само тркалата на запрегите можеа да ја плискаат лево и десно, како и широките копита на коњите.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Заблудата може да се исправи, грешката може да се окае, наивната намера може да се претвори во добро дело...
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Господарот ме одведе во дворот и ме претвори во свиња.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Носењето на burbery мантилот е одлика на стилот на повисоката средна класа, свесна за длабинското значење на креирањето на поп универзумот. Levi’s Панталоните од груба ткаенина која тешко се кине беа незаобиколен дел од гардеробата на американскиот Див Запад.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Згрозена сум од таа тажна слика која ја открива расипаноста, бесрамноста на човекот, човекот како Левијатан претворен во безживотна марионета.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Откривањето и покривањето на прерамката така се претворија во знаци на интерпункција на разговорот што го водевме тоа пладне.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Сите: претседателот на градот, и раководството на еколошкото друштво „Пролет“, и директорот на ЈКП „Хигиена“- велат дека целото подрачје на Кавадарци е претворено во јавна депонија, населението истура насекаде ѓубре без да води сметка за натамошни последици.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Аскетското дувло го претвори во пријатно одајче.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Ритуалите на иницијација и учење на тајните вештини се заеднички за двете.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во близината на Банката, наспроти влезната врата на хотелот “Коломбо“, гемиџиите зеле под кирија едно мало дуќанче и го претвориле во берберница.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Кампина е летувалиште, а Дофтана е познато по некогашниот затвор за политички затвореници, сега претворен во музеј.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Според мое мислење книгава, раскошно илустрирана, треба да се отпечати во пар милиони примероци (ја покрива целата палета на читачи, од дечурлана до тнр. постмодернисти!) и да се претвори во предлог-сценарио за холивудски спектакл со буџет од 100 милиони долари.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
„Ова е сѐ што ќе остане од мене,“ рече Рајнер собирајќи ги портретите, „а и тоа еден ден ќе се претвори во прав.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Првпат лицето на големиот патешественик се претвори во брашно.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Еден од најплодните писатели на трактати, Емануеле Тезауро, кого често го наведуваме, пишува: “Лудаците (i mat- ti) посебно се надарени со вештината за создавање сјајни метафори и остроумни симболи во својата фантазија.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Икар паѓа во својот лет кон сонцето (Ра овде дава убав премин со тоа што е бог-сонце) и станува Тот, кој го надоместува таткото.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Се плашам од сопствениот одраз во огледалото, го гледам тоа што несакам да го видам, а тоа што сакам да го видам е од другата страна на стварноста, нејзината опачина е моето вистинско лице.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Како резултат на тоа „Рускиот план од 1878 година за ‘Голема Бугарија’ со излез на Егејското Море довел до тоа Велика Британија и Австрија заедно да го доведат руското проширено влијание во југоисточна Европа пред свршен чин“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Времето за Рада од мигот кога Јана ја напушти собата се претвори во вечност.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
—Не сакам да ми помагаш, море, токо да не те лаже ѓаволот да ме издадиш, та за помагање нема што да ми помагаш ти мене, кога ни сам не можиш да се поможиш, — му одговори остро Толе и пак го нападна што беше причина баш тој — Бешот — Толе да влезе во Организацијата и да земе учество во борбата, која по трагичниот свршеток се претвори во црни резилаци и срамови, од кои еден дел и Толета го притискаа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И Ајша наеднаш се претвори во ѕвер.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Џејми О’Нил ја презапоседнува ирската републиканска историја за геј-ослободувањето и за машката геј-љубов во својот роман Кај Пливале, двајца момци (At Swim, Two Boys, 2001), чиј наслов упатува на еден претходен, класичен, негеј-роман од Флан Обраен.*435 И најуспешното дело на Мајкл Канингам, Часовите (1998), изгледа најгеј не кога се труди да ги прикаже машките геј-ликови, туку кога авторот се обидува да пишува како – или, впрочем, да биде – Вирџинија Вулф – некако како Руфус кога ја канализира Џуди.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Аристократската култура на Европа околу 1600-та била многу повеќе космополитска отколку раниот либерализам од времето на Волтер, “средниот” либерализам меѓу 1870 и 1914 и либерализмот по 1950-та кој се двоуми меѓу десницата и левицата.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Но, не можев да ги симнам, потсвесно сакав да се измачувам, да гледам во тие неподвижни опскурни референци на некогаш среќни лица и да повторувам колку длабоко ги презирам тие очи и тие усни кои љубовта ја претворија во болка, или уште полошо во рамнодушност, како никогаш и да не било.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Дури и облеката му се измени. Се претвори во дете со куси пантолони и бела кошулка.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Оле! за иницијаторите за приватните театри, ако успеат точката да ја претворат во почеток на новата ера во театарското битисување.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Свињите сѐ уште квичат на долниот крај, до нив ’ржат коњите, само делот каде што биле кравите е претворен во одајки за кутрите бегалци кои се главната работна рака.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Сето тело, месото и коските на отец Мида се претвориле во слова, во букви: коските се претвориле во тврди гласови а месото негово во меки гласови.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Воедно ќе комуницира со другите HRE низ целиот свет, што е многу тешка задача. HRE веројатно ќе може да ја скенира околината и да ја претвори во Го уништуваме слика во нашите очила.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Не за врескалото немо, не за врескалото глуво, туку за песните на басот светот се претворил во уво.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
И тогаш се случи тоа. - Што? - Па тоа. Таа се претвори во лилјак. Навистина.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
