Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Стратегијата, значи, е налик на стратегијата што ја развиваа Laibach и NSK, и која се базираше на претерана идентификација со тоталитарната идеологија којашто на тој начин ја намалуваше идеолошката ефикасност и го фрустрираше системот.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

По Маргина 37 27 холограмскиот модел, реалноста ум- мозок е подрачје на фрекфенции, а нашиот мозок е енкодер (или декодер?) којшто тие фрекфенции ги претвора во она што го гледаме како појавен свет.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Веќе поучен од претходните искуства - например, од успешната Хазарска мисија, Константин темелно се подготвува и за оваа, ја создава првата словенска азбука според постоечката грчка, преведува неопходни богослужбени книги и заминува во Моравија.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

12 Кај Сара Лукас фотокопирањето и увеличувањето на најексплицитните артикулации на машката агресивност претставува упад во територијата на оној јазик кој постои благодарејќи на илузијата дека е видлив и, воопшто, присутен само во рамките на својата „целна група“: кога овој дискурс ќе се изведе од својата „имагинарна“ состојба, неговата агресивност се претвора во фрустрација.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Тој е врзан за инвалидска количка и си нема друга забава!

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

А и која е таа забава да го гледа Дики како се претвора во курва!

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Престојот во Моравија долг околу три и пол години за Константин и за брат му Методиј се претвора во победа над мислењето за тројазичноста на Богослужбата, со воведување на словенски јазик во Црквата и со постојани спорови со месниот клер, кој неуморно ги попречува браќата во нивната дејност.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Со тоа се конституира фантастичната сложеност на нашиот ум и се создаваат идеи за светот околу нас.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Сега секоја куќа, како Калето, се претвараше во тврдина на стравот.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

По толку години, брат ми ќе биде тука, во куќата во која сме растеле, и ќе можеме да се потсетиме на сите оние минати години, на луѓето и настаните, на нашата сиромаштија, на оскудицата која, во заедничкиот живот и топлата упатеност, се претвораше во доволност и радост.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Доколку и понатаму � се препуштиме на оваа психоаналитичка насока, можеме да заклучиме дека Ворхоловото опсесивно бележење на настаните околу себе е обид за компензација на личната пасивност.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Во оваа секвенца, условно рече но, играниот филм се претвора во документарен, и како таков се оттргнува од контролата на протагонистите и творците.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Двата случаи покажуваат како премисивната игра се оттргнува од контрола и се претвора во насилство.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

И конечно, третата ја крши самиот снимател, односно режисерот, кој не го прекинува бележењето на овој настан ниту се меша во него иако далеку се надминати зададените рамки, и со тоа дозволува еден неморален чин.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Пасивниот воајеризам со снимање на филм или со некој друг начин на бележење се претвора во активен процес (креација). 96 Margina #15-16 [1995] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Имено, Валери Соланис, чие сценарио наречено S.C.U.M. Manifesto Ворхол одбил да го филмува, се обидела да го убие, сметајќи дека нејзиното сценарио заслужува да биде снимено.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Во Сан Франциско сето тоа се претвора во некои „повисоки причини” и сето тоа е толку здодевно... може многу да се каже и на сметка на хард-кор дегените од Њујорк, но после еден ден поминат во Сан Франциско сфаќаш колку се тие непретенциозни и забавни...

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

А. луѓето се дрогираат за да им биде убаво и тие тоа го признаваат.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Посебно вулгарно во ова самосоголување на Ласиќ е што овој најславен крлежолог тоа го прави со самиот Крлежа - го понижува на некаков тип на Иван Аралица (на Јосип Броз), исто онака како што и денешниот најпознат претседателов интелектуален советник Аралица го претвора во Мирослав Крлежа (на Фрањо Туѓман).

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Сѐ што моите очи ќе здогледаа се претвораше во нешто заканувачко: калта, дамките, изгорениците, а ако не во такво нешто, тогаш во играчки од непоправливи метални делови.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Постелата му мириса на излачениот страв.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

И пак: Додека луѓето во страв и ужас се криеја, по келарите од куќите и најдлабоките засолништа, од милијардите ледни погледи на сивокрилните Сили што го затемнија небото, оние малкумина меѓу нив што не најдоа засолништа и се затекоа тука, гледаа во чудото што се случуваше пред нивните широко отворени очи, зашто силна светлина бликна од Светијата над светиите и пред неа се отвори тешкиот превез од прашина што надоаѓаше од пустината, а потоа се раствори и сенката на крилестите Сили што светлината ги претвораше во пламен и пепел штом ќе ги допреше, додека нивните трипати свиени шофари паѓаа во снопот, се палеа од неговата огнена сила и се спепелуваа како и крилјата на сивокрилите летачи што ќе ѝ се најдеа на патот на чистата светлина, додека спржените ангели со ледни очи крескаа во ужас и паѓаа одгоре и допламнуваа, превртувајќи се низ воздухот како огромни пеколни факли, а светлината што бликаше од скутовите на Храмот отвораше пат, угоре, кон чистото небо, та тогаш оние од Израилот што го видоа тоа чудо на светлиот пат што ја спои утробата на Храмот со разгрнатата порта на Небото, посведочија уште едно чудо во кое, полека лебдејќи, по патот на светлината почна да се искачува арката на Заветот со Законот во неа и фати да се оддалечува и се упати кон портите Небесни и кога овие ја примија се затвори капијата на Сводот, превез од темни облаци го препокри затвореното небо, а зракот од срцето на Храмот полека почна да слабее сѐ додека наполно не згасна, та во Светињата над светитите ја немаше веќе самата Светиња во која престојуваше Зборот Божји, а за земјата немаше веќе Законот Негов, само студениот ветер на темните Сили... Доктор Корец ги отвора очите.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Шекспир (Сонот на зимската ноќ): "И додека во фантазијата слики се раѓаат / На сѐ уште непознати нешта, поетското / Перо нив ги претвора во ликови / Па на воздушното "ништо" стан и име му даваат".

