потскокне (гл.) - на (предл.)

Се сеќаваше на долгите попладниња што ги минуваше со други деца претурајќи по контејнерите и по купиштата смет, пребирајќи лисја од зелка, лушпи од компири, понекогаш дури и суви корки леб од кои потоа внимателно ја гребеа нечистотијата; и чекајќи да поминат камионите што одеа по одредени маршрути, за кои се знаеше дека превезуваа сточна храна и од кои, кога ќе потскокнеа на тумбите од патот, понекогаш испаѓаше по некое парче маслена погача за стока.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Повремено, кога некој од камионите ќе потскокнеше на патот, се слушаше тропање на метал: сите заробеници имаа окови на нозете.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Срната пак потскокна на место, само уште малку му потпобегна.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Страчката итро потскокна на погорната гранка, а мачката се најде под гранката одвај држејќи се да не падне на земја.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Мачката тогаш со сите сили некако се врати на гранката истовремено устремена кон страчката, но страчката тогаш само потскокна на другата страна на гранката и пак се најде на сигурно.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тетка Анѓа потскокнува на самарот, се тресе под мишките, а ние зад магарето замавнуваме со стапови и го тераме што побрзо да оди.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Ако успее таа девојка во бело да се втурне во собата на вујко ми, тој, иако онака антав и во непристојна бела антерија, ќе се измолкне од под чаршафите и ќе потскокне на мртовечкатата постела (како штотуку извадена од водата риба што лудо се фрла по песокта).
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Гледај ги како потскокнуваат на брановите.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)