полни (гл.) - чаша (имн.)

Но таа беше зафатена со течноста што ја полнеше чашата. Почекав да ме погледне.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
ПОЦКО: На здравје, куме, на здравје! (Му ја полни чашата пак со ракија.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ПОЦКО: Ние можеме и од шише.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Човекот со тенекијата веќе третпат ги полнеше чашите.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
„Ја полнам чашата на светот со вино“, рече.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)