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Синтагмата acutezza recondita (скриена остроумност) се претвора во волшебна формула на тогашниот маниризам, обележувајќи ги и дворските "манири" и занаетчиството и модата. (...) Треба, значи, да се прикаже одреден тип на човек и да се анализираат разнородните "културни документи", наоѓајќи сличности и со сегашноста.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Првичниот концепт на cyberspace-от е битно различен од она што си го замислиле некои теоретичари, и неговата употреба како синоним на виртуалната стварност не е правилна. Cyberspace е хакерски синоним за тридимензионалната компјутерска мрежа, што низ конзоли (трансформатори на дигиталните импулси во нервни сигнали и обратно) преку електроди на мозокот на управувачот се претвораат во 3D просторен регистар.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Една вечер во хатичката многу им зажуборија соништата - тогаш како да чуја како звуците на роговите повикуваат на нов лов и тогаш како да го видоа Пушкин како задишано го бара Салиери на Венецијанскиот панаѓур да му плесне една наопаку пред да истрча на оној банален двобој со Дантес мислејќи наивно дека со една наопаку се казнува отровната љубомора а со димот од барутот љубомората се претвора во трескавична кашлица којашто запира два метри подземи.

„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)

Неговиот лик се претвора во пена.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Современиот човек е опкружен со огромно количество на рамни линии, кои се претвораат во „хаос“, во „џунгла“ од рамни линии.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Обожавам мали гради, велам, а нејзините се претвораат во згради.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

КРАМП - Р. Крамб (андерграунд крал за стрипови) рекол: „Од многу гледање во екран човек се претвора во крап! Затоа: прво со кран ќе ти го качам тој проклет екран, а потоа ќе го зашибам со крампови и крампони, или просто ќе го спуштам во кратер. После можеш да читаш стрипови и да јадеш кремпити!“ Margina #19-20 [1995] | okno.mk 43

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Но во осумдесетите кога целата југословенска и социјалистичка идеологија веќе евидентно се претвораше во цркотина, андерграундот веќе не можеше да биде уништен.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Кога ќе стаса до полето соседно на она на кралицата, пионот се претвора во нова кралица која веќе не смее да се мрда.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Не станува збор само за ергометриски вредности, антрополошки законитости на прегледноста и усогласување на предметите и градбите со човековите мери и можности, туку за промена на перспективата: градот веќе не е урбано јадро во руралното окружување, туку химера која сѐ голта и претвора во дел од урбаната цивилизација.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Затоа кај Пармиџанино го наоѓаме конвексното огледало, кај Коменски наочарите, кај Грасиан чудесното огледало кое што, привидно, сето природно го претвора во химерично.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Но, кај Леонардо се случува вистински пресврт: апстрактниот, гранчест лавиринт се претвора во географска карта на мистериите, во криптографски симбол за прастарите космолошки слики на “испреплетеноста на световите”, сосема во согласност со формулацијата на Данте од 33 пеење во Рај: for- ma universale di questo nodo.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Исто така бевме и големи љубители на LSD, така што често муралите што ги плескавме ги ширеа и отвараа ѕидовите, а публиката на нашите перформанси се претвараше во кокошки, зајци и мали сиви полски глувци. Беше забавно.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Така филмската уметничка пракса се претвара во религиозна соборност а филмското уметничко дело произведено во таа соборност - игра, инкарнација на чиста платонска љубов помеѓу протагонистите.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Кога набљудувачот се гледа себеси, тој гледа најразлични форми: Agostino Remelli, Машина за читање се претвора во сонце, животно, скелет, билка, сѐ со сѐ може да биде споредено.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Но веќе во следниот миг го гледа деда си како стои некаде, не гледа на што стои, и само со очите мрда, а очите му растат, растат, стануваат големи и дедо му веќе го нема, само две очи треперат, па се претвораат во птици, а птиците летнуваат и летаат, летаат кон некаква црвена точка, а точката расте, расте и сè станува црвено... ...

