Во убавиот женски лик, благо деформиран од болка но со речиси незабележлива насмевка, ја препозна сопствената жена.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Во неговиот глас го препознав сопствениот страв од времето на моето детство.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
„Со смртта не исчезнуваме,“ му реков.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)