Ме погледа со мртов поглед. „Алегра”, рече, „никогаш нема да влезе во нашата синагога”. „Оди, сега”, му велам, „побарај ја жената и ќерката”. „Имаш ли вести за Јехуда? ” - ме праша.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
И додека по крајот на бомбардирањето луѓето трчаа како муви без глава на сите страни, не знаејќи што да преземат, таткото на Алегра стоеше како закопан в место и гледаше во синагогата од која остана куп урнатини и се креваше облак од прав што го препокриваше човекот.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)