А овој, цртежот, што влече накај тројка, на кој попусто цртам насмеани сонца и облаци што си одат, цветни полјанки, овошки зрели, сместен во ормарот на сеќавањата, никако да го згрее Северецот што бричи и да го претворат во врел Југо, што гали како чаршаф свиленкав.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И ако целата мака усреќи некого и се претвори во задоволство тогаш сме ја постигнале целта.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Од вечерта кога ја понижи и пред сите ја претвори во крпа за бришење, Рада го „помножи“ со нула.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Од денеска, после отчукувањето на полноќ, мојот живот од кошмар ќе се претвори во бајка.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Беше висок преку шест стапки и разнишан, а она што еднаш едни девојки од мешаната гимназија од градот го опишуваа како витка градба, ковчеста и со затегнати мускули, после три години одбегнување на секаква работа се претвори во млитава сланина.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Небото в час се претвори во полноќ.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Постапки за издавање работна дозвола врз основа на барање на странец и барање на работодавач и корисник на услуги а) кај постапката за издавање на работна дозвола врз основа на поднесено барање на странец дојде до бришење на обврската на странецот заедно со барањето да достави и деловен план за подобност од самовработување, каде што ќе биде приложена инвестиционата и економската придобивка за државата, бројот на нови вработувања, како и доказ за расположливите фондови за реализација на активноста, а секако се ова во контекст на интенцијата на Владата нашата земја да ја претвори во „бизнис рај“ за крупниот капитал.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
И таа го имала својот момент на цутење, од можеби една година, со убавина на дива роза, потоа брзо се раскрупнела како оплодена овошка, па отврднала, кожата ѝ станала црвена и груба, а потоа нејзиниот живот се претворил во перење, чистење, крпење, готвење, метење, бришење прав, шиење, перење најнапред за децата, потоа за внучињата, и сѐ така без прекин повеќе од триесет години.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Многукратно напластената желба за враќање во родните огништа се претвори во долго битисување.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Виде Димче Волшебникот една птица и си помисли: „Нека птицата се претвори во лута оса и нека го касне непослушното маче!“
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Но во мислите на Диме таа се претвори во страшен змеј, што долетал од некоја далечна планина и дошол да го грабне.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
За граѓаните да можат да учествуваат во демократските дискусии, тие треба да бидат информирани и да поседуваат знаење за да можат критички да ги проценуваат информациите 106 Jürgen Habermas, The Structural Transformation of the Public Sphere: An Inquiry into a Category of Bourgeois Society (Cam- bridge, Mass:MIT Press, 1989), 171. 107 Douglas Kellner, “Habermas, the Public Sphere, and Democracy: A Critical Intervention,” http://www.gseis.ucla.edu/faculty/ kellner/papers/habermas.htm. 93 и да ги претворат во знаење.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Волјата за извојување победа над рускиот комплекс на инфериорност се јави како зачетник на проектот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Мислам дека тоа би било спротивно на логиката на нашите три епиграфи од “Фармацијата”, или барем на логиката на моето херменевтичко постапување спрема нив.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Очајот се беше претворил во физичка болка, се прпелкав во креветот, и проколнував, немав друг лек за болката.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Мишко се беше претворил во очи и уши.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
СИГУРНОСТ?, каква што ти ја сакаш, иако сметаш дека ќе те претвори во икс-оман, роб.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Ми беше потребно, зашто одморот се претвори во бурен замор.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Крајниот ефект е претворање на Хомеровата Илијада во бродвејски мјузикл – нешто во што досега никој не се испробал.304 Тоа значи да се настрани трагедијата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Цела една земја се претвори во енциклопедиско белевче и како Атлантида се пресели во речникот на имагинарните места, Dictionary of Imaginary Places.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Отсекогаш се знае дека - ако го располовиш Битието по средина, ако настојуваш да го грабнеш ова, а да го оставиш на страна она, ако се држиш до доброто а го избегнуваш злото, ако заради едно се откажуваш од друго - замавот на злото, сега двојно повеќе кобен, ќе се сврти во спротивна насока, ќе го впие длабоко во себе и ќе го претвори во зло.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
А за вас новинарите со крупни букви напишале - НЕ СМЕЕ ДРИСЛА ДА СЕ ПРЕТВОРИ ВО НОВО ВАРДАРИШТЕ!!!“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
- Јас кафеанава би ја претворил во „кафе-театар“, - му рече сосем сериозно Саше на чичко ми кога влеговме во автомобилот.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Проблемот се претвори во многу позитивен план.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
И потем се претворија во клопче од букви, а во средината на клопчето стоеше, вжарена буквата „Ж“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Виде едно шарено маченце и си помисли: „Мачето да се претвори во кротко коњче и да ме однесе дома!“ Но мачето си остана - маче.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Во секој момент напнатоста во тебе може да се претвори во некој видлив симптом.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во тишината на ноќта се слушаше само мојот глас како ранет ангел и исплакав две кобни солзи.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Но кога почна стварта, кога сите се откачија, почнаа да ни доаѓаат деца и да нѐ тапкаат по рамо. Тоа беше толку слатко.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тоа воопшто не му беше тешко со оглед на тоа што тој беше стручњакот кој, обраќајќи му се на доктор Фауст, знаеше да се претвори во витез со црвена наметка.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Колку повеќе се будеше, сѐ поодредено разбираше дека она одвратното и навредливото е токму тоа што постои, а она што го прекина овој смел глас е така полнолико гордо, силно и младо и сета негова намачена душа жедува за она што веќе не постои и што престанало да биде живот и се претворило во некаква оддалечена светлина а без која е тескобно и мрачно.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Оној Исус проповедаше дека господ сите луѓе ќе ги претвори во мачки.“ Ги сфати и се смири, свесен за безизлезноста. „Господ“, рече.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
„Се довикуваат... Ме заобиколуваат...“ мислеше Бојан сиот претворен во уво.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Жалам што не можев да го претворам во радост секој ден поминат со тебе.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Биди златотворец и сѐ што ќе допреш со рацете да се претвори во суво злато! - рече старецот и веднаш потоа го снема, како в земја да пропаднал.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Ако сите три сфери на тешката леснотија – облаците, снегот и маглата – се претворат во течна состојба, би се добило вода, со благи кругови на површината, кои рамномерно се шират, од нежниот вртеж на планетата.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Секогаш знаеме што го фасцинира, но никогаш со сигурност не може­ ме да кажеме зошто.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Вербално, пак, навалував кон неблагородноста на ваквата професија и контрадикторноста со реалните интелектуални способности на нејзиниот сопственик, до онаа мера која ги претвори во пискливи звуци неговите објаснувања: – Ќе полудам - извика - од овие дедовци и баби со кои живеам!
