прелистува (гл.) - книга (имн.)

Таму некои од нас брзо ги прелистуваа книгите од првата до последната страница, па потоа од последната до првата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И невообичаено за вакви случаи, тој ја запрелистува книгата полека, со видливо задоволство, и се задржува на една страница каде што е подвлечена со молив една реченица.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Додека Вера, одново ја прелистуваше книгата раскази на еден голем европски автор (за кого сите теоретичари и литературни критичари сметаат дека е вистински гениј), трудејќи се да си ги долови сите пропусти направени при првото читање, да ги одгатне сите потенцијални значења и нормално да се коригира во проценката што ја имаше за него, нервозно си ја корнеше горната усна и незадоволно мрмореше како може токму него да го сметаат за гениј, а историјата на книжевноста да му изгради споменик за вечни времиња.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Некои од седнувањето до станувањето не вртеа лист, гледаа во некоја буква или точка, запирка, извичник или прашалник. Некои од нас читаа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Во летните месеци, кога имаше помалку читатели, во магазинот беше попријатно одошто во горните простории и Грдан имаше време да прелистува книги во преградениот агол со стол и маса, што магазинерите си го викаа гулабарник за да не биде кокошарник.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
На Климент Камилски, во тоа источно царство на книгите посебен впечаток му остави големиот француско-старотурски речник на албанскиот полиграф Сами Фрашери, потоа неговата прва преведена книга од шестомната француска енциклопедија, донесени од Цариград, како и многу други големи книги на старотурската османица која Климент Камилски не ја разбираше, но со восхит ги прелистуваше книгите пишувани на рака, на рабовите, но некои и во средината, прошарени со чудесните бои на минијатури, кои како да блескаа на секоја прелистана страница.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во лудава ноќ песот излезе на песокта Слепецот заскитан во својот неповторлив свет Мирно ја прелистуваше книгата на темнината.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Везден ја прелистував книгата на родените сѐ дури не го пронајдов и оној ред во кој се препознаваа и буквите на моето име – синџирче од глуварчиња што го плетат децата пролети.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)