Од искуство знам дека електричните и фотичките сигнали продираат на сосема различни начини: сигналот од ТЕNS уредот влегува во содржината на сонот како потрес, како течност што струи низ кожата, односно како зграда што се руши; фотичкиот сигнал се појавува на помалку драматичен начин: како одраз на сончева светлина од мазна површина, односно како фотографирање со блиц. (Gilchrist 1995:3) (...) Во проектот на ICА во Лондон тој за публиката поставил посебни фотелји; прилагодени во однос на телото тие фотелји на публиката ѝ овозможиле со кожата да ги осети електричните сигнали на спијачот со коишто управувале нивните мозочни бранови.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Која и да е логиката на хардверот, таа не поставува посебни ограничувања на логичката структура на софтверот кој се извршува. Rychlack се чини мисли дека програмот што се извршува на машината форсира некои карактеристики на хардверот, како да се пропушта пластика во калап во некој одреден облик.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Потоа го користев уредот на Lucidity институтот на La Berg којшто го детектира RЕМ сонот со помош на инфрацрвен сензор и потоа создава фотичка стимулација.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Јас сум си поставил посебна, многу важна цивилизациска задача на овој цивилизациски панаѓур.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)