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Постојат привремени вечности запишани во песна и постои живот кој е умирање: Ја искашлувам последната прашинка вдишана на детско игралиште ?* Влегов ли дома и дали воопшто забележав дека куќата ми е претворена во забавен парк?
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Самиот јавен чин, во суштина хуманистички, враќање на деца кај своите родители, малку фалеше да се претвори во меѓудржавен инцидент.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
- Како што реков, мојот живот тој натрапник ми го претвори во вистински пекол.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Уште ако не си ти и онаа налудничава Душка ќе се претворам во Робинзон. - Робинзонка!
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Така, во ова модерно време компотот што нашите баби го испраќаа здравоживо за внучињата, во тегли завиткани со стари весници, се претвори во чај, се разбира без парчиња овошје во него, само вода.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
„Ако се случеше во сонот да се одвои од неа (земјата, заб. М.), ќе срипаше како попарен, исплашен да не се претвори во пердув, ветрот да не го подземе.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
И денес го гледам татко ми, онака свиен во темната соба, претворен во силуета пред светнатиот апарат во мракот на одајата и наслонет со увото на шепотливото радио.  Еден ден, беше тоа некаде кон почетокот на окупацијата кога дојдоа и ни го запечатија радиото, Рашела почна да ги забележува нашите потсмешливи погледи, по посетите на млекарот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Позитивни искуства: можат да те претворат во прекрасен принц.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Откако тетка Олга од другата страна го грабна телефонот, очигледно алармирана дека некој се јавува од странство, и покрај тоа што не стоев блиску до мајка ми, можев да го слушнам целиот разговор, од причина што и тетка Олга врескаше како да се довикуваат со братучетка ѝ од едниот до другиот крај на огромно поле.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Би требало тоа распаѓање да се прет­вори во жесток процес, во насилна смрт, по пат на исмевање, преди­звику­ вање, повеќекратна симулација која што ритуалот на смртта на универзи­тетот би го понудила како модел на распаѓање на севкупното општество, заразен модел на напуштање на секоја општествена структура, во кој смрт­та конечно би го извршила своето пустошење кое што штрајкот очајнички се обидува да го оствари, во дослух со системот, успевајќи во најдобар случај да ја претвори во бавно, успорено изумирање, кое што дури веќе не е ни можно наместо некоја субверзија, некоја офанзивна реверзија.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Покрај Илија и мајсторот Наума вечерта се прибраа пет шестината трупари.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Вера фрли брз поглед кон младичот по гаќички за капење и потоа тој поглед претворен во искршено стакло го врати кон Пера.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Не се ни обиде тоа да го претвори во дијалог со неа.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Ќе вршат насилства над нашата женска челад; очекуваната жетва по полињата ќе ни ја испозапалат; луѓето ќе ни ги распнат на страшилата по овоштарниците и така тие ќе се претворат во храна за гавраните.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Завесата се дигна. Претставата започна... На сцената е Дездемона. Сѐ се претвори во очи и уши.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Добиените звуци се сретнаа над ливадата, се смешаа и се претворија во една ѕвонлива, еднолична музика. Бојан ја крена главата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Наместо: од работа - дома, ќе биде: од работа - дома - па на шетање. (Таа сигурно мисли дека животот ќе ни се претвори во пеколни маки поради тоа што секојдневно би морале да го шетаме детето, па и суптилно ми напоменува дека сака да биде машко, рече - ќе мораме него да го шетаме).
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Станав молител во храмот, станав трагач по сопственото срце, се претворив во мечтател по сопствената душа.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Работата може да се претвори во пријателство меѓу двајца младичи, обострано корисно дружење меѓу старец и девојка, муабетење меѓу две старици, шема меѓу две лезбијки, или којзнае што уште не.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Додека не ја претворив во прасе не можеше да сфати дека не вреди колку ни еден мој прдеж.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ти преку ноќ овој стан го претвори во нов затвор.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Арсо се беше претворил во согласност, доверлива и покорна согласност.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- Ама, не, - ја прекинав тетка ми, - јас сум на еколо- Не успеав да го довршам слогот кога тетка ми прво гласно писна, а потоа вресокот се претвори во еден ритмичен низ од звуци, кој на крајот се претвори во "не".
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Меѓу притворените беа и полицискиот службеник од Табановце Јованчо Крстов, директорот на женскиот оддел на Прифатниот центар за странци Стево Трајчов, аналитичарот Нинослав и неговата службеничка, полицајката Ема Ендековска.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
За дел од секундата времето во универзумот застана, кога погледите од длабочините на душите на двајца смртници во кулоарите на хаосот и хармонијата се претвори во вечност.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Светот настанал од влажен збор. (настанокот на светот според Догоните) во мигот на зачнувањето влажен е и воздухот и вагиналните ѕидови, температурата триесет и седум степени, умерено до значително облачно со услови за краткотраен дожд. никогаш не си земал часови пливање, но грбно ти оди добро. со секое проѕевање во матката по малку и голташ - протеини, јаглени хидрати, електролити и уреа. спокојно се нишкаш на тој воден кревет. како човечка рипка дремеш во мракот. потоа шок - со плач протестираш кога меурот ќе прсне и мокриот остров ќе се претвори во непрегледно копно.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Страв од чекорите на непознатото кои демнат на патеката покриена со жолто лисје.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Поточето што истекувајќи од Кладенец тече низ скалести корита, некогаш дрвени сега претворени во обични вирови, долу, а во рамницата, во бавчите, се влива во Голема Вода и е поило на дивината, добитокот и овците.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Земанек возеше, а јас седев одзади на мотоциклот; Земанек постојано повторуваше: „Ова мора да се претвори во пари човеку, ова е чудо, какви планови, какви печурки, ти си златното јајце, ова мора светот да го види, човеку!“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Рејвот почна со една сесија медитација, а по желба можеше да се добие и масажа.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Блаженството што го очекуваше се претвори во пропаст.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Добрина: посака на едно девојченце што свиткано од студ поминуваше по улицата, излитеното џемперче да се претвори во убаво, топло зимско палто.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Меѓутоа, треба да се разграничи меѓу оној вид геј-култура што се состои од нови дела од (во случајов) геј-мажи што за првпат во историјата непосредно, отворено и експлицитно се осврнуваат на машкото геј-искуство како што се живее, односно како што може да се живее (или можеби се одживеало), од една страна, и оној вид геј-култура што паразитира врз главнотековната култура.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Симболите што требаше да се создадат мораа да имаат таква степен на доживувачка снага за да поттикнат заедништво и со тоа да создадат плебисцитарен карактер: „Потоа одиме на тоа, создавајќи митови, националната свест да ја претвориме во снага и волја.“