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

И неукото око можеше да ја види замислата на градителите, како од визија во сон се претвора во чудовиште на јавето.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Бодлер доживува слична состојба и кажува: „Нотите стануваат броеви, а ако имате и малку дарба за математика, мелодијата и звучниот склад што го слушате задржувајќи ја својата сладострасна и сетилна карактеристика, се претвора во широки аритметички операции во кои броевите раѓаат броеви и чии фази и настојувања ги следите неверојатно лесно и снаодливо, токму како изведувач”.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Кога веќе говориме за тоа, objet dard е dildo (вибратор), кој делото го претвора во игра со зборови со многу димензии и многу забавно тврдење или објект во функција на уметноста.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Сликовито ѝ опишал како чадорот се претвора во мрша и како кондурите со метаморфоза се претвораат во костури на лице, потоа во ракови, полипи и „гримасирачки работи“, што ги гледал со крајот на окото.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Српскиот претседател - во тој кошмар од елементи, каде што злосторствата се прават во име на (православниот) Бог, масакрирањето на другите во име на борбата против фашизмот, каде што никнуваат концентрациони логори во името на стравот од сопственото истребување - се претвора во чудовишна икона од која секој миг беснее Хитлеровиот поглед, Садамовото мрсно чело.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Како што секоја трагедија се претвора во фарса, така и сите бивши југо-симболи се претворија во својата спротивност: Титовата штафета (симболот на братството и единството) во братоубиствена палка, пушка или нож - оружје со кое претставниците на југо-народот се требат еден со друг.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Обредот беше фантастичен, посебно делот кога симболички телото на мртвиот се претвора во предмети кои служат за одржување во живот; тоа беше еден вид реификувана реинкарнација, и многу ме возбудуваше.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

А всушност, нема поголем кич од новата народна уметност, која полека се претвора во стока за масовно, сериско производство.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

И оти кажано е за злословието, грев најголем дека е, затоа што злословецот и клеветникот се претвораат во муви кои застануваат на туѓи рани, а смерните духом се пчели што на цветови застануваат.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Смеата и зајадливоста што пред малку избувнаа сами од себе сега се претвораат во сожалување.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

Летно време реката се претвора во поток.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

Башка повеќе жежи затоа што „културата“ (во чие опкружување се обидува да дише на шкрги и да биде одвај видливо, ко Челичната Шепа, ова ситно, наказно телце по име Маргина/ Темплум, некакво си хибридче од пар култури, и затоа опасно) речиси дека е на ниво на племенска култура, без критериуми, релации, фидбек, самопрогласена, самобендисана, без најобична рецепција (а камоли „критична“!), култура во која бавењето со книги или е работа на примитивни социјалистички профитери- гребатори или најцрн идеализам кој за кратко време ишмукува толку што човек се претвора во школка, во ехо на згазен молител.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

„Тоа, женска!

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

И визуелната монтажа е приложник на важен елемент, особено кон крајот на сцената со отуѓувачката примена на кадрирање од високо и од далечина (види, на пример, слика 15), со која се поттикнува емоционалната отуѓеност на гледачот од ликовите, а судирот меѓу двете жени се претвора во чиста претстава – претстава поставена конкретно за далечно и збунето (машко) гледање. ‌Особено понижувачко за ликовите, а со тоа и ласкаво за гледачите, посебно за мажите меѓу нив, е настојчивото наѕирање на детинската бела долна облека на Тина.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Делото на целата машка геј-културна политика може да се сумира со една, едноставна формула: трагедијата да се претвора во мелодрама.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Некои конзервативци, како оној Џеф од Ири, веќе веруваат дека универзитетите, особено англиските катедри, се тврдини на левичарскиот радикализам; други, пак, одамна ги сомничат високообразовните установи дека ги калапат студентите во екстремистички идеологии, ги наговараат да си се одречат од верското вјерују, ги расипуваат со алкохол и со дрога и ги претвораат во хомосексуалци.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Екстатичното обожавање на дивите од светот на операта или од светот на популарната музика можеби не е баш најбуч-работа, но тоа не значи дека е женствено – во смисла на тоа дека жените како група голтаат изведби на Марија Калас или на Џуди Гарланд во иста мера во која ги голта Руфус Вејнрајт или дека се јатат на опери како што се јатат околу тезгите со шминка или дека собираат спотови од Шер или од Мадона од страв да не ги сметаат за неженствени.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Причината поради која е добро да му се одолее на запаѓањето во конвенционални начини на размислување за родот, начини какви што постојано промовира родовата идеологија на нашето општество, е што инаку ќе бидеме склони да прифаќаме, без соодветно да ги разгледаме, многу невистинити претстави за жените и за мажите кои би ги сметале за крајно неодржливи кога не би се совпаѓале со поларизираните концепти на родот што ги зајакнува родовото стереотипизирање претставувајќи ги како чист здрав разум.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Кога страсната заинтересираност на некој маж за конзервација на историски предмети или за реставрација на дела од некој период се доживува како знак дека тој го има „психолошкиот карактер на жените“ (да се послужам со формулацијата на Едвард Карпентер), тогаш општествениот јазик на родот набрзина се преведува како природна стварност на полот.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

