Она што Баба го нарекува „последователна, кумулативна временитост на педагошкото” се однесува на пишувањето, произведувањето и поучувањето на историјата, митовите и другите колективни документи преку коишто нацијата како едност се претставува себеси во смисла на една исполнета величина што постоела низ историјата.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)