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Целата историја беше претворена во палимпсест што се гребеше и одново се испишуваше, онолку често колку што беше потребно.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Брзо ја сфатив мојата улога (сега во обратна насока од претходната), но улогата на Шефот ми стана сосема нејасна, особено откако ми рече: „Поразот мора да го претвориме во победа.“
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Токму затоа, со право можеме да заклучиме дека правата на работниците се наоѓаат помеѓу чеканот и наковалната, постојано на удар од ниските плати кои не секогаш ги добиваат, прекувремената (неплатена) работа, небезбедните работни места, прекарната работа, замолчените синдикати и слепите институции, а законите кои треба да се подлогата на која тие стојат и која треба да го спречи ваквиот удар, воопшто не го прави тоа, туку напротив со многубројните измени на легислативата само го олеснува понатамошното обезвреднување на трудот на работникот, кој се претвори во обично средство во работниот процес.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Се претворив во сомнеж, чекање, надеж...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Утробата како да му се претвори во вода.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Бидејќи речиси и не ме погледнуваше, воопшто не ни забележа како од нејадење и неспиење за една недела се претворив во бледа вреќа коски.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Аманетите толку многу се измешале во главите на нивните внуци, што еден од нив решил сета збрка да ја претвори во систем.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Стравот од којшто ќе ѝ застанеше срцето ѝ се претвори во срцебиење.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Одеднаш срцето му се претвори во камен.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Гледав во неа, претчувствував дека тоа е нејзината последна ноќ.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Но, не се задржувајте премногу и не навраќајте премногу често, бидејќи наскоро забавата ќе се претвори во тортура.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Сѐ се претвори во нема тврдина. Во глувотија.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Пелагија престана да ја негува Пелагија, не ѝ го негуваше лицето, не ѝ ја чешлаше косата, не ја капеше еднаш неделно во дрвеното корито среде одаја, туку еднаш месечно, фустаните ѝ ги врза во бовча а бовчата ја напика под одарот, убавото, мургаво тело ѝ го пикна во стари војнички пантолони, цврстите гради ѝ ги стегна со стишно плетена блуза, косата ѝ ја напика во црн каскет и од мома ја претвори во бербатен маж.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Ги носеше книгите во својот скуден дом во кој сите ѕидови ги беше претворил во библиотека.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Со притаен здив чека да види дали ќе се отвори портата и кој ќе излезе од неа, а кога таа се отвора и на Градишки Пат излегуваат Васил Митрески, Недан Бозоски, Цветан Ендоски, Стеван Ѕвездакоски и заедно со нив и Максим (тој во едната рака носи долга тутурка од книга а во другата дрвено троножно столче, исто такво какво што донесе Јосиф) и кога и тие се завкачуваат пругоре по Зедница, зазорот се претвори во треска.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ќе стоев така скукулен до парното нем, неподвижен, сиот претворен во парче мрак и исчекување.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Меѓутоа, нешто подоцна, после некои дваесетина минути, забележав дека килимот веќе не е рамен и безживотен туку дека се претворил во поле од раздвижени и разбранувани влакна слични на движењето на морските саси или на пченичното поле изложено на ветар.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Виде едно шарено маченце и си помисли: „Мачето да се претвори во кротко коњче и да ме однесе дома!“
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Додека дивечот, (волците, мечките, лисиците, зајаците, јазовците, ласиците, смрдулките и куните) зашто нема кој да го прогонува и лови, се намножи до загрижување, преку цел ден и преку цела ноќ, страв да те фати, слушаш како тулилка, завива, кашла и си ги секне грлата во гората и во полето, птиците, пак, си мисли на барските, (чапјите, норците, галебите, пеликаните, кормораните, дивите пајки и дивите гуски; штрковите следејќи ги старите навики и стариот инстинкт, сѐ уште ѝ се верни на Потковицата, населбата на Станкоски Рид готово ја претворија во колонија на штркови: на покривот на секоја куќа, на оџакот на секоја напуштена куќа, има направено седело од штрк по мелиорацијата на мртвиците и Блатото, сосема, сосема, се изгубија.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Татко ми, пак, претворен во силуета покрај светнатата скала со светските радио станици, во соседната, незагреана одаја, наметнат со избледената чоена домашната наметка и свиткан со шал, сѐ повеќе ги продолжуваше своите ритуали на слушање радио, потпрен со увото врз апаратот, сепак внимавајќи - кога ќе влезеше Рашела - да го достивне звукот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Ние ќе те претвориме во гасна состојба и ќе те испуштиме во стратосферата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
И тогаш нејзиното дишење се одвои од здивот на другиот и се претвори во липање и потоа липањето се стврдна во слоговите на неговото име.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Таа открива дека може да се претвори во мачка.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Фуко вели дека epimelia heauton 9 John Onians: War, mathematics, and Art in Ancient Greece, History of the Human Sciences 2:11, 1990. 10 Michel Foucault: The Care of the Self. Volume 3: The History of Sxuality, 1984.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Краста: Бети, сакаш ли сега да те претворам во твор?
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ја повикува и довикува не со гласот, зашто гласот се беше претворил во липтеж, ами со дланката завиткана во бел окрвавен завој.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Неа секогаш ја опфаќа една силна возбуда, или може да се рече страв од таа голема вода што тука под нив прво е една силна врева од што не се слушаат ни гласовите на луѓето, а потоа чиниш го завлекува воздухот најзината голема снага и Пела, се разбира, секогаш го има истото чувство дека тој завлечен воздух ќе се претвори во силен ветер што ќе ја откачи од рацете на мајка ѝ и баба Перса.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Голем некој ан, карван сарај, со многу соби, а бил претворен во затвор.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Немам сила, немам храброст а знаеш љубовта е нема а јас ко чедо на амор се претворив во дух... ќе изградам куќа од зборови и во неа би те затворила со клучот на моето срце би те чувала да бидеш мое гнездо во кое слетува мала птица да бидеш мој дом со отворена мускулна врата за срцето на малата птица лекокрила, многу нежна да бидеш свежо утро но тиха вечер... светилка што искри во мракот во мојата коса, една надеж, небиднина една среќа во ѕидините на срцето што се руши ко стена да бидеш последна љубов дојди, не оди си, дојди!!!
