поти (гл.) - од (предл.)

Коњот со мака ја теглеше колата по нерамното џаде и наближуваше кон селото; фрчеше со носот, се потеше од жештина и од теглењето.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
А Панче Василевски се поти од срам. Има и зошто.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Распитот си трае: веќе и јазикот ми се поти од зборување.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)