Ретко правам толку директно комплимент за една книга, но во овој роман има могу, многу, многу шарм, човечност.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Тој си имаше своја сметка и си ја правеше вака: Толку крштења, по два черека бели, прават толку; толку венчања по половина лира, прават толку; толку умирања — по бела меџудија, прават толку.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Што ја прави толку различна од останатите?
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Дали страдањата прават толку многу да си личат луѓето?
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Фактот дека во случајот на пантерот со јазик не е воведен никаков недостиг нему му дава обележје на самодоволност која едновремено го прави толку привлечен и толку страшен.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Во тој миг на победоносна визија и отпор, ќерката ја остварува својата морална независност – иако историскиот одговор на мајка ѝ, увеличен со алкохоличарската дементност на ликот и разгорен од нејзината шумоглава лишеност од секакво чувство за општествена умесност, лесно го потиснува во заден план искрениот и самозадоволен морализам на ќерка си.
Во Милдред Пирс, пак, токму одбивањето на ќерката морално да надмогне во расправијата, нејзиното одбивање на сите семејни вредности, ја прават толку неодоливо привлечна.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
И сега ти тоа го правиш толку изнасилено што ниту едно детенце не се чувствува вистински погалено.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Ќерката најпосле ги проникнува и ги отфрла мистификациите на родителскиот договор, сфаќајќи дека мајчините отровни изјави на љубов дејствуваат само како стратегии за озаконување на бескрајната емоционална злоупотреба.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)