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Колку малку му треба на човека за да се претвори во ѕвер! помислува Чана веќе седната меѓу мајка си и бабата Петра и зафатена со преслечување на внучињата на Петра.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Овој збор се претвори во жиг: внатре во СФ гетото некои аплаудираа, некои пцуеја, некои вложуваа во него, а некои дури сметаа дека тој збор не означува ништо, а имаше и такви кои во исто време аплаудираа, пцуеја, вложуваа во него и му го негираа значењето - типично постмодерен став, некој би рекол.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Птицата не се претвори во оса туку си остана птица и си одлета зад покривите на куќите.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
А кога и тој седна, сега веќе не внимавајќи ни како седи ни дали му е одмерен гласот, почна отворено и грубо да им се заканува на тие таму, во Европа; дека нивните градови ќе ги претвори во урнатини, а нивните полиња во гробишта, дека...
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тамошните афекти не му се особени на поединецот: тие се колективни и генерички. ‌На пример, исказот дека „прекумерната сентименталност што била задолжителната состојба на чувствата не дозволувала никаков вистински објект“ не упатува на некоја типична или особена или својствена идентификациска одлика на машкиот геј-субјективитет сам по себе, туку на особените ефекти што врз душевниот живот на машкиот геј-субјект од времето на Студената војна ги имала неговата задолжителна припадност кон општество кое и најмалата можност за истополова желба или за родово дисидентство ја правело незамислива и непоимлива, а да не зборуваме за можноста да се постапува според неа или да се претвори во истакнат, јавен дел од секојдневното живеење. ‌Слично така, бидејќи бродвејскиот мјузикл цутел во историски миг кога не можело да се дозволи ништо што било карактеристично геј да стапне во доменот на масовното јавно претставување и бидејќи геј-мажите што го создале можеле да го сторат тоа само ако снаодливо систематски и апсолутно го исклучат сопствениот сексуален идентитет од видокругот во него, протогеј-одговорот на конкретното гејство на бродвејскиот мјузикл нужно подразбирал свест дека машкиот геј-идентитет е систематски и апсолутно исклучен од секаква отворена препознатливост во самиот мјузикл.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Грета: Не, ова е далеку пострашно. Овој може целиот град да го претвори во една огромна зоолошка градина.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
А Французите можеби имаа и најмногу историја со која се справуваа во текот на вековите.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
А птицата навистина се претвори во камен, но не се устреми кон излогот на слаткарницата, туку почна да паѓа право кон Димче.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Изгледа Светецот премногу јадел, па се здебелил, и светот го претворил во голем, дебел, меснат задник (впрочем, отсекогаш и бил таков, посебно за успешните луѓе. Ми се гади од нив).
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Само модрозеленикавата Сена тече рамнодушна кон историјата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
“Belle Haleine” (Убав здив) е игра на зборови со Belle Helene (Убавата Елена).
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Во секој случај сите се согласуваат дека има повеќе од стотина илјади коли, зашто поинаку не ќе може да се објасни она силно движење по неговите улици и уште повеќе што сиот град е претворен во еден огромен паркинг-плац.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Откога мудрецот го претворил во облак, почнало да се прави важно.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Така би и во таа темна ноќ кога душата беше претворена во светлина за да го осветлува патот на сина си до границата која го сечеше Езерото на неколку километри од гратчето Подградец Бабата своите внуци, кои сега се оддалечуваа засекогаш од неа со малиот чун во судбинската ноќ на својот живот, ги заспиваше со прикаски и легенди поврзани со блиското Езеро, чии бранови често допираа и до бреговите на нашите соништа, ги вознемируваа.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
На старата и крупна жена ѝ дојде да вресне на сиот глас Ова не е на арно! си помисли, и празната врата и снагата на Костадин пак се направија во неа и ѝ ја сопнаа мислата, ја запреа да се претвори во глас.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Браво: (на Ритон) Се плашиш дека потполно и конечно ќе се претвори во жена?
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Хелмут Пред недела дена бев на свадба кај девојче што се претвори во кралица и од утре ќе краси некои други работни простории, други улици, во туѓа држава, што многу брзо ќе стане нејзина, нова татковина.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Босфорскиот проток, и од европската и од азиската страна, сиот е претворен во ривиера и место каде што живеат позамошните, зашто овде, на благите падинки кои се слуштаат до црноморските води, секогаш е свежо и дува ветре, што ги ублажува пеколните жештини.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Прокопан е тунел, долг неколку километри, под нивото на неколку канали и тој е претворен во главна сообраќајница на излезните магистрали од Амстердам кон север и југ...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
- Мислиш да го претвориме во питом? - се насмеа Томо.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Беше август кога мајка веќе не можеше да излегува од дома.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Се сеќавав на тие мигови кога во судницата, на масата со излижана маслинеста боја, се шеташе бледа неонска светлина, заминувајќи на десно, паѓајќи на подот, по паркетот, и пак враќајќи се од левата страна на масата, повлекувајќи ме и мене низ нејасни сеќавања за неизвесноста на кружното движење што од игра со сласт и страст се претвори во вител на силна и матна вода во која се губи свеста и престанува постоењето кое толку многу го сакав.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Толе си зашета сега од село в село, но со одредена цел. Не мислеше само на фаќање бегови и што поголеми пљачки, ами од арамија се претвори во одличен агитатор.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Во контролната соба бевме Пол и јас, а Малиот Џо и Том Вилсон, кој го продуцираше Боб Дилан, беа тука за да ни помогнат, ако затреба.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Латиноамериканските писатели, како и самиот Борхес, Лесама Лима, Карпентјер, Сардуј, Пуиг, и други, пишуваа од такво стратешки маргинално место.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Еволуирајќи од некој вид на продолжено сако до иконичкиот знак на тренчкот, дождовниот мантил дури во средината на педесетите влезе во мода.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Се вратија таа есен, и за само едно годишно време се беа претвориле во прекрасни млади жени со префинето однесување, со француски фрази во кокетливиот говор, со израз на лицето кој не изразуваше збунетост и пониженост, туку една лежерна скромност и радост од животот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Задушувањето на востанието било проследено со репресалии од страна на османските власти врз македонското население, а градот на Републиката, Крушево бил претворен во пеплишта и урнатини.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Се разбира дипломатскиот балет е необична синтагма, но никогаш не сум помислувала дотогаш колку е смешна нејзината конотација во контекстот што го означува.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Светилнику претворен во пристаниште.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
Во главата на Ѓорѓе сонот неочекувано се претвори во јаве.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Глобалните сообраќајни мрежи ги преместија точките на влез од границите на места подлабоко во државата (меѓународни аеродроми), на тој начин правејќи го националниот простор поранлив и зголемувајќи ја потребата за внатрешни безбедносни мерки (аеродромска безбедност и надзор во трговските центри).
