Борис со биноколот забележа како откон селото Будимерци се движи народ; препозна дека не се селани, ама не личеа ни на аскери.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
— Што ќе бидат оние луѓе, аџаба? — му се испушти од грлото, а вилиците веќе му се затресоа.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Во тој тон препозна дека таквите грешници едноставно за Ружа треба да се прогласат за еретички и да се запалат на клада, или во најмала рака, како лепрозни да бидат изолирани од останатиот свет.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Од неа излезе еден старец кого Даниел го препозна дека е ѕидар, еден од работниците на Ангелоти.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Веднаш препозна дека е тоа телефонски именик.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Го препозна дека е мртов по левата рака што му беше зафрела и омрцлавена.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Не знам како, ама уште на влез те препознаваат дека си имигрант.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
„13 „Alien abduction syndrome“ („синдром на киднапирање од вонземјани“) е појава „озаконета“ во психијатриската пракса во САД, и инспиративна е за многу рецентни SF филмови.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Дикинсон препознава дека ваквите појави се узор за остварувањата какви што се ТВ серијата Досие Х која се покажува како „креативна употреба на параноја“.14 Масовните хистерии се составен дел од масовната култура - дури и еден од нејзините најважни аспекти.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Израдувана од убавината, го разгледа местото пред себе и околу себе, уште еднаш го препозна дека е тоа истото место каде што секогаш кога тука ќе дојдела со гојдата на ова место, седнувала.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
И си седи така Севда под дивјачката, со нозете спружени право пред неа, исправена во половината и си ја чешла косата за да ја преплети, а од онаму, преку, го слуша ѕвончето на Белка и по ѕвонењето препознава дека говедата се запасени, скротнати и само рупкаат, рупкаат трева со забите, убаво се најадуваат, така што Севда веќе слуша како млекото во котлето под Белка вечер ќе џурка, џурка млеко, ќе го полни и тоа ѝ прави задоволство.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Во тие мигови кои ги минуваше со синот во очите на таа жена имаше чудесна живост, и во старечките усни кои говореа, и во движењата на онаа рака која не почиваше на раката на синот, туку нежно и весело мафташе во воздухот, следејќи ја интонацијата на зборовите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Мајка му седнуваше до него, ја ставаше својата рака врз раката на Хајнрих, и му зборуваше нешто со таква топлина и смиреност по кои не можеше да се препознае дека ја знае состојбата на својот син.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Еден чиновник од отсекот со свои очи го видел мртовецот и веднаш препознал дека тоа е Акакиј Акакиевич; меѓутоа тоа му влеало толкав страв, што тој почнал да трча со сета сила и не можел добро да го извиди, туку видел само како овој оддалеку му се заканил со прст.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Во полицијата беше издадена наредба да се фати мртовецот по секоја цена, жив или мртов, и да биде најжестоко казнет, како пример за другите, и дури речиси успеаја во тоа.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)