појде (гл.) - кум (имн.)

Ти, синко, не ме слушаш за ова што те учам сега; арно ама ќе дојде саатот, што моиве зборови се по глава ќе те удрат и тогај ќе поверуваш; арно ама што рекол некој: ќе ти дојде умот, ама ќе ти појде кумот.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Токо, ќе ви дојде умот и вам, ама ќе појде кумот!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)