Кога ќе изгубеа пораснат син или ќерка, го проколнуваа Бога што не ги зел нив.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
„Знаеш дека со овие пари ќе можам да си го пораснам синот“ се радуваше таа.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
„Нема да се мачи како што јас се мачев додека растев“.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Кога пораснал синот, почнал да се плаши од смртта: ја гледал како му доаѓа во сонот, како го зема и го води со себе. Се будел исплашен.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)