Винстон запре, постоја неколку секунди прашувајќи се нерешително што да прави, потоа се сврте назад и почна да се враќа по истиот пат.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ја зеде повторно перодршката, прашувајќи се полурешително дали би можел да најде уште нешто да запише во својот дневник.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Од заздиваност долго не можеа да проговорат па само се гледаа прашувајќи се што ќе чујат еден од друг.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
И повремено прашувајќи се: дали таа навистина го сонувала или тоа ѝ било само повод да дојде во контакт?
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Мислеше на Јана и не беше веќе бесен на Ивана со врелина прашувајќи се зошто луѓето стануваат рамнодушни кон своите ривали и зошто ноќе имаат разбирање за нив.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Заборавија сѐ. Дури веќе не можеа преку ден да го сретнат Осиповиот внук, ни па прашуваа се присокри ли тој негде или им се врати на примамливостите и тегобите што ги нудеа далечините.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Упорно се задлабочуваше во текстот, прашувајќи се себеси каде греши, што е она што таа не можеше да го види, да го спознае, а сите други (компетентни и некомпетентни по тоа прашање) го согледуваат и му оддаваат огромно признание; што е она толку посебно, толку необично заводливо што тој го поседува во себе, во својот стил, во својата реторика и техника, во својата методика на пишување, што на другите им недостига.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Навечер дома седнуваше уште понастрана од него и уште построго го гледаше прашувајќи се дали на деда работата му е чиста или навистина, како што велат селаните, не му е.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Ги водеше децата кон Мартина сѐ додека тој не ги виде и вчудоневидено се загледа во нив прашувајќи се дали да спрсне да побегне.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Отпивањето го повторија и веднаш осетија дека виното со блажени трпки им се разлева по дамарите.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Девојките се погледнаа прашувајќи се така, само со очите.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Ги оставиив така, прашувајќи се дали утредента ќе ги видиш и препознаеш. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 187
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Дождот престана додека да се искачам по скалите до перонот на Е1.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Твојот мирис сѐ уште не беше испран од моите прсти.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)