Ќе ги навртат плеќите како добиците на дрвјата, и се тријат, се жулат. И сите се прават како тоа да е обично чешање од укас на некоја болва или бубачка.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Потоа настанува кратка пауза, во текот на која Сухов се прави како да се присеќава на нешто, и потоа почнува да вергла.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Се прави како божем не ме гледа, ама знам оти ме гледа, под око ме држи.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Замолча па додала: Поздравете ми ги внуците, снаата и Блажета.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Потоа замолчила, намнисувала да си продолжи пругоре по патчето, но се премислила: А вие, сестри, им рекла, нема ништо да направите со викање и со колнење, туку правите како што правевме ние комитите, со пушки, со камења, со дрвја и со сѐ што ќе ви се здаде мавајте по нив.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Секој од нас исполнет со чувство на љубов, среќа, радост што ни ги подари без тронка грижа на совест... јас станувам роб на моите сништа, и доблести...што животот ми го прават како бајка со среќен крај...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Некако се наруши архитектурата, секој прави како знае и умее... Но сепак е единствено и посебно.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
-Требаше да се преврти секаква литература...
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)