преминува (гл.) - во (предл.)

Има тука некоја наивност, и незграпност која, на крајот, преминува во една погубна антрополошка формула: „недолжно страдање“. И што имаме со тоа страдање?
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Во централното македонско наречје, меѓу другото, се имаат вакви фонетски особини: старомакедонските гласови ъ и ь, во оние места каде што се имаат зачувано, преминуваат во о и е, на пр., денот од старомакедонското дьньтъ преку дьнът; сонот од сънътъ; наместо старото тј и дј имаме ќ и ѓ или јќ и јѓ, на пр., врејќа и туѓа135; наместо нј имаме јњ, на пр., којњ наместо конј, наместо ? - а, на пр., рака и др.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Нечистотијата се собира под ноктите и одовде: „Колку црното под ноктите“ - во значење на некое мошне мало количество, но во јужнословенската екумена фразеологизмот се појавува во мошне скратен облик: „нокот“ или „црно“; во делот од западното словенско население квантитативната вредност на црното под ноктите преминува во експресивно-квалитативна оценка: кој има црно под ноктите, тој има грев на душата.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Во касарната, ги чував грчките комунисти кои, бегајќи од прогоните на грчката власт, преминуваа во Југославија.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Голем пламен го гори небото и целиот срт го покрива пурпур кој преминува во кадифе, а топката сончева запаѓа зад ридот и со последното болснување, воздивнува и завршува денот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Но, еве ја Таа, изнуркува од белината на својот посед, и бледа, како природата што ја опкружува, преминува во нешто помоќно и позагадочно од своето обично траење...“.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Да бидеш присутен некаде а сепак присуството да е по пат на далечинска контрола значи да си таму виртуелно (!).
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Виртуелната реалност преминува во телеприсуство кога сте присутни од некое далечно место - „присутни” во смисла дека вие сте свесни за тоа што се случува, ефективни, во состојба да ги извршувате задачите по пат на набљудување, досегање, фаќање, движење на објектите како да ви се на дофат и како тоа да го правите со вашите сопствени раце.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Која од еднобоштво и многубоштво (хаос, Уран- Геја, Крон- Реја со синовите Сеус- владетел на светот, Посејдон- владетел на морињата и Хад- владетел на подземниот свет, па ќерките : Хестија, Деметра и Хера , односно семоќните немирни 12 олимписки богови меѓу кои и Македон- епонимот на Македонија и со кои неприкосновено владее Сеус, кој сѐ гледа, сѐ знае и сѐ може, а нему му помага неговата сестра Хера) подоцна преминува во еднобожна религија: Сеус –Марија и нивниот син Исус Христос , Синот Божји, сос крстот!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Беспомошно се погледнаа. Изразот на нивните лица полека почна да преминува во плачливост.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Тој го сакаше гуштерот затоа што имаше светлозелена боја на грбот, додека странично зелената боја преминуваше во темнозлатеста, а кон стомакот во портокалова, а потоа во крем.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Молневита студенина му преминува во телото. Побледнува.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Зад црквата стрчеа високи јаворови дрвја кои преминуваа во шумата на Кожле, на чиј почеток стоеше амбарот, секогаш полн.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Преку сцената пат за Водно, покрај патот густо дрвје, од далеку се гледаат темноцрвени покриви од градските куќи и врвови од дрвјата, над кои се извишува скопското кале.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Сега и Томче ќе ми... Оф!... (Воздишката и преминува во здржано, тихо липање) (ЗАВЕСА)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)