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Таа ја наполни раката со гасениците кои успеав да ги извадам, и рече: „Еден ден ќе се претворат во пеперутки.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
II Прво се изјазив како во детските игри малку игнеиплик и малку ушка високо да ја гушкам но снагата ми се претвори во сатар и секира што трчаат по стеблото разбегано по полјаната.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Па така многу поранешни ниви, на кои дедо Димо сееше жито, беа претворени во сливарници.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Солун е расположен амфитеатрално, па човек тешко може да се изгуби, ако се спушта од неговите височини од левата страна, од тврдините, од оние места на чии врвови се наоѓаа романтичните цигански маала, од оние врвови од каде што се шири панорамата на сиот град, на сето солунско пристаниште, на сиот крај, на сиот брег покрај „Беас Куле“, кој е претворен во големо и пространо крајморско шеталиште.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Сигурно некогаш бил замок, па го претвориле во хотел.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Трајанка знаеше сите тешкотии да ги претвори во шала, да ги преврти, да не се осети – оти тоа многу болеше.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Не знам како „пасторални“ тој очекуваше да бидат, но кога ги виде огромните кравји глави - потполно розе на потполно жолта позадина - кои имав намера да ги претворам во тапети, замолче... но затоа после неколку моменти извика: „Тие се супер- пасторални! Тие се без врска!
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Пепел одвеана од дивиот ветер единствениот кој ја прими напатенава душа и тело.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Таа наскоро се претвори во вистинско катче за рехабилитација на болни кои заздравуваа.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Верува дека топлата и блага приказна што ќе ја смисли нема да ја зголеми болката во градите на старичката, туку дека ќе ја претвори во радост и блажина.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Тој не успева да го согледа ослободителниот потенцијал на новите медиуми како нови сфери на јавна расправа, како и начините на кои тие не само што придонесуваат за доминација, туку и може да послужат како инструменти на граѓанското учество во јавниот живот и начини на предизвикување општествени промени.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Маргина 37 63 опишува состојба во која „поединците се однесуваат на тој начин што на своите животи им придаваат извесна вредност и затоа е прашање како нечиј живот да се претвори во објект за некаков вид знаење, за techne - за уметност“.11
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Она што не може со објаснување да се отстрани може, сепак, со објаснување да се претвори во стварно присуство. ‘Целата се претвори во уво, претпоставувам.“
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Еднаш да ве оклеветат, ќе го минете животот претворени во сенки.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Не е ли еден сиров, лого- и етноцентричен гест, да се пресврти ситуацијата и маргиналноста да се претвори во општо решение?
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Утре в зори ќе ја земеме таа што ќе дојде да ни донесе храна, и неа ќе ја заѕидаме во темелите.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Посебно алармантна е состојбата на делот на улицата „Гоце Делчев“ којшто буквално е претворен во градска депонија.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Искрите кои секогаш беа присутни меѓу нејзе и Рада, наместо да се претворат во оган, сосема исчезнаа. За Рада ова како да беше олеснување.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Можеш да замислиш какви страдалнички години помина со нив а не се осмелила тоа малечко богатство да го претвори во корка леб! Оти била заветена!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Познавањето на прецизно кодираното име на еден дигитален програм, му овозможува волшебно да биде претворен во егзистенција, трансцендирајќи го напорот на мускуларното и механичкото пребарување.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Страсната потреба од совршенство ме претвори во илузионист.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
- „Може ли љубовта да се претвори во омраза или може ли да живеат и опстојуваат една до друга?
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Додека се дивижиме по каналот, забележувам ове-онде по некоја куќа, всушност, пловен објект претворен во живеалиште.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
При тоа ја сочува старта вредност за да ја претвори во совршенство! Градител на свет!
