Досега работеше народот со интелигенцијата; задружно, но работењето беше распределено нееднакво: народот се јавуваше исполнувач на плановите на интелигенцијата, кога последнава не правеше ништо повеќе од составување планови или организирање револуционерно движење.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Но, тој јасно ја гледаше, ја чувствуваше болеста, оти животот веќе подолго време му беше на пауза и не беше способен да прави ништо друго.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)