“ е токму она што другарите на Вито Русо можеби ќе му го речеле онаму кога, речиси со смртна воздишка, некако смогнал сила да го прекори градоначалникот Динкинс. ‌Токму поради тоа што ваквите идентификации зависат од настраноста на геј-мажите што ги вршат, а не од стварниот родов и сексуален идентитет на жените со кои тие геј-мажи се идентификуваат – а и токму бидејќи таквите настрани идентификации, затоа, не претпоставуваат однос на идентитет со лезбејките и со феминистките со кои некои геј-мажи сакаат да прават коалиции – ете токму затоа таквите настрани идентификации можат да станат поаѓалиште за ново договарање на политичките соработки меѓу различно поставените групи и со тоа можат да водат, според Кримп, до „ширење на сојузите, наместо до зголемување на спротивставеностите“.325 На тој начин, можеби, и би можело да се оди подалеку од само претпоставката или „мечтата за коалиција... (што) ги заобиколува процесите и практиките што би ја овозможиле таквата коалиција“.326 ‌Тоа е она што сакам да го кажам за политичките употреби на Џоан Крафорд, а и поопшто на мелодрамата на жените, од страна на геј-мажите.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Тој ни овозможува да ја наѕреме сексуалната политика што го електризира заштитниот кордон околу повластеното подрачје на трагедијата.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Историската функција на машката геј-култура била – а нејзината тековна политичка задача и понатаму е – да се искове иронично гледиште кон сцените на задолжителна, општествено заверена и наметната изведба, да се тргнат од оптек наводно автентичните општествени идентитети и да им се врати статусот на упорно и приглупаво преповторувани улоги. ‌Хегел еднаш рекол, во попатна забелешка, дека жените (die Weiblichkeit) се вечната иронија на заедницата (die ewige Ironie des Gemeinwesens)327.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

На пример, машката геј-култура ги валоризира изведбата и играњето улоги; ја негува мелодрамата; покажува фасцинираност од конкретен стил или од конкретен начин на суштествување кој го определува посебна смеша од гламурозност и абјектност.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Сите овие културни облици или жанрови во нашиот свет потесно се поврзуваат со женственоста отколку со мажественоста.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Па, тогаш, разбирливо е што машките геј-културни практики – кои за мажите промовираат и шират нестандардни начини на суштествување и чувствување, кои прекодираат парчиња од главнотековната хетеросексуална култура со дисидентски или со нетипични родови значења и кои ги подучуваат другите на тој општествено девијантен и опозициски етос – велам, навистина е разбирливо што таквите практики може да направат да изгледа дека геј-мажите имаат својства и одлики што општо земено ги имаат девојките и жените.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Зашто свеченото сликање на емоционалното и на физичкото насилство во Најмила мамичке е сјаен пример за неуспешна сериозност – токму својството што Сузан Зонтаг со право го утврдила како определителна особеност на кампот.300 Но, зошто потфрла обидот на филмот да претстави ситуација што истовремено е и трагична и ужасна или не успева да ги исполни условите за вистинска сериозност, па станува смешен? ‌Многубројни се причините што би можеле да ги наведете: дводимензионалнитe, кабукистички изградени ликови; преглумувањето; растегнатите сцени со невидена емоционална претераност; ревноста и високопарноста на приказната – „грамадните громки пресврти“, како што тоа добро го срочил еден од нашите коментатори на Амазон, поради кои „се истиснале суптилноста и чувствителноста“.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Сосема се согласувам со Фелоус дека честопати во стереотипите има вистина – „Колку и да изгледаат ветво“, вели Фелоус, „геј-стереотипите се корисни за испитување на природите на геј-мажите “ (246) – но кога таквите стереотипи ги претвора во архетипови (х, 247) и во вистини за нашата природа, Фелоус премногу полага верба во клишеата, во општествените фантазии за мажественоста и за женственоста кои ни изгледаат очигледни и точни само затоа што се сообразни со распространетите, општоприфатени поимања на полот и на родот, поимања што излегуваат крајно некохерентни штом ќе ги разгледаме одблизу.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

