А има потоа и такви коишто, прифаќајќи го неиз бежното, сепак не брзаат да го достигнат; кои, напротив, наоѓаат дека простувањето поседува свои тажни задоволства (ако тажното задоволство не е забрането) и кои затоа и така натаму.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)