- Море замолчи, та не дрдори толку! - сврте грб Аргир и го покри лицето со капата.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Винстон го покри лицето со дланките.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Иако гласот му беше спокоен и утешителен, дојденецот се лизна на подот покрај камениот ѕид и, така седнат, си го покри лицето со дланките, како за плач.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
„Мртов ли сум?“ гласот му беше придушен под дланките.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
ЕДНА ЖЕТВАРКА: А таму не чинат? (Се засрамува и го покрива лицето.)
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Само пареата, за миг, ќе им ги покрие лицата и возбудата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Наеднаш нешто ми ги затвора очите, некои дебели прсти ми го покрија лицето.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
„Има луѓе што умираат праведни, има луѓе што умираат грешни”, им велеше попот: ”на праведните смртта им се јавува весела, а на грешните намуртена, страшна, лоша; луѓето се страшат од неа и затоа пред умирачката си го покриваат лицето со покривка за да не ја гледаат; смртта е како некој мајстор; турли-турли алати има: тесла, пила, секира, глето, клешти, сврдел, копан, затегач, турпија, скоби и многу други алати; најпрвин ќе зафати болниот од прстите да го разглобува со сите тие чешити алати: оди од зглоб до зглоб, и откако ќе го разглоби, почнува жилите да му ги сече, и најпосле ќе почне со секира да го мава по тилот додека не му ја земе душата; кога ќе му ја земе душата - ја носи право кај бога на поклонение, а потоа, еден ангел ќе ја шета душата открај-накрај на небото и открај-накрај на земјата за да ги види сите убавини; ќе ја носи по сите места каде што шетал човекот додека бил жив и ќе му покажува ангелот сѐ што чинел: добро или лошо; на четириесеттите дни ќе го врати човекот кај гробот и ќе му ја покаже мршата негова кај што лежела внатре; по четириесеттите дни, пак ангелот душата ја носи кај бога, и тогаш господ ќе му заповеда на ангелот да ја носи душата во рајот или пеколот; ете, затоа треба на умрените до четириесетте дни да им се пее на гробот и да им се носи задушница; со тие добрини може господ да се смилостиви и да им ги прости гревовите: зашто до четириесетте дни душата не му е пресудена на човека”.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Кога се веќе подредени застанува пред Антица и теловите кои и го покриваат лицето и ги подвојува на два дела и така и ги фрла преку рамењата на грбот, а по тоа се фаќа прв на орото.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Исплука и понавредливи зборови, дека не е достојна ни баба да се нарекува кога дозволува едно седмогодишно дете да ѝ бега од пред очи и знае ли таа дека Острово не за џабе го викаат Острово оти навистина е остров како оној на кој Доне бил сургун, од едната стран Е гулемта река Вардар, а од другата Во гиризут уд кој црпиме вода за пиперките и думатте, вели чиниш плитка вода, ама ако ти го покрива лицето легната исто како да си паднала во најдлабока и Аш, пркнува животот уд теп!
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Косиве нека го покријат лицето, си велеше, што погусто, за да не му ја видат убавината и другите. Убавината и младоста што ги виде таа.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Само што ќе ме видат и ќе избегаат, рече. - Ќе си врзеш шамија, рече мајка ѝ, таму и така жените си го покриваат лицето. - Таму носат и трето око, навезено на грбот од кошулата, рече Ѓувезија Дубровска.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
А кога правта се стаи, виде дека таа е единствениот човек што слегол од автобусот.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)