А во општествен и симболичен систем во кој родовите разлики систематски се поларизираат, дихотомизираат и се претвораат во бинарни спротивности, секој гест што укажува на одбивање на конвенционалната мажественост сигурно ќе се чита како женствен.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Но поради големиот недостиг на љубов, нивниот нагон за убивање се претвора во некој вид страст што би била замена за отсутната или загубена љубов.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Запците на чешелот се претвора во мали ѓаволи, омекнуваа и се обвиваа околу дојките како палави, змијолики фалуси.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Лагата беше претворана во вистина, а вистината во лага. Треба да си мајстор за таква работа.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Мислата влече назад во времето одминато што сал за миг се претвора во јаве, живнува празнината и ги разбудува спомените кои небаре врзани во синџир надоаѓаат, стегаат, гребат, толчат, гмечат, жежат и навејуваат тага.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Се будев во собата во која спиев со моите четири сестри, внимателно станував од креветот кој го делев со Паулина, и потоа на прсти се приближував до прозорецот.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Едно попладне на почетокот од јуни, кога Матилда го остави јас да го причувам додека таа бараше лекови за Зигмунд низ Виена, Хајнерле ми рече дека мора да е многу убаво сега во парковите, а јас само климнав со главата, „И цветовите сигурно чудесно мирисаат,“ продолжуваше, јас промрморев нешто, потврдувајќи, додаде дека и птиците сигурно пеат поубаво отсекогаш и двапати свирна со устата, имитирајќи птица.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Кога часовите се одржуваа во градината, честопати ја забележувавме Сара, ќерката на доктор Ауербах, како нѐ гледа низ прозорецот од својата соба.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Многупати ноќе се будев од соништата во кои мама ме водеше в река, застанувавме во плиткото, а потоа таа ми го фаќаше главчето, и ме потопуваше додека јас губев здив под водата, и гледав како рибите ме касаат по лицето; или пак мама се претвораше во ѕвер и ме растргнуваше; или пак јас бев птица за која таа не знаеше дека е нејзината ќерка, па ме фаќаше, ми ја отсекуваше главата, а потоа го попаруваше моето обезглавено тело и ми ги кубеше пердувите.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Таму во градината, кога времето го дозволуваше тоа, или пак, кога студеше, во куќата, Фридрих Рихтер нѐ учеше како точката се развива во движење и линија, како линијата се шири во површина, како површината се претвора во простор.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Сите мислевме на Зигмунд – Ана се грижеше дали му заздравува оперираното место, мајка ми се плашеше да не е тоа некоја поопасна болест а не обичен израсток, Мина внимаваше тој да има мир за може да се посвети на своето пишување, Марта не му дозволуваше да се преморува во работата со пациентите, Матилда постојано набавуваше нови лекови, јас правев сѐ да не бидам премногу упадлива во настојувањето да бидам што е можно почесто кај него, придружувајќи ја мајка ми, и така не успевавме да забележиме дека Хајнерле сѐ повеќе и повеќе слабее, дека главчето му се претвора во неколку прамени руса коса под која светкаат испакнатите очи и темнее зеленикавата кожа, никој не помисли дека му треба разговор кога го слушавме како, додека разговаравме за Зигмунд, си шепоти некои зборови самиот за себе, не го прашавме од што сѐ има страв, кога видовме дека го плаши чаша превртена со дното нагоре а отворот поклопен на масата.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Поезијата има чудна и боженствена сила да ги доведува нештата во ред, омразата да ја претвораат во љубов, а хаосот во хармонија.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Со тоа - сакал авторот или не - во целото дело стварноста на вистината, односно на вистинитото, ја проширува и на измисленото (кое токму вистинитоста го претвора во стварно).

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Велеше дека дење, напладне гледа пламени на небото кои паѓаат како ѕвезди опашести, и оти тие на земјата се претвораат во стебленца светлина што не може секој да ги види, и дека околу тие стебленца се слуша чурлик на канарки кој не може секој да го чуе.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Таа се претвора во престолнина за Македонија.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Жената значи престанува да биде културално доминантен и прескриптивен модел за женската субјективност и наместо тоа се претвора во препознатливо општо место за анализа: како градба (де Лауретис), маскарада (Батлер), позитивна суштина (Иригаре) или идеолошка стапица (Витиг), да наведеме само неколку.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Обликувањето на делата во хипертекст, раскажувањето во нив и нивната рецепција суштински се одржуваат врз бескрајноста на хиперпросторот- празнина, кој се претвора во бездимензионалност; врз нешто што е над линеарноста.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Некако не му се веруваше дека мовта расте на северната страна од стеблата на дрвјата, дека гасениците се претвораат во пеперутки или пак дека мечките хибернираат.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

„Депресијата ја мразам од дното на душата. Го убива човекот. Го претвора во лебарка. Го ограничува секое движење.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Типичен апологет е Ристо Шишков, актерот со кој за време животот малку сакале да се ракуваат, после смртта се претвора во апогеј на македонското глумиште за сите времиња.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Многу режисери, за разлика од Флоренс, го третираат актерот како коавтор на претставата, дури некои кои имаат силна и интензивна врска со режисерот, се претвораат во центар на неговата естетика (на пример, Чеслак во „Беден театар“ на Гротовски).

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Сиот негов напор се претвора во некакво своевидно пелтекање, сето сочинето од испокинати зборови:) Душичке... Како да речам... Знаеш...

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Младиот потентен маж се претвора во климактерична баба, волкот во човек.

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

Во моментот кога човек ќе сфатеше дека е веќе неспособен да ги разликува зборовите по вид, род и број, кога ќе станеше свесен дека тие се претвораат во лигав куп бесмислени звуци кои за него немаат никакво значење, тогаш знаеше дека нема враќање.

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

Нишанското знакче сега се претвора во текст-бар и додека со него тивко ги истражувате сликите, се појавуваат наслови на темите, кои ги има приближно 30, а некои од нив се и: “национализам”, “Босански гласови”, етничко чистење”, “воени злосторства”.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Кули се претвораат во нимфи, ветерници во Најади.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Светот станува „реверзибилен“: онаа Кирка на високиот маниризам не ги претвора само луѓето во животни, туку лесно меша сѐ!

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Во еден дворски балет изведен токму 1600-та во Болоња („Планината на Кирка“), кавалерите се претвораат во животни и обратно. И пак: она неживото оживува!

