Нормално, не може да се сети, крвта му удира в глава и тој се поти од нервоза, додека надвор врне, а тој воден, како покиснат глушец, пребарува по подот на телефонската кабина.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Кога се ракуваат, нејзината дланка е студ студена.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)