појде (гл.) - и (сврз.)

По недела две се најде отепан Турчинот, Катил Шериф, на патот за Прилеп; по друга недела две Тоше Налев им стори абер дека го видел Толета во Битола како се шета по атпазар, та се осмелил дури и на ан кај него да појде и да му ги побара седумнаесетте лири што му остана должен Јован Сиве во Старавина.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Никаква шега, ами навистина се затресе пашата и се замисли што да прави ако му дојде Тоде еден ден да си ги бара сметките што го брка толку време по Мариово.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Штом ќе дојдеше денот, сите тие мои ноќни помисли – да појдам и да го барам (дури и телесниот копнеж по него) – ми изгледаа бесмислено.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Појде и одеше со мене, додека не дојдовме таму каде што завршуваат патиштата на грешните, во подземје гробно, пред одајата западна, кобна.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Сакав да појдам и јас по нив но агентот ме викна: - Еј, бездомнику, дојди ваму.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Кога по пустото свое чекање мажите се враќале во постелите, со рамазанска глад се фрлале на своите жени и им биле благодарни што тие уште ги чекаат.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Борис Калпак воздивна. „Ми го подари Трипун Караѓоз. Се плаши - ќе му ги исече некој прстите и ќе му го земе, како што тој го симна од мртвата рака на злодејот со чалма.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Што чекате?“ праша Калпак. „Ќе појдеме и ќе го бараме.“ Го прашаа: „Ќе го бараме Димитариноарие?“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Онисифор Проказник ја гребеше со нокти брадата. „Да појдам и да пијам со нив? Не верувам дека ќе ме пречекаат со раширени раце.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Борис Калпак ја донесе долгата пушка од која загинаа Јане Крстин и Пецо Дановски, Каменчо Скитник извади од дисаги кубура со сребрена дршка: се родил, истиот ден останал без мајка, го израснале на густо млеко од биволица; повеќето се плашеа од него кога ќе ја заборавеа неговата благородност.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Дојде и Куно Бунгур. „Слатка им е ракијата. Борис Калпак не ја пушта абердарката од раце. Појди, опамети го.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Дојде Чучук-Андреј и рече со пелтечење дека луѓето сакаат да појдат и да го извадат избеганиот Онисифор Мечкојад и од дупка на гуштерица ако треба.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Појди и гледај, сите жени се трудни. - Биди разумна. Јас сум таков. И ти ќе им се придружиш.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
ЛУКОВ: Чекај. Појди и речи му дека ќе дојдеме со Ивана штом тој ќе се врати.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Појди и кажи му дека не можам.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Некоја недела, богати, сигурно нема да им биде тешко да навратат до тебе да појдеш и ти со нив да ловиш...
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сакаш ли да појдеме и ние во бавчите на султанот?
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Што ќе помисли Киркор за него кога навистина тој нема да појде и не појде денес да си го плати костумот со штедрата рака на богат расипник.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Безизлезност, мислеше. Ќе појдам и ќе му признаам сѐ.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Јас таму во очај појдов и не ќе беше право да мислам дека ќе има нешто уште полошо и пострашно што би требало да очекувам. Не ќе беше право.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Само себап да се стори, да не ми страдаат дечињата, кај а намери ѓаволот, в реката да појде и она и он.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Косот пак исвирка. - Двајца да појдат и да видат што има! - повторно нареди командирот.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Оде што оде и најде еден извор, та појде и се напи една вода; до изворот најде емиш зрел и си скинал та се поранил, оти беше умрел од глад.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
– „Вистина, татко, и вие браќа селани, им рекол Силјан, ама за приказна е мојава работа што бев дури во долна земја или штркова земја кај што човек досега не пошол и не ќе појде, и да ми верувате оти не е чаре да ве лажам јас, чунки не ќе ви земам нешто да си кладам в ќесе, за да не поверувате за здраво.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Така тој ја пропатува едната половина од овој широк свет – доволно му е кога е дете! – токму сакаше да појде и понатаму, туку шоферот го донесе дебелото црево и – почна да го мие извалканиот камион.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Да појдеме и да јавиме оттаму дека дрвцето е скршено, дека чешмата во паркот е запустена.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
— Добро, велам, ќе појдам и ќе се вратам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)