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Со други зборови: на класиката � е потребна “магнетско-моторната снага” на маниризмот доколку не сака да се петрифицира, а на маниризмот му е потребен отпорот на класиката ако сака да го спречи расточувањето.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Совест - Чувар на срцето, што пречесто Ф Филозофија - Наликува на потрага по спие. злато, многумина ја бараат. 118 okno.mk Фурија - Чудовиште, најчесто се Човекољубие - Надуен балон, повеќе претвора во жена. прикажува отколку што содржи.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Смиреност - Посно лице на масната душа.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Во текстовите на Леонардо има многу примери за тој пансексуален енергетизам.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Класиката без маниризмот се претвора во класицизам, маниризмот без класиката се претвора во манирираност.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

На бакрорезот на еден од раните маниристи кои од Фиренца се преселиле во Рим, Франческо Салватио (1510-1563), Триумфалниот поход на Пријап, одушевените Менади влечат еден огромен („анатомски-изолиран“) фалус, исправен во колата, низ имагинарен антички пејсаж.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

МАНИРИЗАМ четврти дел Густав Рене Хок Извртениот свет Едноставниот принцип на создавање „арчимболдески“ беше широко прифатен во театарот, балетот, карневалот и модата по 1600-та.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Маничната “imaginazione fan- tastica” а со тоа и маниризмот (непријателски спрема моќта) во краен очај се претвораат во садизам.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Двајца луѓе се претвораат во “deux doubles” и “се губиме” (во конфузија) и “стануваме двократни”.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Сѐ уште романтично се плаче над платонско- петраркистичката Идеја за апсолутна Љубов, но Идејата постепено се пресвртува: петраркистичкиот платонизам во маниризмот се претвора во пансексуалност.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

“антропоморфни” пејсажи, пејсажите што се претвораат во човечки лик.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Маниристот кој потполно го напушта “партнерството” на природата се претвора во желатинесто суштество.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

За сексот и еросот тој пишувал со умна лишеност од предрасуди и со отвореност која повремено дури се претвора во склоност кон порнографски вулгарности.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Во Неаполскиот театар планини се претвораат во танцувачки џинови.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Техниките на мачење и убивање при прогоните на вештерките и во верските војни во Европа, докажува дека совладувањето на Идејата со “манија” е научено во стварноста.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Во драмата на Ротру (според Волтер, основач на францускиот театар) “Les Sosies” (1638) се зборува за тоа дека сè е двојно.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Кон Кирка и Протеј пристапува Јанус. (...) Арчимболди ги сликаше тнр.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Толку фалената уметност”.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Ноќта и тишината ѝ овозможија тоа што го читаше во писмата во миг да го претвора во слика.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Јана остана да чека пред влезот. Чекањето се оддолжи. Минутите се претвораа во часови.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

За неа детскиот сон почна да се претвора во јаве уште во јуни, кога го положи приемниот на Педагошката академија.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

- Прво, многу се далеку. А на тој припек без вода... после првото јако сонце смолницата се претвораше во тарана.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Баба Роска го гледаше во чудо - тој човек кој со години ги фасцинираше сите со бистрината на својот ум и со беспрекорното паметење на ликови, имиња и датуми, како се претвора во физичка и психичка рушевина.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Почнав вистински да се сомневам дека машината се претвора во чорапоголтач и дека таму некаде, внатре во неа, до каде што ми стига мојот женски пилешки мозок, околу познавањето на мотористика (ако така се вика науката за чистење сифони, одвод под када, казанче што капе и машина што рипа како да видела дух на секое центрифугирање), постои нешто што сака силно да ме изнервира.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

„А нема ни саглам жена“, вели комшијата, а јас се сеќавам на една млада, која чувањето маж го усовршила до умешност на гејша, која и послужувањето на турското кафе на својот избран мажјак му го претвора во уживање рамно на сценско и музичко дело, демек рај за очи и уши во едно.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Се збунив и заклучив: Господ лекува, а ние самите преврзуваме...

