Нумо се тргнува од џадето и, во бозјакот што густо расте во ендекот и вслушан во завивањето на последниот кемион што тешко ја фаќа кривината угоре, погледнува ту во ѕвезденото небо, ту во угорнината што ја пресечуваат долгите светла на капионите, ту долу, во бараките и коњушниците, во кои блеснува притулена светлина од свеќа и кандила.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Небото повторно блесна над Езерото. Го пресече долга, светла, испрекината линија.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)