покрие (гл.) - се (зам.)

А знаеш како одговори таа на мојата лутина?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
- Земи, покри се! - му вели таа. - Не ми студи... - брзо, без да размисли одговара Ване.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
И покриј се убаво, вели, да не ти настинат вошките.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Покриј се, Рајно, ќе ѝ свикав, во моја куќа, пред Симона, само јас имам право да се свлекувам.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Обрастен со разно зеленило брегот е убав во секоја доба: во пролет е прошаран со цутови од секакви бои што шират опоен мирис и им внесуваат немир и возбуда на пчелите; во лето се гледаат разни плодови кои дрочат на сонцето и ги намамуваат птиците; во есен не се знае кое дрво полична боја има; пламтат лисјата како оган; зиме покриени се со бели пулајки, реси и чипки.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)