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Беше во најдобрите години, кога доблестите сè уште не почнале да се претвораат во пороци.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Бидејќи Ксавиер тукушто беше стигнал во Јапонија и бидејќи требаше долго да проповеда пред да успее некого да преобрати во христијанската вера, засега немаше ниеден верник што тој би можел да го искушува.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Но тоа му даваше можност да ги искушава луѓето на тој начин што со нокотот ќе црта крстови и ќе ги претвора во злато.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Погледнете ги куките на грабливците, тие смртоносни чешли кои целото тело на животното го претвораат во челуст, или осамените и масивни нокти на коњот, чија концизност сведочи за исклучителната но усовршена намена на трчањето.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Истиот оној Ренан кој го побиваше погубниот поим на втемелувачкиот договор сега нацијата ја претвора во предмет на премолчен договор што секојдневно се создава меѓу оние што ја прават: „Нацијата е, значи, израз на цврста солидарност која е создадена од свеста за поднесените жртви и спремноста тие и понатаму да се поднесуваат.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Од секојдневните, ги анализира идеолошката симулација, Ман и Кетман однесувањето; а од граничните, - хероизмот и фанатизмот, донкихотството, борбената идеологизираност, предавството и дисидентството, преоѓајќи потоа на проблемот на губењето на телеолошката заднина и на откажувањето на идеологијата.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Со зачудувачка брзина сѐ се претвораше во ропотарница, а никој не стигна да стави каталогизациски налепници.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Одиме во нечиј стан во Сохо. Пиеме чај, пушиме грас и ја слушаме Нина Симоне.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Сепак ударен во оваа глава е делот насловен Training and Performance, кој се занимава со „проблемот на идеологијата во ситуација на вежбање, обучување и изведба (training and performance), во практичниот силогизам на идеологијата на или во поединецот, или прашањето како идеологијата преку парцијализациите се претвора во чин, делување, акција на поединецот“.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Светлото надвор од мастилаво црно се претвора во сино.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Наизглед безусловно прифатен, нему му се ускратува било каков маневарски простор, прилика да избега, му се забранува оригиналноста и тој станува фатен во стапицата на својата различност; верувајќи дека од апстрактен се дошло до вистински човек, помеѓу личноста и колективитетот се укинува онаа игра во која просветителската антропологија не само што не чепкаше туку тежнееше да ја зацврсти; во име на алтруизам, Другиот се претвора во хомоген блок, па на тој ентитет му се жртвуваат останатите во нивната индивидуална стварност.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Толку нежна, класична, елегантна, постепено се претвора во таинствена индиска еротика.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Се претвора во вулкан и избива. Жешка лава тече по кожата на земјата и како капки пот се слева преку долината.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Така тоа постепено се претвора во лебед, подготвен да плови низ езерото. * * * Мислам дека секој на овој свет има една мала светлина.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Го говорев и тоа што беше напишано и тоа што никогаш не ми паднало дотогаш на памет. - Ох, молчи, молчи, брану див, кажи во овој случај кој е прав, кој е крив, - и, се разбира, вчас стивна бранот, настана една долга пауза, крајбрежните води тивко шумолеа, божем, го предеа платното на вистината, бело, а отровот, невистината се претвораше во малечки, црни меурчиња што ништожно умираа на брегот.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Проклет да бидам, сѐ, сѐ се претвора во прав, во ништо.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Со тигрите беше потешко. Секој откриен ноелемак мимикрично се претвораше во мајмун.

„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)

По таа линија, дури тигрите го ковеа најдобриот казнен план за ваквата мајмунска престапница, во точниот миг пред нападот ноелемакот-мајмун мимикрично се претвораше во тигар.

„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)

Во случај да беше откриен од мајмун, ноелемакот мимикрично се претвораше во тигар.

„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)

Моларната опседнатост Делез и Гатари ја нарекуваат параноичко-фашизирачка: „Параноикот масите ги претвора во машини, тој е вештак на големите моларни единици, статистички формации, глутнички творби, организирани масовни феномени”.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Во тие моменти неговата потајна одбивност спрема Големиот Брат се претвораше во обожување и Големиот Брат изгледаше како да се извишува, непобедлив, бестрашен заштитник, исправен како карпа спроти ордите од Азија, а Голдштајн наспроти неговата изолираност, беспомошност и наспроти сомнежот што висеше и во врска со самото негово постоење, наликуваше на опасен вештер, способен со самата сила на својот глас да ја разори структурата на цивилизацијата.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Најлошо од сѐ беше тоа што преку такви организации какви што се Шпионите тие беа систематски претворани во несовладливи мали дивјаци, а тоа сепак не создаваше во нив никаков порив за да ѝ се противстават на дисциплината на Партијата.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Сиот негов ум и тело изгледаше како да се зафатени од некаква неподнослива пречувствителност, од еден вид проѕирност, која секое движење, секој звук, секој контакт, секој збор што мораше да го изговори или чуе, го претвораше во вистинска агонија.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Кога возбудата расте и умира Ко комета што во орбита влегува И допирот на воздухот ја претвора во илузија Така срцето во петици слегува Кога глумиш дека се шегуваш А знам што во мислите криеш Кога очите отворени мамат дека спиеш Кога смешкајќи се дланки триеш – кобно

„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)

- Штом е крај нив, тој се претвора во друга личност.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Мора да стане, мора да појде надвор не само заради себе си, туку за дечињава... да не одат насекаде околу! и мислата ја претвора во лесен скок и ја исфрла надвор во денот.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Ако вчера Македонија ги пречека со магли и солзи, денеска ќе бидат под закрилата на Господ, а господ има топло срце што цел ден ќе го шета по синото платно на небото! шета со очите по полегнатите крај себе, се гали по мешето и мило ѝ е што не се веќе во онаа тешка рамница која во ова време целата се претвора во кал и додека не дојде северецот да ја замрзне не може да се шета по неа.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Оние зборови на тој таму од темницата во кој имаше болка од средбата со Македонијата и жал за оставената плодна земја, за швапските куќи, за дебелите свињи кои во ова време се претвораат во леано месо и колбаси што потоа се залеваат, се сврнгисуваат со топена сланина, буричкаат во сите незаспани и го падат сонот.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Со едното око Чана гледа дека таму напред локомотивата испушта прво бело облаче, потоа ждригнува клобурци клобурци црни саѓи што целата ја покриваат, клобурците се претвораат во писок, во дрангож и во воздишки низ сите вагони.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

