„Се што рече, се наместо, песјачето", —си помисли таа и проговори: — Mope, теткин, господ е богат та ние луѓето колку да се валиме — ич нишчо немаме.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
„Боже, белки ќе го свртиш надесно, да се прибере, да си и изгледаме дечињата како сете еснафки" си помисли таа и си зашетка дома да си види ред домашни работи, за кои немаше никако време, та дури ни кркмите немаше време да си ги потсече; беа ѝ паднале до очи.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
„Дали не се насити Толе со мене и сега сака да не оставе пак на воа црното аро?“ — си помисли таа и му се обеси на вратот.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
„Catwomen - си помисли таа - ми растат канџи кога ќе ги залепам.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
„Можеби ова е она што ми треба“, си помисли таа, „едно малечко, весело дете, да му го врзам шалот и да го испратам да си игра на снегот“.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
„Каде е моето совршенство? Што барам јас, каде е она што ми припаѓа само мене?“ си помисли таа, а очите ѝ се наполнија со солзи, зашто знаеше дека сега, кога сеќавањето на момчето што ја бакна по вторпат, а всушност ја бакна еднаш и засекогаш, ѝ се врати, никогаш нема да може повторно да го избрка од себе.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Онаа што му даде живот ја разбуди некое тропкање по стаклото на прозорецот.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Онаа што го љубеше „Сè уште чекам животот да ми започне“, си помисли таа миејќи го филџанот од испиеното утринско кафе.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
„Премногу си возбуден“, си помисли таа, но само му се поднасмевна.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
- Подобро ќе беше да си останам во тој кошмар, отколку во реалниов - помисли таа.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Око не склопил, помисли таа.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Дури и тоа седнување на резервниот стол не беше без порака, помисли таа.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)