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
Како што во 2001 година напиша Ким Козловски, новинарка во Детроид њуз, „Глен ги зби редовите на групата и ја претвори во најударничка антигеј-организација во Мичиген“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И тоа беше некоја негова способност да ја направи поднеслива секоја случка, да ја исуши и претвори во бескрајно зборување.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Сфатив дека со молкот и немата загледаност во просторот пред себе си го раскажуваа заеднички изминатиот пат – патот на големите мечти и надежи, патот на изгубената младост во тешките, нерамни и крвави битки, во долгите ноќни маршеви, во студените бункери и земјанки, во болниците и под небото на далечни земји; долг пат што сега е претворен во рој од спомени кои како мониста се нижат на свилен конец.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Кога дивата клисура се претворува во летувалиште, орлите одлетуваат. (Пак длабоко ѝ се поклонува на Љуба.) Им се поклонувам уште и на жените молчеливи, замислени... на женската загатка ѝ се поклонувам.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Како пример, тие ги посочувале годините на распаѓањето на Османлиската Империја при крајот на XIX век, кога претходниот сојуз меѓу Русија и Австро-Унгарија се претворил во отворено ривалство во кое секоја сила настојувала да ја добие контролата на Балканот".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Сонот ќе се претвори во јаве.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
За него баналното прашање за забраната на чувањето на козите во првите години на комунизмот се претвори во вистинско искушение, во прва пречка на која се препна и уште тогаш падна комунизмот, во немоќта да експериментира долго време со живиот живот...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Тогаш тие поминуваа по козји патеки, кои сега се претворени во автомобилски патишта послани со асфалт.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Трошчејкин не е господар во таа своја измислица и останатите од другата страна “реалистички” фигури на гостите (во авторската ремарка се дава директно укажување да се спушти во тој момент меѓу двата плана на личностите полупровидна завеса), почнуваат да се претворуваат во болни марионетки, во “свински муцки”.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Гласот на Голдштајн се претвори во вистинско блеење на овца, и за миг и лицето се промени во лице на овца.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кај нас денес, како некогаш таму, култот на Нацијата успева во она во што не успеа ни култот на божицата Кали: целиот народ да го претвори во тагови, или во директни соучесници на таговите, во ајдуци и јатаци.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Веќе спомнатиот Вуди Ален вели дека уметноста е привилегија на интелигентните и образованите, но кога луѓето полесно ќе се разбираат, таа би се претворила во разбирливо сознание на светот.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Ерупција од чувства кои печат и болат и на крај тажачка и неизлечива рамнодушност кон животот зошто се изгледа сурово.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Кажи: имаш потреба да се скриеш од сѐ и од секого, ништо и никој да не те гледа, така ќе ти биде полесно да излезеш на крај конечно на крај на светот но барем кажи: тогаш сфаќам дека се претворам во некого друг налик на говорна фигура, и се гледам со очите на другиот и не сум сама, не сум јас ... кажи - очите на јазикот дебнат саноќ, дебнат везден јазикот е видовит гата, прорекува и се провлекува отаде времето кога му се испушта да каже нешто што не треба кажи: јазикот не е само јазик!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Од сеништата бегам кон сеништата стасав претворен во оној долап што беспрекин се врти и чека да заросат води и браздата да вјаса и скелетот на тркалото повторно да сее пее и 'рти.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Никогаш за толку кратко време големите разлики на овие луѓе не биле толку брзо збришани, претворени во заедничко верување.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Тогаш уметникот може да продолжи со фрлањето на бисери пред свињи бидејќи знае дека енергијата концентрирана во бисерите има повеќе смисла од самите свињи и дека кога свињите ќе исчезнат свинскиот полигон ќе се претвори во мистериозно наоѓалиште на бисери...
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
При тие понижувања молчев, и чувствував како нешто ме клука во градите, тоа чувството на отфрленост го зариваше својот клун во она што трепереше во моите гради, а она клуканото плачеше со плач на новороденче оставено само, на кое му се чини дека исчезнал сиот свет околу него затоа што пред своите очи ја нема мајка си; така плачеше нешто во мене – јас не плачев, само некаков израз на мачнина ми го гмечеше лицето, како околу вратот да ми беше обесен камен и да бев осудена со него така да врвам низ детството а и потоа; го среќавав тој израз секојпат кога ќе се погледнев во огледало.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
ВО ЛАВИРИНТОТ........................................................................ 108 ЧЕТИРИ ДАМИ............................................................................. 109 ШКОЛКА...................................................................................... 111 ВРЕМЕ.......................................................................................... 112 АЗБУКА букви што своеволно се претвориле во приказни за деца и недораснати
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Зградите што тој одбира да ги нападне со неговите големи слајд и видео проекции (што тој го нарекува ’интерогативен дизајн’) се обично оние кои доминираат во урбаниот пејзаж, оние кои го контролираат и регулираат протокот на секојдневниот живот.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Подоцна тоа неверување се претвори во тип на маничен заборав, па секогаш кога ќе се соочев со фактот дека тој не е меѓу нас бев изненаден, како таа информација да има само формална вредност, а никако суштинска... како таа општа констатација да е некаков трач кој набрзо ќе биде демантиран... лично од професорот Гуте кој ќе се појави однекаде и ќе ни раскаже како е таму, од онаа страна на цртата...
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Исто така, се зборувало дека Јапонците знаат како да ги воскреснуваат мртвите со помош на бисери, но и тоа, изгледа, беше една од измислиците на Марко Поло.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сиот беше претворен во вид и слух.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Но, тоа што уште повеќе ме изненади беше што кога продолживме да чекориме напред, кујната се претвори во складиште во кое имаше неколку стари велосипеди, косилка за трева, разни алатки, боци за гас и слични работи, наизглед неубави, а сепак корисни.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Потоа се сврте, им се придружи на другото дете и возрасниот човек, и тие излегоа низ портата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Со овие два едноставни збора на псевдонимот кој беше претворен во негово начело, Duchamp ги открива, но едновремено и прикрива филозофските претпоставки на својот живот и своите редимејди.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Таа мала соба, Таткова библиоте­ка, се претвори во еден мал храм на нејзините последни молитви, на читаните и на недочитаните Таткови книги.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Беа дошле до заклучок дека на светот му е потребен нов или подновен светски поредок, што од една страна ќе ги заштити човековите права и човековата околина, а од друга страна ќе ги спречи господарите на парите, монетарната стварност да ја претворат во катастрофална виртуелност.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Само еднаш без страв го земав клучот, отклучив и влегов преку прагот во непознатиот свет и ја откчлучив тајната, невидливото беше видливо, болката се претвори во радост, меланхолијата се претвори во надеж, таму се раѓа животот, универзумот уште еднаш ме прегрна, краток миг кој се претвора во вечност.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Некогашните геј- гета, откако од скромни, етнички или работнички маала се претворија во отмени урбани енклави, привлекуваа луѓе со сериозна пара на кои не им пречеше сѐ помалото присуство на геј- луѓето и кои можеа да си ги дозволат вртоглаво поскапуваните станарини – или кои можеа да ги потрошат значителните износи што беа потребни сега за да се купи станбен имот.447