На него оставаат отворени вагони со јаглен кој подоцна се претвора во црна ортома што бега во небото.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Куќата целата во темнозеленикава патина, отворена со чардакот спрема реката, со дрвени скали и опкови околу стреата, па светлината од југозападот и гласот на реката создаваа една таинствена атмосфера која во мене се претвораше во едно мило спокојство.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Овие стравови во себе не ги претвора во зборови, туку пак заодува натаму за да разбере што всушност се случува.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

На одблесокот од ќумбенцето се чинат како две сребрени врвци што достигаат до нејзините разбранувани гради и на кошулата се претвораат во големи мокри пари.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Кога ќе откафтеше уста нејзините зборови се однесуваа само на зимата, на снеговите што знаат да ја покријат целата рамница и не само рамницата, туку знаат да ги затрупат уличките, дворовите, покривите, така што се добива впечаток дека ѕидовите од куќите се скусуваат, а луѓето се претвораат во џуџиња во така мали кукички.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Огнот се вивнал и пушта златни пламени и искри и на Доста ѝ се претвораат во безброј ѕвезди што ја осветлуваат куќата за подобро да може да ја види нејзината искра, од која има да пламне силен оган во нејзината згасната душа.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Од удобен сонувач да не се претворам во дремлив кодош Кој нема што да прави та слуша туѓи муабети Поточно ми беше непријатно од туѓите муабети

„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)

Под еден куп камења Смртта се претвора во сон

„Забранета книга“ од Веле Смилевски (2011)

Почувствува дека влагата во грлото му се претвора во прав и дека прстите умораат врз потпирот на столот.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Се претвораат во мали мачиња пред твојата моќ. Се борат за живот.

„Курвите на ѓаволот“ од Елена Велјановска (2013)

Со кроток поглед пробуваат да те натераат да доминираш над нивните слаби души.

„Курвите на ѓаволот“ од Елена Велјановска (2013)

Колку што се поотворени комуникациските аспекти на овие дела, толку повеќе тие се претвораат во нешто безнадежно.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Синтезата на болот и шумата стеблото го претвораат во прашина.

„Липа“ од Матеја Матевски (1980)

Од мапи кои се претвораат во кошмар.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Животот во паника ќе кидне прудолу да провери дали сѐ уште е тоа што мисли дека е: заден миг на свесност кога сѐ се претвора во блиц сеќавање во јазик разбиен од из-без-ум-е-ност во сублимиран естезис оти нема време да се прераскажува на долго и на широко само извесна веројатност да се искаже без надеж дека ќе биде видено од некого само извесна пасија по кажувањето - низ реч, низ слика, низ музика, низ тело, низ плот... само извесно насетување на вистината според логика која оди прекутрупа во погорниот, во вртложниот круг на небото кога тоа ќе се отвори во екс-та-за!

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Овој миг сенките им се придружуваат на предметите: предметите се претвораат во сенки па кога би посакале да го посматраме двоењето на она што е едно таа тага би ни била ускратена.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Токму тука, она што порано претставувало компромис за Бредбери се претвора во негова специфика -- така доаѓа до неочекуваниот пресврт: Бредбери едноставно одбива да созрее во онаа смисла во која тоа се случило со неговите колеги- врсници.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Градот чекаше дваесет илјади години. Планетата се движеше низ вселената, цвеќето по полињата растеше и венееше, а градот сѐ уште чекаше; реките на планетата навираа, пресушуваа и се претвораа во прав. Градот и натаму чекаше.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Кога останува сам, Сенка, притискајќи едно копче во масата, целиот огромен ѕид отспротива го претвора во големо огледало кое сега ја отсликува целата долга маса со тринаесет столови, и господинот Сенка во центарот, сличен на некој чуден светец, но сепак повеќе, така сокриен од светлината, налик на дамка од разјаденост врз површината на огледалото, или пак како давеник во таа живина локва, „чии испарувања, кога-тогаш, ќе нѐ задушат сите“.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Оној што ѕирка (низ една од дупките избушени скоро како за објективи на камерите) е Дипигус, се разбира.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Навис тина, 1880-те и 90-те, бројни истражувачи ја поврзуваа детската уметност со племенската.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

За уметниците на денешнината, детството претставува предисто рија на возрасниот, па така детето се претвора во вид на домашен благороден „прачовек”.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Дворот го претвора во бајка.

„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)

Во сите три фази на проектот - пишувањето, снимањето, монтажата - Стоун постојано сите ги поттикнува да одат повисоко, пооткачено.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Сите глумци го чувствуваа електрицитетот. Темпото беше грозничаво.“

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Љубовниците прават крвен сојуз, а капките се претвораат во анимирани змии - значаен мотив овде.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Ново утро и лет на ластовица, чист воздух во градиве, слика на страмежлива и нежна детска насмевка, нов живот во топла прегратка.