Всушност ова почнува во Како ја запаливме Хрома. Од таму дојде тоа.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Како што со текот на годините предметот еволуираше, така сѐ помалку се занимаваше со иницијацијата на возрасните, па стана пососредоточен на геј- акултурацијата што почнува во раното детство, без свесното учество на потесното семејство и спротиводно од очекувањата на општеството.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Една од клучните работи во таа приказна е кога тој дечко сфаќа дека неговата девојка работи во едно од тие места, за да си купи подобар пар вештачки очи.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Оние кои се обидуваа да играат имаа прилично проблеми, бидејќи песните почнуваа во еден ритам, а тогаш Велветите потполно откачуваа и извршуваа колективно музичко самоубиство, но претходно ја принудуваа публиката да го направи потполно истото.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Кон неа небото лази како поразна стоногалка и воздухот почнува во лисјето да се порева.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Времето се отвора и почнува во мене да зборува Преведувајќи ме во небо, во скробна исповед Во молитва по која во пустината врне.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
Остар свиок пред црквата Св.Ѓорги и десно широк паркинг од каде се гледа целиот видик на источниот преспански брег што на север почнува во Асамати и на југ завршува на Превалот.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Малку појасно опишувам во тој расказ.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)