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Стражарите зачекорија напред. Гласот на човекот се претвори во пискот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Исто како и сликите, неговата автобиогра­фија е полна само со факти, ослободена од било какво откровение.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тоа почна да расте и се претвори во убав голем шарен коњ.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
До крајна линија на неизбежно лудило се обидувам да се сетам на среќното детство.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Толку што се однесува до милионите, уживајте во фрагментите од книгата што ви ги пренесуваме. (Аббе Бузони)
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
И така долго претворен во дожд сал блиското давење на моторите и чадот од другата страна на уличниот порој ме враќа и потсетува дека седам во тремот додека врне дожд додека врне додека врне долгоочекуваниот градски дожд на летната квечерина.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
- Како може најголемата вистина да се претвори во лага? - се прашуваше.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Иако не умее да ги прочита, Константин знае што тие означуваат: тоа се еврејски записи на имињата и презимињата, епитетите, датумите на раѓањата и на смртта и епитафските пораки на надгробните споменици од луѓе закопани, некои и претворени во прав и пепел, на штипските еврејски гробишта, од тој бизарен мермерен мајдан на завршени човечки судбини, од тој неколку стотици години стар скаменет дел од штипското градско сеќавање од каде се земени старите надгробни плочи на вознемирените покојници и се вградени во основата на базенот од Кежовица, бањата со лековити термални води.  Тие води не му помагаат на Константин.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Го познавам и чувствувам овој трепет на усните, овој страв да заплачам како дете, страв претворен во гнев, страв да простам.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Желна за дом Шетаат духови во куќата јазикот е претворен во крцкање шушкање, лелекање, логореа недостига визија, провидение, битие животот е патување кон неартикулираното дури и бездната има форма и хаосот има твојот Дом нема затоа што Овде - да се нема значи да се изгуби тоа што се имало значи, некогаш си имала а сега е време за мечта мечта со волшебна моќ а не обична надеж.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Одеднаш, тој се потсети со гордост и што, уште како дете, ги беше видел насликаните фрески во охридската црква „Света Софија”, само неколку години пред Турците да ја претворат во џамија!
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
„ Одењето на забави го претвори во техно обожавател.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Се обидував да му побегнам на тоа прашање кое ми го поставуваше некоја сенка во мене, како што избегнував да погледнам во огледалата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Како целата држава, мојата слатка мала Хрватска да се претворила во училишен хор и секој ден послушно вежба хорско пеење. А диригентот е, се знае...
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Мајка ми ми имаше раскажувано дека на времето семејството на тетка Олга се скарало со семејството на покојниот мој вујко, по што неговата жена почнале да ја викаат „Марија смрдливата“.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Птицата не се претвори во оса туку си остана птица и си одлета зад покривите на куќите.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Беше дојден до информацијата дека еден од најумните од врвното југословенско раководство, кој како татко ми многу читал, во кого најмногу верувал и самиот Водач, а во еден период дури и Сталин, своевремено, додека се занимавал со одгледување и откривање на печурките, особено од својата родна северна република, помислил да ја ослободи земјата од козарите и да ја претвори во цветна градина со безброј печурки!
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Ќе го истуриш шишето во топлата вода, ќе брцнеш со рачиштето два-три пати и целата вода ќе се претвори во сапуница. Густа како најгуст бел облак.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Познато беше тоа уште од времето на нацизмот; фолклорот во тој случај се претвори во политички обред на фетишизација на тестисите на Големиот Предок, чија една можна инкарнација станува Големиот Диктатор; мислам дека и немаше да ме разбере, оти Луција не беше интелектуално неограничена, иако беше многу работлива и чувствителна.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Накратко, душата ми беше во носот, а јас секое утро морав да кивам.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Осамениот сликар на животот, убиец на моите чувства, поет кој љубовта сака да ја претвори во вечност или волшебник кој го бара еликсирот на среќата?
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Кога ја виде џинот замавнал со сета сила и војниците ги претворил во големи бели камења.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Сликата се претвори во знаковен систем кој го отелотворува античкото чувствување и доживување (мисла на Ross Bleckner) кои се привлечни и вредни за присвојување токму затоа што станале премногу ирелевантни.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Лошина: една птица што прелетуваше над улицата да се претвори во тежок камен да падне и да го скрши излогот на блиската слаткарница.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Не знам дали беше оган Доне Совичанов... можеби искра која се претвори во ова големо дете!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Веќе и самиот буден, врескавиот глас се почувствува понижен од навредите на братот близнак, од неговата измислица.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Едно утро, едно од оние утра во кои го молев Рајнер да ме пушти во својот дом за да можам да молам или да обвинувам, тој ми рече дека завршила љубовта помеѓу него и младата жена заради која ме беше напуштил.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
ЉУБА:... се претвори во фантастична фарса.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Можете навистина добро да се забавувате ако појдете таму.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Песната на американскиот дрозд се умножи и претвори во цела шума од распеани птици.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Пречукувајќи ги текстовите на својот американски речник по грешка наместо d отчукав f, и dictionary се претвори во fictionary.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Таа ли кој прв сопствениот живот ќе го претвори во пепел, јуришајќи на бункерот и ќе остане таму?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Бевме во добата на невиноста, во која кога ни се упатени срамежлив поглед и затскриено искажан копнеж, тие предизвикуваат ерупции во нашата душа, под тенката и нежна телесна обвивка, доба кога душата и телото се сѐ уште поврзани во едно; добата на невиноста, кога возбудата не знае дека еден ден ќе се претвори во рамнодушност или во нагон за задоволување само на телесните потреби, а тогаш, дури и кога ќе успее во себе да вткае страст, нема да има ни способност ниту пак желба да го претвори мигот на уживањето во малечка вечност.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Сега речиси никој не се јавува, и ноќната калакурница во нашата гајба, полека се претвори во пријатно катче декорирано со непријатна брмчиуши тишина.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
- Елате, елате! - шепотеше Бојан, напнат како лак, сиот претворен во око и уво.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ајс (Ice) е метадрин, од форма на прашок претворен во цврсти кристали кои потоа се пушат.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Мојата сестра Чана има некоја мака ама немаше храброст да ја претвори во зборови!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Но, само што ја допре кваката од влезната врата, таа се претвори во злато.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Тој открива дека може да стане птица.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)