постои (гл.) - како (прил.)

Или постојат како непостоечки аморфни маси на локално „надркано” дејствување во кружокот на импотентни крвопијци со привремен наслов „некои”.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Кои се тие „некои”? Направиле нешто за да биде подобро?
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Времето пак тргна. Просторот почна да се отвара и да постои како кога во пролет се отвара цвет.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Наводно, климата каде што живееја не им беше поволна, па не можеле да се размножуваат, да работат и да си постојат како што беше случајот со нас, обичните луѓе.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Сите филмови на Макавеев имаат контекст.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Формата е неминовна, ама според Д. Дуковски, може сама за себе да стане цел, да постои како вредност, само ако се дигне на степен на содржина.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Ако воопшто постои дарба за прв допир ( прв допир и во нашата прва, и во нашата дваесетта, и во нашата педесетта година!) – дарбата го преобразува времето, ја возобновува и враќа возраста во зачеток, па како што времето не постои како некоја имагинерна и од материјата независна кондиција така и поезијата не постои надвор од времето.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)