потврдува (гл.) - со (предл.)

Крчмарот му потврдуваше со глава. - Во кој полк сте служеле? - праша тој. - 13 полк, 1 дружина, 1 рота, 1 звод, - провлече кметот напирајќи особено на први.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Јас потврдував со глава, молчев. Да, јас бев прелаган.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Црвеното - белото - црното како основна компонента во составот на светот (?): Во културата на Тера Амата (ок. 23.000 год п.н.е.) е забележана истата тријада со потврдена сакралност во таа култура и карактеристична (не само на визуелен план, од аспект на впечатливоста на боите во оваа комбинација) сосем можно, за homo sapiens воопшто, што делумно се потврдува со сликарството на горниот палеолит; освен тоа: некои римски обреди, во кои на боговите од трите видови им се жртвуваат животни со црвена, бела и црна боја на крзното; некои хетитски ритуали за повикување на духови (духовите се појавуваат од црвениот, белиот и синиот пат). куса забелешка: модро - сино - плаво: Словенското „модар“ генетски корелира со литовското madaras со значење на „нешто валкано, нечистотија“. okno.mk | Margina #8-9 [1994] 105
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Еден непознат лекар раскажуваше за витамините, брошурите и своите деца, поттурајќи сликовити докази за нивното здравје. Му потврдував со насмевка.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Тој потврдува со глава, малку збунет, модрочеличниот сјај на очите се губи по шлемот.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Долгнавест муаџир со бербатна чалма несмасно навиткана, длабоко изгравиран со дебели нечисти брчки и со очи толку вдлабени во главата, та личеа на дупки во коишто одвреме-навреме проблеснуваа само белките, со лице исушено, глуждесто и аглесто, пушташе необични лаги, та оние што се тискаа околу него самодоверливо потврдуваа со главите или со поглед, верувајќи или сакајќи да веруваат во тоа што беше само убава измислица и мечта.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Отпрвин само му потврдуваше со главата, потоа почна да се уфрла со по некое „да“, „така е“, „и јас го мислам истото“, а кога овој мина на проблемот на дружењето, вжештено се втурна во монологот: - Каде да најдеш искреност!
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
„Кошер ли е виното, Моше?“ - го прашуваше мајка ѝ, поставувајќи го садот со слаткото пред него, а тој насмевнато потврдуваше со глава и ги вадеше новите костуми што деновите пред празникот ги шиеше за момчињата.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Таа сѐ повеќе се потврдуваше со настаните коишто се навестуваа, со крајот на фашизмот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)